Somber.

Wat had ik dan verwacht? Dat ik na de diagnose en borstbesparende operatie binnen 6 dagen weer vrolijk fluitend verder zou gaan? Eigenlijk wel een beetje. Het is ook een bijzondere maand geweest. Alle onderzoeken, diagnose en operatie in 1 maand tijd. Wachten op de uitslag van de schildwachtklier en de snijranden maakt me ongerust en onzeker. Het denken aan de bestralingen die nog gaan komen maakt me verdrietig. Om maar niet van de hormoontherapie te spreken die ik eigenlijk wil gaan weigeren. Heb even helemaal genoeg aan mezelf,en geen zin in mensen  hoe goedbedoeld ook op visite willen komen.