De tumor die zich niet kon uitzaaien is toch lokaal uitgezaaid

Openbaar blog
dinsdag 22 februari 2022
757 x gelezen

De tumor die zich niet of nauwelijks zou kunnen uitzaaien, zoals de eerste chirurg mij vertelde, blijkt wel degelijk uitgezaaid lokaal. Toen ik de diagnose kreeg begin juli, was ik bang: waar zitten in hemelsnaam eventuele uitzaaiingen?

Beetje bij beetje ging ik vertrouwen op de woorden van de chirurg uit het eerste ziekenhuis. “Mevrouw, het is een laaggradige tumor, met een gunstige Mammaprint (low risk), deze kan zich niet tot nauwelijks uitzaaien”. Ik bracht nog ter berde dat ik nog niet in de overgang was, 49 en daarmee toch viel in de groep patiënten bij wie de inzet van de Mammaprint ter discussie stond. Onbetrouwbaar was. Dat onderzoek liet zien, dat voor deze groep vrouwen wel degelijk een 5% overlevingsvoordeel van chemotherapie was aangetoond?

Er was geen dialoog mogelijk. Ik moest maar gaan vertrouwen dat mijn tumor zich echt niet kon uitzaaien. De echo had ook niets laten zien immers. Ik bracht nog in: maar bij 25% van de vrouwen met een ‘schone oksel echo’ blijkt toch wel degelijk bij operatie dat er WEL uitzaaiingen zijn. Dat vond ik een hoog aantal, 1 op 4. Mijn zorgen werden weggewuifd. Sterker nog, ik voelde een oordeel dat ik me überhaupt zorgen maakte. Uiteindelijk ging ik echt geloven dat ik me teveel zorgen maakte. Ik ging vertrouwen op de woorden, en ik sprak mezelf toe: “Nee Berit, jouw tumor is nauwelijks in staat zich uit te zaaien genetisch gezien, vertrouw nou maar op deze artsen”. Ik wilde het ook zo graag geloven! Diep van binnen wist ik intuïtief echter wel beter. Het is mijn redding geweest, dat ik uiteindelijk toch mijn intuïtie heb gevolgd. Anders was ik nu nog niet geopereerd geweest (artsen uit het eerste ziekenhuis bleven voorstellen dat het beter was te wachten tot maart 2022). Ik kan het wel van de daken schreeuwen: weten jullie wel hoe zwaar het was, zo lang te moeten wachten op een operatie? Zolang met een tumor in je lijf rond te lopen? Niet te doen! Ja ik heb het gedaan maandenlang, en dat heeft me zoveel energie gekost.

Wat ben ik blij dat ik via een second opinion in handen van een uiterst deskundig en empatisch team in het Rijnstate ziekenhuis terecht ben gekomen! Twee weken na de borstsparende operatie (fantastisch uitgevoerd door de plastisch en oncologisch chirurg SAMEN) kwam de uitslag van de PA.

En helaas: er bleken in 2 van de 5 weggenomen okselklieren macroscopische uitzaaiingen te zitten. Waarvan de grootste al bijna 8 mm was…Ik hoor het, en voel direct: dit is wat jij al die tijd al voelde Berit. En oh, wat heb ik me alleen gevoeld met deze (achteraf terechte) zorgen😢.

Als er 1 les is die dit ziekteproces mij leert, is het wel dat ik volledig kan vertrouwen op mijn intuïtie.

De uitslag betekent ook dat er een intensievere behandeling nodig is. Na de radiotherapie (15 bestralingen), zal een traject van chemotherapie volgen is het voorstel. Ik voel direct dat ik dit wil, dat dit nodig is. De angst voor eventuele kwaadaardige cellen keert in alle hevigheid terug. Het maakt me strijdlustig. Elke kankercel wil ik uitroeien! Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Tegelijkertijd voel ik dat mijn lijf zachtheid nodig heeft. Gaat mijn kwetsbare systeem zo’n intensieve behandeling aankunnen. We gaan het zien.

Wat vraagt kanker veel van mijn schakel vermogen en veerkracht!

Ik had er zo naar verlangd, weer onderdeel uit te gaan maken van mijn lieve team. Rustig reïntegreren in de lente. Met de energie van de zon. En nu is alles anders. Er wacht een intensief chemotraject van 5 maanden 😬. Pas na de zomer weer mijn werk hervatten…

Als ik met collega’s videobel, breek ik. Tranen stromen over mijn wangen. Oh wat mis ik de normale wereld. Waar ik er kan zijn voor de ander.

Dit is echt even schakelen next level. Ook al is dit ook wat ik wil: namelijk elke kankercel uitroeien! Ok Berit, jij kunt dit moedig ik mezelf aan. Bijzonder hoe snel ik kan schakelen ook nu weer👊🏼.

Op 18 februari volgt het gesprek met de oncoloog over de vervolg behandeling.
Ik voel me gezegend dat ik in een land woon, waar zulke goede zorg mogelijk is🙏🍀. Nu eerst de radiotherapie. Die kan gelukkig dichtbij huis.

Radboud, here I come👊🏼.

Berit

De tumor die zich niet kon uitzaaien is toch lokaal uitgezaaid

25 reacties