Danken en denken

Danken en denken. Gister was een bijzondere dag: mijn eerste dag weg. En de hele dag óp. Een drukke dag. Ik reed zelf. Een studiedag in de bossen. Elk jaar is er zo'n trainingsdag met mijn collega's. We worden getraind, bijgepraat, voorgelicht, doorgelicht en maken veel plezier. --- Holistiche geneeskunst. Ik noem Kunst. Dikwijls heet het geneeskunde. Maar dit acht ik van dergelijk hoge orde dat ik zo vrij ben om het kunst te noemen. Kunst van de natuur. Hulp van de natuur. Want de natuur helpt de mens. We zijn immers zelf een stuk natuur. Een wisselwerking. Heilzaam. Net zozeer als wandelen heilzaam is. --- Maar ik dwaal af. Ik begon de dag met vertwijfeling: kan ik dat wel aan? Ik lees over lotgenoten hier die weer aan het werk gaan. Voor mij is het nog niet zo ver. Ik neem mijn ruimte voor herstel. --- De wekker ging om zes uur, maar ik was al wakker. De dag begon goed. Zo voelde dat in mijn bloed. Aangekleed en opgefluft. Ik ging. ... Voelde weer als tijdens mijn oude werk voor Weleda. Werken is dan geen werken, maar een schoolreisje! --- De eerste uren waren uiterst moeizaam voor me: zestig mensen in een zaaltje. Kakelende vrouwen. Kippenhok. Ik werd er dol van. En sloop stiekum naar de tuin. Vond ook wel dat ik dat kon doen. Ik was immers herstellend patient?! --- Na de zalige lunch - heerlijk luxe eten voor je neus- ging het wel beter. Ik sprak trouwens leuke vakmensen uit mijn regio. We gaan een intervisiegroep starten! Gaaf. Veel lol. --- Er waren een aantal collega's die mij eerst niet hadden herkend; eerst was ik vrouw met lang haar zonder bril. Nu ben ik (Goddank nog steeds) Vrouw met Kort haar met Bril. Ha ha. Maar ze zeiden allen dat dat korte koppie me zo goed staat. Dat wil ik horen natuurlijk. En eerlijk gezegd begin ik er nu zelf ook wel aan te wennen. Krijg zelfs krullen. Lijk wel een schaap! Maar allez! Ik heb (Goddank) in ieder geval een " vachtje " op mijn hoofd! (wéér dankbaar!) --- In de middag gingen we creatief aan de gang. Rollenspellen. Laat ik nou dól zijn op toneel, op theater! Je kon je eigen rol uitkiezen, het scenario staat al vast. Aangeraden werd om uit je comfortzone te stappen; dus dit keer iets wat niet echt bij je aard past. --- Nu ken ik mezelf als vriendelijk en volgzaam, dus koos ik voor The Bitch! --- De voorbereiding was kort, dus was er veel ruimte voor improvisatie ter plekke. (spekkie naar mijn bekkie). --- Ik zou furieus zijn, jaloers en stiknijdig. En dat deed ik. Dat deed ik vol overgave. Vol overtuiging. Vol gloed. --- De meeste spelers bleven zitten en deden hun tekst. Ik niet! Ik ben door die zaal gestóven!! .... Wat bizar om zoveel woede te laten zien. Te laten gaan. Uitzinnig. (en dat voor iemand die eigenlijk nooit boos is geweest???!) --- Er was contact met het publiek. Er was plezier. Het was nèt of ik pas toen werd " aangezet"! --- Mijn hele houding verandert van patient naar krachtvrouw? --- Ik had de regie en dat was voor de zaal en mijn medespelers heel amusant. Althans zo zag ik dat aan hun gezichten. ... En we kregen een luid applaus! (brengt me wel op het idee om nu eindelijk eens " aan het toneel" te gaan?! De aanmelding voor de toneelacademie is reeds lang geleden en is nooit uitgewerkt. Duzz? --- Collega's vertellen me dat ik er in de ochtend aanvankelijk wat mat uitzag, maar na mijn toneeldebuut straal ik weer... Ik voel het zelf ook. Hoi. Ik BEN er WEER......... --------- Na de borrel gingen ze huiswaarts. Ik niet. Ik kón niet ! Ik kon gewoon niet gaan. Niet autorijden; mijn hele zijn was zo vol met indrukken! --- Ik besloot wat te blijven en wandelen misschien totdat ik zou voelen dat ik weer puf had voor die autoreis. --- Dus toog ik zeer vermoeid, maar zeer voldaan naar een bos dichtbij. Wat is het idioot mooi daar zeg! --- Stap voor stap. Boslucht. Groen. Bomen. Varens. Gaan. Het wandelen. Het stilstaan. De verwondering. De liefde voor de bomen. De aanblik. De diepe diepe diepe diepe dankbaarheid. ....... Omdat ik mee kon doen. Omdat ik lachen kan. Omdat ik wandelen kan. Dank lief lijf. Dank lieve God. Dank toch, dank. De hele dag door.... ********************* En over dat denken bericht ik jullie volgende keer meer! LET WEL: UITERST INTERESSANT EN MOGELIJK LEVENSREDDEND Voor nu blijf ik maar zitten met een toetsenbord op schoot en een glimlach vol dankbaarheid, die er -denk ik zo- niet zo makkelijk meer weg gaat! Ciao lieve mensen, See ya!