Studeren, leren en presteren.

Vorige zomer kreeg ik kanker. Met een kaal koppie, vermoeidheid, concentratie van een doperwt. Het ging me niet lukken school te volgen. Maar stront eigenwijs als ik was (nog steeds ben), ging ik het toch proberen.

Al snel merkte ik dat het echt niet ging. Hoe leuk ik de studie ook vond. Het ging gewoon niet. Ik moest 1,5u reizen en dan ook nog lessen volgen. Daarom had ik besloten, samen met mijn zorgcoordinator, dat ik geen school zou volgen. En dan een jaar later weer zou starten met een nieuwe klas, zonder kanker.

Wat een stom gevoel is dat. Voor mij voelt het echt als falen. Die klote ziekte maakt echt alles kapot. 

Maar wat ben ik mijn zorgcoo (inmiddels mijn mentor) dankbaar. Ze is er het hele jaar voor me geweest en ik kan alles bij haar kwijt. We hebben het gehad over het nieuwe leerjaar, dit jaar. Hoe gaan we het doen, wat is haalbaar, wat wil ik? En daar loop ik tegenaan, want ik wil alles en het liefst zo snel mogelijk. Normaal.

Ik ben dan ook vol goede moed begonnen. En probeerde zoveel mogelijk lessen te volgen, maar al snel merkte ik dat niet ging. Zodra ik thuiskwam dook ik m'n bed in. Uitgeput.

Wel wil ik mee met mijn klasgenoten. Het is zo'n leuke klas, erg gemotiveerd, behulpzaam en gezellig. Ik moet en zal meegaan. Wilskracht.

Afgelopen weken ben ik 1,5 dagen per week op school geweest. Waarvan 1 dag praktijkles. Verder deed ik alle theorie zelf thuis. 

Momenteel zit ik midden in mijn tentamenweek. Ik wil zo graag. Let's go.