Alive & Kicking

Ben ik weer! Gister even naar school geweest, mijn werk. Ben er weggegaan, - even denken-, april 2015? En gister even langs voor een einde schooljaar bedankje en werkoverleg. Ik was dus veertien maanden weg?? --- Er is giga veel veranderd. Niet zozeer mijn werk of mijn collega's, wel een nieuwe rector, maar ík zie dat ík ben veranderd! Oef! --- "Vroeger" had ik lang middelblond stijl haar met lenzen. Nu heb ik kort donkerblond haar met krullen en een kekke bril. (Dat hele kankergedoe komt echt overeen in mijn beleving als WO 2.) Het is zo indringend. Een leven ervóór en een leven erná! --- Het overleg duurt een uur. De cake sla ik over. Wil geen partij suiker zeg! Niet meer. Nooit meer. Ben je mal. Suiker is net zo slecht als alcohol en drugs. Wie realiseert zich dat toch?! --- Afijn. Er werd gepraat. Dingen aan de kaak gesteld. Betrokken mensen gezien. Met hart voor de leerlingen. Mooi vak! Weet dat ik er zelf jong bij blijf. hi hi. --- Het gebouw is vrij strak en kleurrijk. Wanneer ik door de gangen naar het fietsenhok loop voor mijn fiets, merk ik dat ik toch echt heel onwennig en onwerkelijk er rond loop? --- Natuurlijk ken ik de boel daar. Groet een concierge. Zie de vermoeide gezichtjes van de eindexamenkandidaten, die voor een "her" gaan. Zie de lijsten met namen van geslaagden. --- Het is bizar. Een ander woord is er niet. Voelt alsof ik uit de dood ben herrezen. --- Vrijgelaten uit dodencel. Klinkt wat macaber. Weet even niet hoe anders te noemen. Brrr. --- Wanneer ik dit gevoel even kort app naar een collega, schrijft ze dat ik toch al die tijd in een cocon heb geleefd. Het klopt! --- Voel me klein. Dat is toch #*^&! weer "mee mag doen" ...................................................................................... Voel me bijzonder, omdat ik er gewoon BEN. --- Heb ook even mijn eigen record " klaarmaken" verbroken: sprak voortijd een vriendin. Het werd een lang gesprek. Ik zou en moest naar school. Er bleef slechts een half uur over voor douchen en omkleden. De school is vlakbij. Ik heb het gered! Wow! toch handig, dat korte koppie! --- Als ik terug fiets naar huis, zie ik een dame in de buurt met een hesje van KWF. Ik spreek haar aan. Ze zoekt een wijkhoofd. Ja, dat was ik. --- Ik heb het veertien jaar gedaan. In dit proces van " hereiken/ resetten komt onvermijdelijk de vraag op in mij: " wat ga ik doen na dit gedoe?" Wil ik dit nog wel? Wat voelt goed voor mij? Geef ik hier nog mijn energie aan? --- Ik weet dat ik gestart ben uit een vorm van toegenegenheid. Een vorm van actie. Mijn lieve moeder.......Zovelen........ --- Geld geven aan een collecte is een actie. Ik had nauwelijks geld, maar wel een groot hart en besloot zodoende dat men geen geld van me zou krijgen, maar wel mijn tijd. En zo werd ik collectant en later wijkhoofd. Leuk. Druk in september met de jaarlijkse collecte. Maar het was een erebaan. --- Nu is alles anders. Nu is er zoveel gebeurd. Nu heb ik zoveel gelezen en gehoord. Regulier. Alternatief. --- Wanneer ik voorheen een uitnodiging kreeg via KWF om eens achter de schermen te kijken van een ziekenhuis, dan heb ik steeds beleefd bedankt. --- Nee, collecteren of wijkhoofd zijn is okay, maar wanneer kanker echt dichtbij zou zijn,.... --- Maar ook dit kwam dichtbij. Ik ging dan niet naar die dag, maar de kanker kwam naar mij! --- Ik geloof dat ik pas sinds heel kort " wakker word uit een boze droom". Ik geloof dat ik veertien maanden niet echt kon leven. Ik geloof dat ik nu opnieuw geboren word..... ---- Mijn pseudoniem. Ik kan mijn naam veranderen. Mijn roepnaam is niet gelijk aan mijn pseudoniem, doch er zijn verwijzingen. Meer ga ik niet verklappen. Ik kijk in de spiegel en verbaas me steeds over mijn nieuwe gezicht in de spiegel! Elke week weer! --- Een nieuw leven? ................................................................................................................................. Ga ik terug naar KWF? Ga ik terug naar school? Ga ik terug naar....?....... --- WAT?!!!! ---- Ik kan alleen vooruit. ---- Er zijn twee dagen in het jaar, waarop je niets kunt doen: gisteren en morgen!!! ---- Ben ik dan werkelijk " alive and kicking" ? Het klinkt wel stoer. --- De vermoeidheid is heel wisselend. Zal ook samenhangen met vele factoren. --- De oedeemtherapie helpt goed. Een lieve meid. --- Alive? huh? Ja. Jawel? Kicking? Hmmmm. ---- Zag net een filmpje op facebook van Olivia Newton John en John Travolta. Ze zingen dertig jaar na dato nog een song samen. Zien!! ---- Het zet me zo terug in de tijd. Kijk, dit lieve lijf is wel wat ouder, maar dit meisje woont er nog steeds in. --- Soms een meisje, soms een vrouw, soms een dochter, soms een moeder, soms vriendin, soms....... ---- Het hoofdstuk ' moeder' krijgt trouwens heel snel een andere status: mijn allerliefste en enigste dochter gaat over drie dagen zomaar het huis verlaten! (er is ook nog een stoere stiefdochter op afstand). Het is de loop der natuur. Het is heel leuk voor haar. Ze gaat hokken en studeren. Tja..... ---- Ik zucht en mijmer nu wel wat vaker! --- Kleine meisjes worden groot. Ik heb alle vertrouwen in deze meid hoor, maar... Het zal even anders zijn. Wennen zijn. --- Ze roept lief dat ik zoveel vriendinnen heb. Tis waar. --- Droom soms stiekum van een spriritueel pension. Hi hi. --- Een open huis en een open hart, een wijkplaats voor hen die wijken willen. Rust willen. Tis hier hartstikke mooi. Ik hou me in hoor. --- Of is dat fout?! " alive and kicking" .... --- Tis toch zo gek, deze nieuwe kans! --- Van slaapstand naar actie. Van coma naar ontwaken. Van ?! --- Ja, moet nog wel een mammogram worden gemaakt van beide borsten. De chirurg wil graag een plaatje van de binnenkant van mijn borsten. Geloof wel dat ze haar werk goed deed hoor. Maar een mammogram gaat echt niet gebeuren! Er is al zoveel gesold met die borst. --- Dus doe ik onderzoek. Ik surf en lees. Ik lees en surf. ik kijk en zie. Spreek lotgenoten. Bel mensen. Lees medische achtergronden. Doorspit mijn bronnen. En met alle info die ik heb, kan ik bepalen wat te doen. --- Dinsdag belde de chirurg. De vrouw met de meest liefdevolle blik die ik ooit zag van een arts in mijn hele leven. Een compliment aan haar. AVL mensen! --- Er kwam al eens themografie voorbij. Niet bewezen zei ze me. Dan lees ik pammografie. Ademtest. Niet onderbouwd voor een algemene toepassing. Verder speuren. --- Dinsdag blijf ik alleen zitten met een duidelijk NEEN tegen die hele mammografie. Temeer daar ik lees dat juist dit een mogelijke oorzaak kan zijn van bk. ?? De chirurg zei me al eens dat de straling bij een mammogram heel wienig is. heus. En ik lees weer dat dat hele systeem, dit hele bevolkingsonderzoek door middel van dit vrouwonvriendelijk onderzoek, op de helling ligt. In Zwitserland overwegen ze om de mammogram te verbieden! Een mannelijke arts zei dat -indien er een bevolkingsonderzoek zou zijn, waarbij penissen werden geplet- men wel heel snel een andere methode zou ontwikkelen. (?!#*!!?!!) --- Dus zat ik met alle info in mijn hoofd en alle weerstand in mijn hart. Wat zou ik toch tegen tante dokter moeten zeggen? Had geen overtuigend praatje. Behalve mijn gevoel dan. --- Ik geloof in wonderen. En als ik er niet in geloof, dan nu wel! Tien minuten voordat de arts me belt (ik weet niet hoe laat ze zou bellen) lees ik iets via Trouw, mijn lijfblad, dat er een hoogleraar is die een betoog houdt over meer toepassingen via een nieuwe echo methode!! Nijmegen UMC. Ik bellen!!! Mag ik daar als herstellend patient gebruik van maken? Ook als ik in een ander ziekenhuis behandeld wordt? Ja, dat mag. Ik bel de zorgverzekeraar met dezelfde vraag. Men moet het even uitzoeken. ja, het mag. Wel een verwijzing van mijn behandelend arts. --- Gode zij dank!! --- Wanneer de chirurg belt, meld ik haar mijn allernieuwste bevinding. Ze zegt me dat ik niets moet doen tegen mijn zin en wacht even af wat ik zelf kan onderzoeken. Ik zeg haar dat wij SAMEN een goed beeld willen van de borsten, maar dat ik een andere onderzoeksmethode onderzoek. ......Hoe mooi..... ---- Ik verzeker haar e.e.a. terug te koppelen en we nemen op vriendelijke wijze afscheid van elkaar. --- Ik OPGETOGEN. Ik blijf mijzelf trouw. Ik hoor mezelf praten als de sterkte vrouw van weleer. Ik vind woorden! Charme en tact in een gesprek. Dit herken ik van mezelf. Dit was helemaal verdwenen! ....een gesprek voeren in deze orde..... Mijn lieve hoofd zat in grijze grauwe mist..... ---- Er gloeit nog treurnis om dat wat ik moest missen al die tijd; woorden verwoorden. mij uitdrukken. ik, die zo van taal houd... --- Ja, ik zou dankbaarheid kunnen voelen om het herstel van mijn praten. Maar treurnis overheerst toch. --- Enfin. Dit heet vast ' verwerken'. Het ziekenhuis meldt me dat ik er minstens een jaar voor moet uittrekken: het herstellen. Nu fijn! --- Ik hoop nu dat mijn chirurg die verwijzing gaat schrijven. --- Ik ben blij met de reactie van school: Ze zeggen dat ik gewoon weer kan werken, maar dat er steeds een reserve zal zijn, wanneer blijkt dat het niet lukt. Wat een toewijding! Wat ontzettend fijn! Ik weet echt niet hoe het zal gaan. Heb ik wel puf? Kan ik het aan? --- Ik heb ze verteld dat ik vooruit ga, maar dat de vermoeidheid heel grillig kan zijn: zo ga ik goed, zo ben ik drie dagen uit de running. --- Ik geloof dat ze dat begrijpen. Ik heb nog gezegd dat ik - in dat opzicht- geen betrouwbare werknemer ben, maar ze kijken gewoon naar MIJ. (en juist die uitspraak - geen betrouwbare werknemer- dat was altijd iets wat ik nooit zou durven zeggen!!) Nu wel! Nu is alles anders......