“Ik” als nierkanker patiënt

Dinsdag 28 maart ben ik voor het eerst naar de internist in het Amphia ziekenhuis Breda geweest. Deze verwijzing heb ik van mijn huisarts gekregen nadat ik al anderhalf jaar vage buikklachten had. Ik noem dit vaag omdat ik totaal niet wist waar dit vandaan kwam, was ook moeilijk uit te leggen. Ook voor de huisarts was het een raadsel, die had mij wel al eerder naar een bekkenfysiotherapeut en gynaecoloog doorgestuurd, maar daar kwam gelukkig niets uit, alles was goed. Ik had kennis gemaakt met de internist, een hele aardige arts in opleiding. Na veel vragen beantwoord te hebben heeft hij mij grondig onderzocht. Ik heb diezelfde middag ook nog bloed laten prikken en een afspraak gemaakt voor die week erop voor een buikecho. Woensdag 29 maart belde de internist mij al op dat niet alle bloedwaarden goed waren, ik had namelijk te hoge rode bloedcellen en het bleek dat ik dat in 2021 ook al had alleen daar is toen geen aandacht aan geschonken. Ik heb opnieuw bloed moeten laten prikken voor een wat uitgebreider bloedonderzoek. Donderdag 6 april was de dag van de buikecho, ik was alleen naar het ziekenhuis gegaan, ik dacht er zal wel weer niets uitkomen. Maar niets was minder waar, na een aantal minuten gaf de radioloog al aan dat mijn linkernier vergroot is en er zo snel mogelijk een CTscan gemaakt moest worden. Mijn internist zou hiervoor contact met mij opnemen. Ik zat vol met vragen maar de radioloog vond het beter om het bij één arts te houden. Enigszins geschrokken ben ik weer naar huis gegaan. Na nog geen half uur thuis te zijn belde de internist mij al op dat er een afwijking op mijn linkernier zit en dat we rekening met een tumor moesten houden. (Mijn volgende afspraak bij hem in het ziekenhuis zou pas 14 april zijn en zolang kon hij dit nieuws niet voor zich houden). De afspraak voor de scan was gemaakt voor vrijdag 14 april en de bespreking met de internist werd verplaatst naar 17 april. Nadat telefoontje zakte ik zowat door mijn benen. Een tumor, hoe dan? Alles spookt door je hoofd, heb ik nu kanker? Heb ik uitzaaiingen? Ga ik hier aan dood? Of zal ik toch een cyste hebben, had ik hem niet goed begrepen aan de telefoon? Dat weekend wat volgde voelde ik mij helemaal slecht, ik kreeg een dag koorts, had het heel koud en overal voelde ik pijn. Vrijdag 14 april door de scan en maandag 17 april terug naar de internist voor de uitslag. ‘’Ik heb slecht nieuws voor je maar er zit toch iets positiefs aan. Je hebt nierkanker met een tumor van maar liefst 9,3 cm groot die kwaadaardig is’’. Het positieve is dat die ingekapseld zit en dus niet uitgezaaid is, de tumor zit er waarschijnlijk al lange tijd. Pfff gelukkig, maar het idee dat ik toch de diagnose kanker heb gekregen moest even landen. Daarna volgde nog een scan en diverse gesprekken met de uroloog en oncoloogverpleegkundige. 

Een operatie volgt in juni met verwijdering van de nier en tumor. Even afwachten nog. Alhoewel ik de draad zoveel mogelijk weer opgepakt heb ben ik er toch elke dag in mijn hoofd mee bezig dat ik nu een kankerpatient ben.