Grafrechten

Ik heb mij voorgenomen vandaag te gaan bellen. Hij ligt al een paar dagen op de eettafel. Een brief. Crematorium en Begraafplaatsen Amersfoort staat er op. Ik heb hem al eerder war doorgenomen. Iets over grafrechten. Niet alles is mij duidelijk. Daarom mijn voornemen. Even bellen.

Telefoon klaar. Brief uitgevouwen voor me. Nog even vlug de brief scannen. Gedateerd 7 september 2023. Dat valt mee. Er blijven hier wat dingen wel langer liggen. Na controle in onze administratie is gebleken dat mevr. .. is overleden. Zij heeft grafrechten op haar naam staan op begraafplaats Rusthof. Oké een beetje laat. Mijn moeder is 22 jaar gelden overleden aan nierkanker. Administratie niet op orde dat kan. Maar.

Ik besluit te gaan bellen. Gelukkig geen ellenlange toetsen verhaal. Al snel hoor ik een dame aan de andere kant. Afdeling klantencontacten verteld ze mij. Ik leg de brief en mijn vraag voor. Gelukkig het gaat niet over het graf van mijn ouders. Maar die van mijn opa en oma. Mijn moeder blijkt daar grafrechten op te hebben. Maar omdat ze bij dit soort gevallen liever met levende bestaande mensen te maken hebben zou het fijn zijn als iemand van de directe nabestaanden de rechten overneemt. Of ruimen kan ook.

Dat laatste had ik gelezen. Kost niets. Over laten schrijven kost mij zestig euro. Zijn er naast die kosten ook verdere kosten aan verbonden. Er staat immers huurgraf? Neeeh zegt de vriendelijke dame. Wij noemen dit huurgraf maar in de praktijk is het een koopgraf. Oké….. duidelijk voor zover. De vriendelijke dame gaat verder. Ik zie dat het zelfs zo is dat er nog iemand bijgelegd kan worden. (Daar heb je dan wel weer die grafrechten voor nodig.)

Ennn zelfs, gaat ze door, kan het graf geruimd worden. Waarmee je het graf dan weer helemaal opnieuw gebruiken kan. Hoe….. Ze zei nog net niet fantastisch. Ik vraag dat alles voor 60 euro? Hmmm, jaahaa.

Okeee…. Bedankt voor uw informatie. Ik ga overleggen met mijn familie en dan stuur ik het formulier toe. Ach, maakt u zich vooral niet druk. Er is geen haast bij. Zegt ze.

Dat had ik al begrepen. Het kan zo twintig jaar duren. Maar ik ga er wel haast mee maken. Ook al weet ik dat ik geen doodsvonnis heb gehad. Het maakt niet uit wat mijn familie wil. Aanhouden of ruimen. Ik dok gewoon 60 euro. Ik heb mijn graf. Notabene op het mooiste plekje van de begraafplaats. Wat wil je nog meer.

Twintig jaar is wel heel erg lang. 
 

Nb. Te overvloede. Alles wat ik in deze blog schrijf is echt gebeurd. Soms te ‘mooi’ om waar te zijn.