een jaar zonder mama........
mama mama alweer een jaar zonder jou weggerukt van ons het was geen vrijwillig einde je wilde niet gaan maar je moest omdat die k.t kanker je opvrat niet te bevatten nog steeds niet ik mis je elke dag het lijkt geen jaar geleden maar een dag mama ik hoop waar je ook bent dat je rust hebt en vaak op bezoek komt en ook bij papa en de hondjes
7-9-2019 ------------------------- 7-9-2020
mama love u tot ziens mijn beschermengeltje
de eerste foto is genomen in juli 2019 toen ikzelf geholpen werd aan mijn tumor venlo in het ziekenhuis
op de 2e foto staan haar lievelingen de hondjes dushi en nubia
3 reacties
Hey Skippybal,
Wat gaat de tijd toch snel soms he, voor dat je het weet is er weer een jaar voorbij.
Herinner jij de bewuste dag nog heel goed, alsof het de dag van gisteren was? Ik zelf niet, heel raar, het is bij mij alsof ik het allemaal van een afstand beleefd heb. Alsof ik naar mijn eigen leven heb gekeken als in een film. Toch ben ik straks wel jarig en dat is de eerste zonder mijn moeder, dan realiseer je het he wel heel goed.
Ik wil je heel veel sterkte wensen vandaag en een virtuele knuffel toesturen.
Groetjes Hilde
ps: wat een lieve hondjes :)
dankjewel hilde heel lief van je doet me goed en ja ik kan me de dag sterker nog de hele week gek genoeg nog tot in detail herinneren dat is soms wel lastig want ik weet bijv wat we wanneer gedaan hebben in die week en daar word ik niet gelukkig van maar het is niet anders en anderzijds vind ik het wel fijn want het hoort erbij..... dit word mijn 2e verjaardag zonder moeder ik ben namelijk eind september jarig en toen ik stabiel ben verklaard begin augustus was het streven om een heel groot feest te vieren in een zaaltje om het leven en het beter zijn van mij te vieren helaas heeft dat niet zo mogen zijn want 5 dagen nadat ik stabiel ben verklaard ging ze naar de dokter en werd de kanker ontdekt die er overigens al heel lang zat maar ze heeft niks gezegd want ik was bezig en haar motto naar mij toe was we gaan samen dit gevecht aan en dat heb ik eerst gedaan andersom heb ik het niet met haar gekund dat vind ik nog steeds jammer maar het is zo.....
groetjes skippybal86
en de hondjes waren haar grote trots de donkere is 12 en de witte 7
Een jaar geleden al, wat gaat het snel, maar ik kan me voorstellen dat het voor jou voelt als de dag van gister. Het was zo ingrijpend, eerst jouw eigen kanker, toen die van je moeder.
Ze heeft rust, ja, zo is het, en ze is altijd in je hart. Sterkte! XXX