Het verdict
We zijn een half jaartje verder en Jeetje wat was dat allemaal.
6 chemo's, om de 3 weken weer een nieuwe. Man, ben ik daar ziek van geweest. Heel mijn lijf maar dan vooral mijn benen deden zooo een pijn. Misselijk zijn, verschrikkelijk moe, smaakverlies, bloedneuzen en noem maar op.Heel het pakketje is langs geweest.
Spijtig genoeg kon mijn (ex)partner geen zieke vriendin aan en is mijn relatie gestopt.
Juist voor mijn laatste chemo kreeg ik er ook nog eens een verhuis bovenop. En ondanks dat mijn lijf schreeuwde dat het niet meer kon, ben ik toch doorgegaan en is alles toch redelijk goed afgelopen. Maar dit nooit meer opnieuw.
Na de laatste chemo kreeg ik terug wat onderzoeken want de arts wilde weten hoe ik ervoor stond.
Bij het gesprek werd al mijn hoop in 1 klap weggevaagd. Mijn tumor was wel heel mooi verkleind maar nu zagen ze ook al die partikeltjes zitten. Ook onder de tepel was nog wat te zien. Ik mocht kiezen (ideaal voor een eeuwige twijfelaar) een borst besparende met risico op herval en een misvormde borst of een borstamputatie.
In mijn, op dat moment, zelfzekerheid koos ik voor de amputatie. Ik wil geen chemo meer en geen onzekerheid. De chirurg prees me en de datum werd geprikt.
De dagen gaan voorbij en de bewuste dag komt dichterbij. En de twijfel komt heel erg op.
Eigenlijk zie ik mijn borsten heel graag. Na al die jaren twijfel en onzekerheid vond ik ze nu wel naar de perfectie toegaan. En nu moet mijn mooiste borst weg.
Ik kan er niet aan wennen en krijg er huilbuien van. Ok het is maar een borst maar wel een stukje van mij. Ik hoop dat het na de operatie beter gaat. Hopelijk vind ik terug de moed en het zelfvertrouwen. Hopelijk.
4 reacties
Wat een achtbaan ineens, waar je sinds oktober in zit.. Sterkte en ik duim voor je!
Wauw wat een partner zeg, hij, of zij kon geen zieke vriendin aan.
Alsof jij er op zat te wachten, ziek te worden, iemand in de steek laten op het moment, dat ze je het hardst nodig heeft, ik heb er geen goed woord voor over.
Maar kanker heb je nooit alleen, en het is zwaar, ook als je partner het heeft.
lieve Elke, ook nu weer zou ik zo graag de woorden weten, waar je echt iets aan hebt, maar ik weet ze niet.
Dat betekent niet, dat ik je graag een knuffel zou geven, en even een geruststellende zoen op je wang, gewoon even het gevoel dat je avstgehouden wordt.
Nee er zit geen bijbedoeling achter, zoals iedereen op het forum inmiddels weet.
Hier op het forum houden we elkaar vast als het erom spant, troosten we elkaar als het minder gaat, en laten we weten dat je niet alleen bent.
Liefs Peter
Inderdaad, als je echt van iemand houdt, blijf je bij diegene, wat er ook gebeurd.
Ja, zo sta ik er ook in.
Het lijkt me zo erg, als je houvast nodig hebt, iemand om tegenaan te leunen, als je dreigt om te vallen, die je opraapt als je gevallen bent.
Op zo'n moment iemand in de steek laten, dat is zelfs, als je niet van iemand houdt, maar gewoon een vriend of maatje bent, voor mij onbestaanbaar.
Maar ik weet natuurlijk niet wat die persoon zelf heeft meegemaakt, dat haar, of hem doet besluiten weg te gaan.