Terminaal einde

Vandaag heb ik, partner van Sarah eindelijk moed gevonden om deze blog af te kunnen sluiten. Sarah is afgelopen zondag ( 29-09-2024 ) rond 13.30 uur overleden.

Na een rollercoastertijd van 6 weken hebben we een bijzonder stressvolle tijd kunnen afsluiten. De pijn die de ziekte veroorzaakt is onbeschrijflijk, dit gun je niemand.

Ik heb de als partner de laatste 6 weken misschien minstens zoveel geleden. De onmacht, het zien lijden en  het proberen er een positieve draai eraan te geven vergt erg veel van je.
De vele antibioticakuren zorgden ervoor dat het lichaam van Sarah helemaal geen weerstand meer had. Om geen reden liep ze het weekend ervoor alsnog een nieuwe longontsteking op. De ontstekingswaarde gingen in één dag van 24 naar 248 !
Met de dag ging het lichamelijk snel achteruit, het koppie niet hoor, maar wel het besef. De medicatie maakte dat ze steeds meer stomp werd, emotieloos, niet eens meer kunnen huilen of lachen. Door het niet of nauwelijks kunnen slapen werd het snel echt onmenselijk.
Ze heeft écht geleden, ik snap nu waarom de vraag naar euthanasie groter wordt.
Hopelijk draagt mijn bijdrage iets bij voor de partners.
 

p.s. We waren (nog) niet getrouwd. Ik had haar in de voorgaande weken gevraagd of ze met me wilde trouwen waarop ze volmondig ja had gezegd, maar dat wisten we wel. We dachten nog wat tijd te hebben, maar het laatste weekend werd cruciaal. Zondagmorgen hebben de meiden van het ziekenhuis alles op alles gezet om alsnog een trouwambtenaar te organiseren. Om half twee werden we getrouwd, waar Sarah "heel graag ja" uitsprak! Het was een grote emotionele beleving, zo intens, eigenlijk niet te beschrijven. Na het tekenen de (laatste) beklonken kus. Direct werden de slangen aangesloten om haar te laten (in)slapen.
Sarah viel direct in een comateuze toestand waarna ze snel definitief haar laatste adem uitblies.....zonder pijn!