Uwv brief geeft een dubbel gevoel BLOG 2
Vandaag heb ik de brief van het uwv gekregen dat ik per 30 augustus een IVA uitkering ga krijgen. Dat geeft een heel dubbel gevoel. IVA staat voor inkomensvoorziening Volledig Arbeidsongeschikten.
Zo had ik mijn ruim 30 jarige carrière niet willen afsluiten.
Ik ben ongeneeslijk ziek en daarom hebben ze me toch volledig afgekeurd. Ik heb nog een tijdje wat uren gewerkt. Maar toen ik in januari na bijna 1,5 jaar te horen kreeg dat de 2 grootste tumoren weer actief waren heb ik toch besloten te stoppen en mijn energie voor leuke dingen te bewaren. Ik wilde eerst niet toegeven aan het feit dat ik niet kon genezen en zolang ik wat werkte gaf ik daar voor mijn gevoel ook niet aan toe. Ik ben nog maar 53 en ik hoopte enorm dat ik een uitzondering was en de oogmelanoom uitzaaiingen in de lever bij mij na de zware chemoperfusies stabiel zouden blijven.
Nu heb ik de brief al binnen en heb ik maar 1 gesprek gehad met het uwv en was de conclusie na alle aangeleverde gegevens van de oncoloog en van mijn werk snel gemaakt. Van de ene kant fijn, maar ook zo confronterend dat ik niet meer ga en kan werken.
De ziekte brengt veel verdriet mee en je leven is in korte tijd zo veranderd. Maar goed. Ik ben er nog en ik voel me gelukkig best goed. 18 augustus weer uitslag van een scan en dus weer heel spannend of de tumoren weer stilgelegd zijn en ik weer een tijd door kan en kan genieten.
Soms lijkt het echt nog of het allemaal niet om mijzelf gaat als ik het vertel. Maar nu ik het in mijn blog schrijf merk ik dat het hard binnen komt en het wel degelijk mijn leven is waar dit over gaat.
Even een rotdag vandaag. Maar daarna weer extra genieten van al het moois. Dat geeft me zoveel kracht. Vanavond mag ik met mijn jongste dochter mee naar de echo. Zaterdag maken ze dan bekend of het een jongen of een meisje is dat kleine wondertje wat nu al 17 weken in haar buikje aan het groeien is.De week erna trouwt mijn oudste dochter en hebben we groot feest bij ons in de tuin.Daarna gaan mijn vriend en ik er een paar dagen tussenuit. Fietsen. Wandelen. Genieten samen in een B & B. Ik voel me best goed en we profiteren daar nu van. De onwetendheid hoe mijn ziekteproces gaat verlopen is lastig maar misschien maar beter ook. Zolang ik me goed voel blijf ik hopen op nog vele mooie jaren! Misschien ben ik toch ook een wonder en ben ik toch een uitzondering in mijn kanker soort .........
Als je de pech op uitzaaiingen hebt hoop je op veel geluk dat die nog lang bestreden worden of zelfs zullen verdwijnen. Zo ervaar ik het tenminste. De ziekte is zwaar, maar hoop houden en positief blijven is heel belangrijk denk ik.
Ik heb maandag voor de 1e x met de ColSensationgroep training meegedaan. De helft fietsend en de helft wandelend.zo fijn om er weer bij te zijn. De organisatie heeft bekend gemaakt dat het doorgaat dit jaar en we hopen 17 september samen op de top van de Mont Ventoux te staan!
Dat je leven toch zo kan veranderen sta ik telkens zo van te kijken. Maar we leven in het nu en genieten van elke minuut!
Carpe diem!!
hoop doet leven!!
Samen ben je sterker!!
Blijven mijn motto's
6 reacties
Heej lieve Carla,
Hoe dubbel kan zo'n brief van het UWV dat zijn, hè? Waar ik hoop dat ze bij mij coulant zijn en mij de tijd en ruimte geven om verder te herstellen, komt het bij jou juist hard aan dat je zo zonder pardon afgekeurd wordt. De lading is bij jou zoveel anders.
Ik heb veel last van allerlei klachten, heb weinig energie, maar als het goed is, word ik over 3 jaar kankervrij verklaard en ik hoop (en verwacht) dat er nog wel verbetering in zit. Met jou gaat het nu best goed, maar we weten allebei dat nu niks zegt over volgende maand, of zelfs volgende week.
Ik bewonder jouw optimisme maar ik ben ook blij om te zien dat je nu wat meer van je afschrijft. Want ik denk dat je zoveel meer voelt dan je ons soms wilt laten weten. Achter al dat optimisme moet immers ook een hoop angst schuil gaan. Vorig jaar wou je hier niets van weten. Maar ik denk dat het goed is om ook jouw twijfels te delen. Want het is heftig wat jou overkomen is en wat je nog overkomt. Die onzekerheid waar je zo goed en zo kwaad als het kan mee moet leren leven.
Ik vind het zo knap hoe jij steeds die knop weer om weet te zetten. Hoe jij altijd het mooie kunt blijven zien. Hoe je geniet van je mannetje, je meiden en Dutchy.
Lieve Carla, ik hoop met heel mijn hart dat het leven een beetje lief voor je blijft. Dat we nog vaak bij jou in de tuin kunnen kletsen, dat we elkaar nog heel lang kaartjes kunnen sturen, dat je straks inderdaad een hele sleeve op je arm hebt.
Blij dat ik jou heb leren kennen ❤
Lieve Bianca,
Bedankt voor je mooie reactie. Fijn om zo onze gevoelens en gedachtes van elkaar te lezen. Het opschrijven is inderdaad fijn voor me. Er zit veel angst en verdriet achter mijn optimisme en vrolijkheid.
Maar het gaat nu gelukkig goed met mij. Dat maakt het genieten en positief zijn een heel stuk makkelijker.
Jij hebt allerlei vervelende klachten door je behandelingen en daarnaast ook door de gevolgen van corona. Toch doe je het heel goed vind ik. Proberen te genieten van leuke momenten en de kleine dingen in het leven.
Ik ben ook blij dat ik jou heb ontmoet en we kunnen elkaar zo blijven volgen en steunen.
Succes bij de uwv dinsdag. Ik ga heel hard voor je duimen!
Groetjes Carla .
🦋🍀🍀 en aan die sleeve wordt gewerkt. 2 september komt het tweede klavertje vier aan de vlinder en maak ik gelijk een afspraak voor 2-9-2022
Gaaf!
🦋🍀
Oei ja.. het UWV...
Daar herinner ik me elke seconde van. En ik maar zeggen wat ik allemaal nog wel niet zou kunnen doen. Ik kan nog zus, ik kan nog zo, en dat nadat ik me net daarvoor had laten ontvallen dat feestjes veel te druk voor me waren... dat ik voor dit bezoek de dag ervoor vrijwel niks had gedaan en extra vroeg naar bed. Dat ik een bezoekje uit of thuis de volgende dag (soms wel 2 of 3 dagen) moet besnieten, maar dat was (en is) het me waard! Oeps...
Zijn meewarige blik zal ik nooit vergeten. Ook niet de woorden dat het - gezien alle informatie die hij over mij had - met mij alleen maar slechter zou gaan.
Ja, ik weet dat hij gelijk had. Ondanks dat ik mijn prognose ruim overschrijdt. Maar toch, de 'basisinfo' over mij is nog steeds identiek. Toch heeft het me jaren gekost er niet meer verdrietig om te zijn niet meer te mogen en kunnen werken.
Carpe Diem!
Ik heb die spreuk in onze tuin staan :-)
Liefs Hebe xx
Dat is dus al weer een jaar geleden voor mij. Achteraf is het prima zo. Ik heb al mijn energie in genieten en behandelingen kunnen stoppen. Ik heb nog veel contact met collega's die nu echt vriendinnen zijn geworden.
Jij bent ook zo'n sterke vrouw he. Genieten is nu echt ons doel geworden. CARPE DIEM inderdaad. Liefs Carla xxx