Hoe het begon en nu bijna de 3e chemo

Eind vorig jaar(2023) begon ik plots last te krijgen van jeuk aan mijn rechterborst. In enkele dagen begon mijn rechterborst in omvang toe te nemen. Wel dubbel zo groot. Pijn dat het deed! Afspraak gemaakt bij de huisarts, maar ondertussen wel Google gebruikt, waar ik al gauw bij een zeer zeldzame vorm van (borst)kanker terecht kwam. IBC. Voor mij klopte dit allemaal met de sympthomen die ik had. Angst, verdriet onzekerheid overmeesterden mijn gedachten. Zo ging ik naar de huisarts. Hij begreep mijn gevoel en probeerde mij gerust te stellen. Ik kreeg antibiotica, hij dacht aan een onschuldige borstontsteking. Dit kon ook voorkomen bij vrouwen die géén borstvoeding geven. Helaas, het hielp niet. Veel onderzoeken verder, oa mammografie, vocht uit borst onderzoek, punctie lymfklier en bloedonderzoeken. Bleek mijn rechterborst implantaat, die ik al 15 jaar had, gescheurd te zijn. Geen lekkage, geen snowflake effect, dus het had zich niet verspreid, de inhoud. Was trouwens van Mentor, 450cc. Veel meer details weet ik niet meer, behalve dat het in het Velthuis kliniek Veldhoven is gedaan.

Conclusie, ze moesten eruit. Waarschijnlijk was mijn rechterborst daarom zo geworden. Waarschijnlijk, want ze hebben nooit de "oorzaak" kunnen vinden. Ook niet na een lang onderzoek naar de biopt en punctie die er genomen was uit mijn lymfklier. Uitslag was "goed",ik had 100%géén kanker! Wat was ik opgelucht, ik dacht eruit met die dingen! Eind November operatie gehad, waarbij mijn implantaten verwijderd zijn. Herstel ging goed, na controle was ook goed. Prima prima. Geweldig oud en nieuw gevierd etc. Tot.... februari 2024. Ik begon jeuk te krijgen over mijn hele lichaam. Voornamelijk benen en armen. Vlak daarna, tijdens het douchen, verdikking in mijn rechter oksel ontdekt. Nou, ik weer een afspraak gemaakt bij de huisarts. Mijn eigen huisarts was er niet, kreeg iemand anders. Maakt niets uit dacht ik, als ik maar word geholpen. Nou,het was inderdaad dik onder mijn oksel vertelde de huisarts. Aangezien ik nog niet zo lang geleden allerlei onderzoeken had gehad en niets eruit was gekomen, had het niet zo'n haast om een soort echo te maken van de oksel. Tegen de jeuk kon ik hooikoorts tabletten proberen. Als het niet werkt, terug komen. Dat was de afspraak bij de huisarts. Ik braaf de pilletjes voor hooikoorts gehaald en gelijk geslikt. Afspraak gemaakt voor echo, duurde 2 a 3 weken eer ik terecht kon. Pillen hielpen niet, jeuk was gekmakend. Krabte mezelf open. Eindelijk was het zover, dat ik naarhet ziekenhuis kon voor die echo. Ja, ja, ik zie een verdikking, nieuwe afspraak maken voor een biopt of zal ik gelijk wat afnemen was de vraag, natuurlijk gelijk, nu ben ik er toch. Zo gezegd zo gedaan. Voor de uitslag moest ik de huisarts bellen. Na een paar dagen deed ik dat, kreeg eerst van de assistent te horen dat de uitslag binnen was maar dat de huisarts het zelf moest mededelen. Dat vond ik naar, allerlei gedachtes spookte er wederom in mijn hoofd. 5 minuten erna werd ik gebeld door een andere assistente,die zei dat de uitslag incompleet was en maandag 4 maart waarschijnlijk wel compleet zou zijn. Ik heb een email ontvangen van de afspraak bevestging. Ik zag gelijk dat er meer tijd voor gepland was.... ja, toen wist ik eigenlijk al genoeg. Het was vrijdag, maandag moest ik naar de huisarts. Wat een lang weekend was dat! Inderdaad, waar ik al die tijd bang voor was, om kanker te hebben, werd bevestigd. Lymfklierkanker. Mijn wereld stortte in, wat is dat, ga ik dood? Mijn ziel verliet mijn lichaam en kreeg niet zoveel meer mee. Allerlei onderzoeken moesten nu gaan aantonen hoe en wat. Pet ct scan, 10 buisjes bloed, beenmergpunctie... dat laatste wil ik nooit meer meemaken. Stadium 2 van anaplastisch grootcellig T cel lymfoom. Toch door de implantaten... heel behandelplan opgesteld gekregen, ik zit er nu middenin. 22 maart was mijn 1e chemokuur. Ik vind het nog steeds ongelooflijk allemaal.