Sorry
Hallo iedereen hier ben ik weer ik schrijf bijna dagelijks een bloc dit is voor mij iets waar ik een klein beetje me ei kwijt kan als ik me niet lekker voelt zoals nu. Ik merk aan mezelf dat ik depressie aan het worden ben heb nergens geen zin in voel me rusteloos.ik kreeg vd week goed nieuws van de ct maar de dag erna voelde ik me niet zo lekker en word met de dag erger kan gewoon bijna niet eten niet drinken net of er een blokkade in me keel zit en dan voel je je rot en uiteindelijk ben ik maar weer op bed gaan liggen.maar dan ga je ook weer liggen piekeren dus je komt er gewoon niet uit.zou over ruim 2 weken een weekend valkenburg gaan doen maar heb deze al geannuleerd zie er zo tegen op als je weekend ga wil je lekker genieten alles bekijken en natuurlijk lekker eten nauw ik eet bijna niks lukt gewoon niet en als we doordeweeks boodschappen gedaan hebben ben ik kapot dus zag Valkenburg niet zitten komt dit omdat ik nu al teveel wil of is het veel te vroeg nog heb sinds mei te horen gekregen dat ik kanker heb.ikbwil zoveel maar lukt of kan niet liefs aan iedereen met deze ziekte .dikke knuffel dik
6 reacties
Hoe goed dat je je gevoelens hier deelt . Volkomen begrijpelijk dat je met een rollercoaster van emoties te maken hebt, vooral na zo’n zware diagnose en behandeling. Het nieuws over de CT-scan is zeker een lichtpuntje, maar desondanks kan je toch dieper in de put raken. Die ups en downs zijn slopend, zowel fysiek als mentaal.
De chaos in je hoofd, die constante piekergedachten, maken alles nog zwaarder. Je wilt zo graag weer kunnen genieten van de kleine dingen zoals een weekendje weg, maar je lichaam en geest laten dat nog niet toe. Dat kan ontzettend frustrerend zijn en voelt vaak als een enorme tegenvaller. Het is oké om daar verdrietig over te zijn.
En weet dat je niet alleen bent. Er zijn zoveel anderen die zich net als jij voelen. Hier bij lotgenoten vindt je altijd een luisterend oor. Praat met vrienden, familie of een professional. Het geeft verlichting
Veel sterkte en een dikke knuffel terug.
Willy
Dankjewel voor de reactie vind het fijn als iemand reageert met iets het is iets kleins maar fijn als je iets kunt lezen.en dat er mensen zijn die met je meeleven dus nogmaals Dankje voor reactie.dik
Dag Dik,
Je mag zeker niet verwachten van jezelf dat het oke gaat. Je zou graag van alles willen en dat gaat nog niet. Het is echt super goed nieuws dat de behandeling aanslaat, maar het is ook moeilijk om daar blij mee te zijn. Je lichaam is nu hard aan het werk om kankercellen op te ruimen en je bent de klap van de diagnose nog lang niet te boven. Pas over een aantal maanden begin je te wennen aan deze nieuwe werkelijkheid.Ik hoop dat er een oplossing komt voor het overgeven. Ik duim voor je.
Toi toi, Kato
Dankje weet dat ik te snel iets wil kan het nog geen plek geven denk ik.het moeilijkste is dat ik bijna niks kan eten of drinken als ik iets ruik word ik al misselijk knuf dik
He Dik,
Die achtbaan van emoties is heel herkenbaar. Soms is het verschrikkelijk moeilijk om die cirkel van negatieve gedachtes te doorbreken, en kan je niet forceren. Dat doorbreken komt uiteindelijk vanzelf. Het leren omgaan met de diagnose en je beperkingen is een proces dat niet zo 1-2-3 klaar is. Zelf ben ik hier ook pas een week of 6 mee bezig en ben nog lang niet klaar voor mijn nieuwe werkelijkheid.
Hopelijk ben je snel van je misselijkheid af.
Groet, Peter
Kanker zit in je lijf, maar het meeste nog in je kop. Elk moment van de dag weet je dat het er is. En de hevigheid van dat weten komt bij vlagen, soms sterker, soms minder.
Je zou haast menen dat je echt een brok in je keel hebt van wat je is overkomen. Ik hoop dat het iets mentaal is, dat overgaat als je hebt geaccepteerd dat je kanker hebt.