Beduusd

Gister was een uiterst bijzondere dag; een dag zonder behandeling. Zestien dagen lang ging ik op pad voor de bestralingen. Gister was het voorbij en was ik vrij... Voelde me als een lammetje in de wei! Huppelend, dartelend. Tis lente! Ik weet nog bij de eerste maal bestralen. Toen had ik Gregoriaanse gezangen meegenomen. Het lam ging immers naar de slachtbank. Zo voelde ik mij. Gaanderweg nam ik andere muziek mee: Sade werd mijn favoriet en de laatste maal zong Rita Reys speciaal voor mij.. ------ Tien maanden lang leef ik in een nare rare droom. Onwerkelijk, bar en boos. Te weinig ruimte om te landen. Te beseffen. Te verwerken.. ---- Het behandelplan was: chemo, operatie en bestralen. Ze zijn allemaal voorbij. Ik heb het volbracht.. ---- Gister is werkelijk als de start van een nieuw leven. Ik voelde me jarig! Ik begon direct met een fraaie boswandeling met een stel mensen van het inloophuis. Een stok achter de rug is toch handig voor mij. Bleek niet nodig; alles was leuk! De mensen, het kasteel, de bomen, de praatjes, alles. Zelfs een vrouw met een kaal hoofd bracht me niet uit mijn uitgelaten humeur. Ze moet nog twaalf chemo. Ik gaf haar zomaar mijn geluksmunt. Hoorde dat er nog een amputatie staat te wachten voor haar.. Het leven is wreed. Het leven is mooi. We dronken koffie na afloop in een koetshuis. Daar stond een piano en prachtig oude meubels. Ik was uit en ik was blij. En ik had nóg wel een uur kunnen lopen! ---- Supermarkt. Koken. En biodanza. Het bleek te veel gevraagd van mijn lieve lijf. Halverwege moest ik naar huis. Intens moe. Ai. ---- Vandaag de tweede dag van mijn nieuwe leven. ( okay, er staan nog wat afspraken voor controles in het AVL, maar dat loopt wel los). Vandaag zou ik naar yoga, maar een grote verzameling achterstallig wasgoed riep mij en ik had er zin in. Ik besloot thuis te blijven, gooi alle ramen open voor de lentezon! Kijk, die energie blijkt dus beperkt, dus moet ik slimme keuzes maken! Waar of niet?! Tegen twee uur ben ik op. Ik besluit het campingmatje in de tuin te leggen: tijd voor een dutje in de zon. ( ik sliep zomaar anderhalf uur!) Zal wel nodig zijn geweest. Merk dat ik echt niet veel naar mijn lijf heb geluisterd. En moet nu toch heus gaan herstellen! ---- Beduusd. Beduusd omdat ik met nieuwe ogen de dag begroet. Hemel! Ik bén er nog!! Wat een voorrecht. Wat een feest. Ach, enkele vervelende klachten zijn er nog als souvenier van het chemo tijdperk. Daarom volgende week even bezoekje aan ome dokter. Niets kan de pret drukken! ---- De zon schijnt. Wat heb ik dat gemist. Geen wonder die somberheid zonder zon; ik moet emigreren! --- Afijn. Een nieuw hoofdstuk. Plannen voor verder herstel neem ik kordaat ter hand. Dat dutje deed me goed. Ik besef hoe bevoorrecht ik ben. Geen idee hoe oud ik word. Maar ook dat kan de pret niet drukken. Beduusd. Verwonderd. En onnoemelijk dankbaar. Dankbaar voor de nieuwe dag. Bij mijn avondgebed dank ik God steeds dat ik danken kan. Vandaag klinkt mijn dank als een symphonisch orkest! Jaa jaa joepie Life is good!