Ik wil zo niet verder ........dat noemen ze kwaliteit van leven......
Lieve vrienden,
Zo voelt het bij mij, jullie als lezers zijnde. We volgen elkaar en leven mee...........
Als afgestudeerd ADHD-er en daarnaast High Sensitive Person wil ik iets anders proberen. Ben het zat om alles maar te slikken ( woordgrapje) wat specialisten en huisartsen je voorschrijven waar ik mijn twijfels bij heb.
Wilde het kort houden maar is me niet gelukt. Ik wil jullie laten weten het hoe en waarom wat mij bezig houdt met alle twijfels van dien. Na 19 november weet ik meer, wordt er bij mij weer bloed afgenomen en dan zal hopelijk blijken of ik er goed aan heb gedaan. Dan maak ik weer een blogbericht omdat ik niet alleen van me af wil schrijven maar ook dat anderen er mogelijk wat aan hebben. Dit alles, het wachten tot 19 november geeft mij tamelijk veel stress omdat je toch je twijfels houdt of je er goed aan hebt gedaan. Toch zet ik door! Het TIJDELIJK stoppen met Zoladex zal echt geen zware gevolgen hebben omdat het nog wel 9 maanden in je lijf zit. Reeds 4 jaar (!) krijg ik dat spul al. Waarom zo lang in mijn geval? Ze willen me zelfs levenslang die "troep" geven met daarnaast Abiraterone met Prednison. Mijn botten zijn inmiddels van crèpe papier, mijn humor houd ik wel maar zooooooo moeilijk. Mijn PK is agressief of was agressief, gleason 4+4, anyway, het ziet er veel beter uit dan tijdens de 1e scan in september 2020. Natuurlijk een gevolg van de testosteronstop, wietolie (?), andere medicaties (?), mijn sportieve bezigheden etc. Maar die slaapproblemen.... Mijn complete hormoonhuishouding is in de war, net zoals de hypofyse in je hersenen dankzij die anti-hormonen. Ik menstrueer nog net niet, inmiddels een lichte cup A, man man, zo wil je toch niet verder leven, althans ik niet!
Wil daarom bepaalde medicaties uitsluiten, zeker wat betreft mijn slaapproblemen die daar een gevolg van kunnen zijn. Dat is de insteek van mijn TIJDELIJK stoppen met Zoladex, met de Abiraterone ga ik door, iets wat specialisten eigenlijk niet willen. Dóóóóóóóóórgaan, ja, je zou het zelf eens moeten toedienen. Dan weet en begrijp je waarom ik tot die beslissingen ben gekomen op 22 september j.l. Wat heb ik besloten en wat geeft mijn onrust?
1. Tijdelijk stoppen met die 1e lijns medicatie Zoladex. Mijn testosteron gehalte in het bloed is heel laag. Zelf hoop ik dat het beetje testosteron wat ik nog aanmaak puur uit de bijnieren komt en dat ik daarom geen Zoladex meer hoef te gebruiken. Ik hoop op een betere kwaliteit van leven maar dat is nog niet eens de insteek. Mijn insteek is dat ik geen medicijnen wil gebruiken die in mijn beleving zeer waarschijnlijk (!?) geen nut meer hebben.
2. Gestopt met Simvastatine, een middel tegen mijn aderverkalking, slik ik nu ook al 2 jaar. Middel is berucht om zijn of haar vele bijwerkingen, spierpijn, gewrichtspijn, slapeloosheid, you name it. Afgelopen maandag heb ik hier op laten testen, het zag er goed uit volgens de huisarts, mooi!
3. Tijdelijk even stoppen met de wietolie, het geeft me nog wel wat rust maar ik slaap er niet meer op. Gevolg van TE veel gewenning, komt niet zo vaak voor bij wietolie maar het kan wel. Even tijdelijk stoppen, week of 2 en dan werkt het weer als vanouds, heb daar ervaring mee.
4. Vanwege dat tijdelijk stoppen met wietolie : zonder slaap ik helemaal niet of nauwelijks. In de tussenliggende periode wil ik dan wel iets hebben wat werkt en niet verslavend is. Ik weet dat twee mensen die ik inmiddels tot mijn vriendenkring reken en ook PK hebben (!) veel baat hebben bij 25mg Quetiapine, feitelijk een anti-psychotica, géén anti-depressiva, dat is echt wat anders! In lage dosis van 25mg heeft het als bijwerking dat je er slaperig van word. Het wordt off-label uitgeschreven door inmiddels veel huisartsen, ook specialisten. Heb hemel en aarde moeten bewegen om dat te krijgen, met de nodige frustraties van zoveel tegenwerkingen van mijn huisarts. Daar kom ik mogelijk in een volgend blogbericht, na 19 november, op terug.
5. Ik zoek mijn heil OOK bij een holistische/antroposofische arts. Daar ben ik afgelopen donderdag geweest. Velen hebben er baat bij. Kanker wordt in veel landen bestreden met maretak injecties. Vanaf morgen injecteer ik me dagelijks om de dag met 6 ampullen maretak in mijn buikvet die allemaal een verschillende sterkte hebben. De 1e injectie is het sterkst, de cyclus is 2 weken, maandag, woensdag en vrijdag en dat 2 weken in 6 sterktes. Mijn lichaam heeft een reset nodig, absoluut van overtuigd. Op dagen dat ik die maretak niet gebruik ga ik over 2 weken weer wietolie gebruiken. Slapen doe ik wel met die Quetiapine, duizend x beter dan die vreselijke pammetjes die bij mij toch niet werken en waar je al heel snel aan verslaafd raakt.
Dan de onrust over deze 5 punten.
Mijn oncologe was niet blij dat ik dit had besloten, licht protesterend kon ze het wel begrijpen. Ze dacht ook dat ik met die 2e lijns medicatie, die Abiraterone zou stoppen. Nee, dat doe ik dus niet en dat is in de ogen van oncologen vreemd... Ook met mijn huisarts zit in niet op één lijn, heel jammer. Al die huisartsen hebben weinig tijd, alles moet snel. Voel me absoluut niet serieus genomen. Verder kreeg ik van iemand hier op het forum een bericht dat Abiraterone niet langer wordt vergoed als je er geen 1e lijns medicatie bij gebruikt. Geloof ik niet en zeker niet als ik tijdelijk stop totdat de PSA weer oploopt. Daar ga ik morgen even achteraan bij mijn zorgverzekering. Stel dat het zo is, dan word ik gedwongen om toch die Zoladex weer te gebruiken of anders ook te stoppen met die Abiraterone. Dat houdt me wel bezig ja.
Last, but not least, ik ben er de laatste 2 weken véél te veel mee bezig op zoek naar bevestiging etc. En dan ventileer ik dat aan een aantal mensen waar ik veel mee heb. Maakt me allemaal veel te onrustig als ADHD-er. En ik blijf voorlopig weg van kanker.nl. voor mijn eigen gemoedsrust. Zal best nog wel wat lezen maar ik reageer verder niet tot na 19 november. Heel moeilijk voor mij maar ik moet echt proberen mijn rust te pakken, ben zo nerveus en onrustig op dit moment.
That's all! Ach ja, een typgeit als ik hè...... 😀😉
We gaan het zien en beleven.
Jilles
4 reacties
Sterkte Jilles. Moedige beslissing, veel geluk en hoor graag van je in november.
Ingrid
Mogguh vriend, ik weet niet of je dit gaat lezen maar in ieder geval een hart onder de riem, maat!! Hou je ondanks alles haaks en je weet het, wij zijn nog steeds niet te vreten. Ik hoop dat je na 19 november meer weet en je daar dan op kan focussen. Teveel info is ook niet goed hè. Wat ik weet van zoladex is dat je die krijgt tot de laatste halte en abiraterone wordt wel gestopt. Bij mij ook zo gegaan. Psa nu in een maand of 10 gestegen naar 18,7 maar ik merk nog steeds helemaal niks. Net zo min als 3,5 jaar geleden toen ik 827 had. Raar maar waar. Ik val flink af nu en daar heb ik heel veel baat bij. Ben om en nabij de 12,5 kilo kwijt. Eind october wil ik 120 kilo wegen en dan ben ik 19 kg kwijt.
Hou ons op de hoogte, vriend!!
Het ga je goed!
Groeten uit het westen!!
🙏
Hoi Dick,
Dank voor je bericht. Wat die medicaties betreft, dat is bij iedereen weer anders. Wat bij de een goed kan werken, is bij een ander het omgekeerde.
Ik ben geen dokter maar lees me in. Krijg echt het gevoel dat ze hier "zekerheid voor alles" hanteren. Ze willen mij levenslang Zoladex geven, dacht het niet! Ik bepaal dat, niemand anders.
Inmiddels 2 maretak injecties gedaan, kan er uiteraard niets van zeggen nog. Wat ik wel eigenaardig vind is het volgende : ik had de laatste dagen weer eens een beginnende rugpijn die gisteren echt vervelend was. Kon geen krachttraining doen in de sportschool, wel naar de sauna gegaan.
Mijn rugpijn is al weg, zal door de sauna komen of....... kan het niet geloven dat het nu al door de maretak komt. Geloof ik ook eerlijk gezegd niet hoor maar toch vreemd, meestal na zo'n dag met behoorlijke rugpijn, dan duurt het zeker nog een dag of 4 a 5 voordat de pijn weer weg is maar nu......erg blij mee!
Hou je haaks vriend en ik wil je erg graag een keer ontmoeten. Ergens in het midden misschien maar dat moeten we maar even bewaren tot van het voorjaar. Leuk!
Wij blijven strijders die niet te vreten zijn, whaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!
Ik heb buitengew0on veel respect dat je zo goed bezig bent met je gewicht, hou vol gozer, er moet nog meer vanaf maar dat weet jezelf ook wel...... je zal je veel beter voelen maar de weg erheen is mega moeilijk.
Ik ben ook vaak op dieet geweest in mijn leven, meestal kwam dat doordat ik gedwongen was vanwege blessure dat ik niet kon sporten. En ik ben een vreselijke lekkerbek, een ware Bourgondiër.....mega zwaar, voor iedereen......
Wat dat betreft voel ik me hier in Limburg absoluut en zeker thuis!
Hou je haaks kerel!
Groet,
Jilles
Goede Jilles,
Je schrijfsels zijn weer indrukwekkend, je beleving aangrijpend, en je verhaal herkenbaar. Een beetje herkenbaar, jouw verhaal is complexer dan.... in ieder geval dan het mijne. Ik begrijp wel dat je zo ver kan komen om met die medicatie te stoppen. Als ik het lees voel is de wanhoop en staat het huilen mij ook nader dan het lachen. Het lachen vergaat ons soms. We hebben rust nodig, slaap. Dat wens ik je van harte toe Gilles, rust. Neem maar lekker een beetje afstand van de blogs, dat heeft mij ook goed gedaan. We leven toch wel met elkaar mee. Sterkte jongen.
Anton