De effecten van het bloggen
Hallo lieve mensen
Bloggen op deze site heeft me veel goeds gebracht. Dit zal nummer 95 zijn. Kanker.nl is steeds een plaats geweest waar ik mijn emoties kon vrijgeven en ook een gelegenheid voor mijn omgeving om eens te kijken hoe het me vergaat. Bloggen blijkt zo een uiterst handig middel voor zowel mijn persoonlijk welzijn als wel de informatieverstrekking naar de mensen om me heen. Bloggen bracht me nog meer: contacten met mede-bloggers, reacties beheren van de volgers en heel aardig kunnen zien op de site, dat het aantal mensen dat mijn blogs had bekeken bleef groeien en nu staat de teller even boven de 45.000! Bloggen bracht me zo van patiënt naar schrijfster! Ik merk al snel dat het bloggen me veel plezier geeft. Wanneer ik me nu voorstel denk ik niet aan mijn betaalde functie, maar aan mijn passie in het schrijven en noem ik mezelf schrijfster!
Wie schrijft die blijft
Het schrijven is altijd een lief geweest. Hele dagboeken vol. Dertig jaar notulen voor kerk en school. Vrijwillig. Het typen gaat nog steeds blind. Ik merk wel dat het 'zakelijk' schrijven me wat moeilijker afgaat, maar het creatieve juist heel makkelijk is. Beheerd door een muze, die de meest prachtige zinsdelen laat horen. Dikwijls komt ze in de nacht, net als nu. Ik stap m'n bed maar uit, want wat er uit moet, dat moet er uit. Het schrijven is zeker altijd therapeutisch. In tijden van machteloze onmacht kon ik deze uitschreeuwen op papier, of -zo je wil- op een beeldscherm. Later nalezen wekte dan weer herkenning en ontzag op. Ontzag voor zoveel lijden. In het licht van de ochtend waren de nachtelijke emoties vaak al weer wat geluwd. Maar de schoonheid van de narigheid was bewaard gebleven. Dat doet me even denken aan mijn huidig leven waar er zorgen zijn om mensen die me dierbaar zijn. Het lieve hoofd maalt wat af en is begaan. En ik zie het, groet het en laat het toe. Ik vind het zelfs heel logisch dat ik veel kan piekeren nu, want het is iets wat me aangaat. En gek genoeg bedenk ik me dan dat ik -ondanks dat- de gedachte krijg dat ik gelukkig ben. Da's opmerkelijk. Voorheen kon ik dikwijls verdrinken of was gevangene van allerlei emoties. Er was geen nuchter overzicht. Dit nuchter inzicht komt vanwege mijn nieuwe studie: biologika. En dat brengt me weer bij een ander hoofdstuk:
Onderzoek alles
Voor de lezers die nieuw instappen zal ik nog even melden dat ik geen genoegen kon nemen met een harde diagnose (borstkanker in mei 2015) en de gebrekkige verklaring van de artsen voor de kanker. (wat zei het over mijn kanker??) Dus ik ging op onderzoek. Er ging een zin door me heen:" Onderzoek alles en behoud het goede". Ik denk wel dat veel mensen gaan lezen en praten en denken als je een nare diagnose krijgt voorgeschoteld. Ik prijs ook het internet. Een plek waar men informatie kan vergaren. Maar niet klakkeloos hoeft aan te nemen! Het lijkt me steeds verstandig om ook de bronnen van je bronnen te onderzoeken. Want wanneer is er iets waarheid? Waarheid is een relatief begrip, waarbij we volgens mij gebruik moeten maken van zowel ons nuchter verstand als ons onderbuikgevoel. Vat je 'm? Middels deze twee componenten komt je uit bij de waarheid. Jouw waarheid. En het is ook wijs om open te blijven staan voor nieuwe input, dat wellicht je waarheid kan doen wijzigen. Daarvoor is een bepaalde welwillendheid nodig, sportiviteit, nieuwsgierigheid.. En zo kan het voorkomen dat je je mening, je waarheid kan aanpassen aan -zoals het zo mooi wordt genoemd- "voortschrijdend inzicht". Wanneer kanker als mokerslag je leven in landt, zorgt dit voor een emotionele aardbeving. De dagen worden gevuld met angsten en wachten. Ziekenhuizen en een klein thuis omdat je nu eenmaal losgerukt bent uit het dagelijks doen. In deze periode heb ik dus van alles gelezen. Ik moest gewoonweg. Omdat er iets in mij maar bleef knagen en vragen...
Eureka!
In mijn speurtocht naar antwoorden, waarom nu juist die kanker mij had getroffen, sprak ik veel mensen. Zowel uit Nederland als uit het buitenland. Omdat ik zo mijn bedenkingen heb over de reguliere behandelingen, ben ik met name geïnteresseerd in behandelingen, neen: GENEZINGEN zonder (de afgrijselijke)reguliere behandelingen! Want dat is immers want ons allen bindt: hoe kunnen we genezen?! Ik las Moerman, Brandon Bays, Louise Hay, Henk Fransen... Jaren met mijn neus in talloze boeken en websites. Verslagen doorgespit. Mensen gebeld. Geskypt. Bezocht. Gezocht. Verhalen gelezen over de Iceman, over.. over.. etc, etc, etc, etc... En opeens was het daar! Mijn waarheid! Ik wist het direct! Herken je het gevoel dat als je iets leest, dat je dan WEET dat het klopt? Omdat het matcht met je onderbuik? Nou, zo'n " inslag" had ik toen ik voor het eerst las over de vijf Biologische Natuurwetten van dokter Hamer. Het was zo logisch. Zo helder. Zo eenvoudig. Hoe kon ik hier aan voorbij gaan?
In het kort komt het er hier op neer dat deze dokter een totaal andere zienswijze op het ontstaan van kanker heeft ontdekt en deze zeer uitvoerig heeft onderzocht. Hij noemt dit de 'ijzeren wet van kanker'. Ik daag je uit om hier zelf meer over te lezen. Want ik kan mijn enthousiasme wel delen, maar ik kan je nooit jouw waarheid geven. Die filter je zelf. In elk geval heeft deze wetenschap me enorm veel rust en vertrouwen gegeven. Vertrouwen in mijn lichaam. Bewondering voor mijn lichaam. Pas nu ben ik een liefdesband aangegaan met mijn lichaam. Door IN ZICHT. Bewustwording. Rust. Rust omdat ik vertrouw op de processen die er spelen in ons lichaam. De wijsheid. De logica. En dat is totaal anders dan de raadsels waar de reguliere artsen soms voor staan. Voor mij zijn er geen raadsels meer over kanker. En ik ben heus geen arts. Ik ben ervaringsdeskundige. Ex patiënt. En ik kan lezen, nadenken en voelen. En het gaat mij aan! Mijn lijf! Mijn leven! Er is geen angst meer. Ik heb de kanker begrepen.
Ik heb de kanker begrepen!
De biologische natuurwetten zijn te lezen via diverse sites. Ik noem kort Heartconnection Nederland. Ik heb er een speciale borstkankerdag gevolgd in juni 2016. Dit heeft mijn leven veranderd. Doordat ik mijn kanker kon begrijpen, verdween de immense angst die er zweeft om kanker. Die er heerst rond kanker. Dat we het toch maar moesten bestrijden?! Er is geen strijd! Maar misschien word ik afgeschoten als ik dat meld? Dan refereer ik weer aan mijn uiteenzetting over "wat is waarheid" . (zie kopje "onderzoek alles"). Na deze eerste studiedag volgden er velen. Ik merk dat ik in de afgelopen periode tien intensieve studiedagen heb bezocht. En echt elke dag heb ik er profijt van. In mijn denken en mijn doen en in mijn hele gezondheid. Ik zal het je uitleggen: ik maak me niet meer druk. Ik heb het natuurlijk ook achter de rug. Maar ik ben en blijf elke dag bezig met deze nieuwe studie, die feitelijk leidt tot een nieuwe denkwijze, dus een nieuw leven. Een beter leven. Een veel beter leven.
Er zijn wereldwijd groepen die zich bezig houden met deze wetten. Wir lieben und leben die GNM. (de grondlegger dokter Hamer komt uit Duitsland). GNM staat voor German New Medicine. (de Engelse benaming voor de vijf biologische natuurwetten). Ik vind de zin zo mooi uitkomen in de Duitse taal. In het Nederlands klinkt het zo anders: We houden van de GNM en we leven het. Hier loopt de Duitse zin toch fraaier. Niet waar? Naast deze groepen wordt deze wetenschap ook onderwezen aan de universiteiten in Hongarije. Nederland is nog niet zo ver. Maar het zal nog wel even duren, want zoiets vraagt tijd. Het hele omdenken zal er voor zorgen dat er studieboeken moeten worden herschreven. En dat is werkelijk een ware revolutie. Toch heb ik er vertrouwen in dat dat komt.
Mijn verhaal gaat de wereld in
Terug naar eigen studie. De GNM studie brengt me met veel mensen in contact. Zowel nationaal als internationaal. Ik schrijf er veel over. Over mijn belevenissen. En zo komt het dat ik op een dag gevraagd ben om een lezing te verzorgen over mijn ervaringen met borstkanker. Totaal onverwacht kwam dat verzoek. Maar natuurlijk wil ik daar graag gehoor aan geven. En het meest wonderlijke volgt nog! De daarop volgende twee dagen waren er nog twee verzoeken! Drie op een rij? Wat gebeurt er? Drie is mijn geluksgetal! Dit is mijn passie. Dit is mijn missie. Dus graag. Maar het is zo bijzonder dat dit gebeurt. Alsof het zo moet zijn. Het is iets dat in mij leeft en me doet leven. En als het mij zoveel goeds brengt, dan wil ik dat delen. Dat is logisch. En ik ben gezegend dat ik mijn gedachten kan verwoorden en niet bang ben om te spreken. En dus ben ik nu druk aan de slag gegaan om de lezing te schrijven. Ik heb er zoooveel plezier in. Het zal een interactieve lezing zijn. Een niet alleen droge kost. Ik zal ook een aantal ludieke elementen toevoegen. De eerste lezing die ik mag gaan verzorgen zal over een paar weken zijn. Ik gebruik daarbij de blogs die ik hier heb gemaakt. Kijk, en dat kan er allemaal gebeuren als je blogt!
Een vrolijke gezonde pennegroet!
Aurinka
Bloggen op deze site heeft me veel goeds gebracht. Dit zal nummer 95 zijn. Kanker.nl is steeds een plaats geweest waar ik mijn emoties kon vrijgeven en ook een gelegenheid voor mijn omgeving om eens te kijken hoe het me vergaat. Bloggen blijkt zo een uiterst handig middel voor zowel mijn persoonlijk welzijn als wel de informatieverstrekking naar de mensen om me heen. Bloggen bracht me nog meer: contacten met mede-bloggers, reacties beheren van de volgers en heel aardig kunnen zien op de site, dat het aantal mensen dat mijn blogs had bekeken bleef groeien en nu staat de teller even boven de 45.000! Bloggen bracht me zo van patiënt naar schrijfster! Ik merk al snel dat het bloggen me veel plezier geeft. Wanneer ik me nu voorstel denk ik niet aan mijn betaalde functie, maar aan mijn passie in het schrijven en noem ik mezelf schrijfster!
Wie schrijft die blijft
Het schrijven is altijd een lief geweest. Hele dagboeken vol. Dertig jaar notulen voor kerk en school. Vrijwillig. Het typen gaat nog steeds blind. Ik merk wel dat het 'zakelijk' schrijven me wat moeilijker afgaat, maar het creatieve juist heel makkelijk is. Beheerd door een muze, die de meest prachtige zinsdelen laat horen. Dikwijls komt ze in de nacht, net als nu. Ik stap m'n bed maar uit, want wat er uit moet, dat moet er uit. Het schrijven is zeker altijd therapeutisch. In tijden van machteloze onmacht kon ik deze uitschreeuwen op papier, of -zo je wil- op een beeldscherm. Later nalezen wekte dan weer herkenning en ontzag op. Ontzag voor zoveel lijden. In het licht van de ochtend waren de nachtelijke emoties vaak al weer wat geluwd. Maar de schoonheid van de narigheid was bewaard gebleven. Dat doet me even denken aan mijn huidig leven waar er zorgen zijn om mensen die me dierbaar zijn. Het lieve hoofd maalt wat af en is begaan. En ik zie het, groet het en laat het toe. Ik vind het zelfs heel logisch dat ik veel kan piekeren nu, want het is iets wat me aangaat. En gek genoeg bedenk ik me dan dat ik -ondanks dat- de gedachte krijg dat ik gelukkig ben. Da's opmerkelijk. Voorheen kon ik dikwijls verdrinken of was gevangene van allerlei emoties. Er was geen nuchter overzicht. Dit nuchter inzicht komt vanwege mijn nieuwe studie: biologika. En dat brengt me weer bij een ander hoofdstuk:
Onderzoek alles
Voor de lezers die nieuw instappen zal ik nog even melden dat ik geen genoegen kon nemen met een harde diagnose (borstkanker in mei 2015) en de gebrekkige verklaring van de artsen voor de kanker. (wat zei het over mijn kanker??) Dus ik ging op onderzoek. Er ging een zin door me heen:" Onderzoek alles en behoud het goede". Ik denk wel dat veel mensen gaan lezen en praten en denken als je een nare diagnose krijgt voorgeschoteld. Ik prijs ook het internet. Een plek waar men informatie kan vergaren. Maar niet klakkeloos hoeft aan te nemen! Het lijkt me steeds verstandig om ook de bronnen van je bronnen te onderzoeken. Want wanneer is er iets waarheid? Waarheid is een relatief begrip, waarbij we volgens mij gebruik moeten maken van zowel ons nuchter verstand als ons onderbuikgevoel. Vat je 'm? Middels deze twee componenten komt je uit bij de waarheid. Jouw waarheid. En het is ook wijs om open te blijven staan voor nieuwe input, dat wellicht je waarheid kan doen wijzigen. Daarvoor is een bepaalde welwillendheid nodig, sportiviteit, nieuwsgierigheid.. En zo kan het voorkomen dat je je mening, je waarheid kan aanpassen aan -zoals het zo mooi wordt genoemd- "voortschrijdend inzicht". Wanneer kanker als mokerslag je leven in landt, zorgt dit voor een emotionele aardbeving. De dagen worden gevuld met angsten en wachten. Ziekenhuizen en een klein thuis omdat je nu eenmaal losgerukt bent uit het dagelijks doen. In deze periode heb ik dus van alles gelezen. Ik moest gewoonweg. Omdat er iets in mij maar bleef knagen en vragen...
Eureka!
In mijn speurtocht naar antwoorden, waarom nu juist die kanker mij had getroffen, sprak ik veel mensen. Zowel uit Nederland als uit het buitenland. Omdat ik zo mijn bedenkingen heb over de reguliere behandelingen, ben ik met name geïnteresseerd in behandelingen, neen: GENEZINGEN zonder (de afgrijselijke)reguliere behandelingen! Want dat is immers want ons allen bindt: hoe kunnen we genezen?! Ik las Moerman, Brandon Bays, Louise Hay, Henk Fransen... Jaren met mijn neus in talloze boeken en websites. Verslagen doorgespit. Mensen gebeld. Geskypt. Bezocht. Gezocht. Verhalen gelezen over de Iceman, over.. over.. etc, etc, etc, etc... En opeens was het daar! Mijn waarheid! Ik wist het direct! Herken je het gevoel dat als je iets leest, dat je dan WEET dat het klopt? Omdat het matcht met je onderbuik? Nou, zo'n " inslag" had ik toen ik voor het eerst las over de vijf Biologische Natuurwetten van dokter Hamer. Het was zo logisch. Zo helder. Zo eenvoudig. Hoe kon ik hier aan voorbij gaan?
In het kort komt het er hier op neer dat deze dokter een totaal andere zienswijze op het ontstaan van kanker heeft ontdekt en deze zeer uitvoerig heeft onderzocht. Hij noemt dit de 'ijzeren wet van kanker'. Ik daag je uit om hier zelf meer over te lezen. Want ik kan mijn enthousiasme wel delen, maar ik kan je nooit jouw waarheid geven. Die filter je zelf. In elk geval heeft deze wetenschap me enorm veel rust en vertrouwen gegeven. Vertrouwen in mijn lichaam. Bewondering voor mijn lichaam. Pas nu ben ik een liefdesband aangegaan met mijn lichaam. Door IN ZICHT. Bewustwording. Rust. Rust omdat ik vertrouw op de processen die er spelen in ons lichaam. De wijsheid. De logica. En dat is totaal anders dan de raadsels waar de reguliere artsen soms voor staan. Voor mij zijn er geen raadsels meer over kanker. En ik ben heus geen arts. Ik ben ervaringsdeskundige. Ex patiënt. En ik kan lezen, nadenken en voelen. En het gaat mij aan! Mijn lijf! Mijn leven! Er is geen angst meer. Ik heb de kanker begrepen.
Ik heb de kanker begrepen!
De biologische natuurwetten zijn te lezen via diverse sites. Ik noem kort Heartconnection Nederland. Ik heb er een speciale borstkankerdag gevolgd in juni 2016. Dit heeft mijn leven veranderd. Doordat ik mijn kanker kon begrijpen, verdween de immense angst die er zweeft om kanker. Die er heerst rond kanker. Dat we het toch maar moesten bestrijden?! Er is geen strijd! Maar misschien word ik afgeschoten als ik dat meld? Dan refereer ik weer aan mijn uiteenzetting over "wat is waarheid" . (zie kopje "onderzoek alles"). Na deze eerste studiedag volgden er velen. Ik merk dat ik in de afgelopen periode tien intensieve studiedagen heb bezocht. En echt elke dag heb ik er profijt van. In mijn denken en mijn doen en in mijn hele gezondheid. Ik zal het je uitleggen: ik maak me niet meer druk. Ik heb het natuurlijk ook achter de rug. Maar ik ben en blijf elke dag bezig met deze nieuwe studie, die feitelijk leidt tot een nieuwe denkwijze, dus een nieuw leven. Een beter leven. Een veel beter leven.
Er zijn wereldwijd groepen die zich bezig houden met deze wetten. Wir lieben und leben die GNM. (de grondlegger dokter Hamer komt uit Duitsland). GNM staat voor German New Medicine. (de Engelse benaming voor de vijf biologische natuurwetten). Ik vind de zin zo mooi uitkomen in de Duitse taal. In het Nederlands klinkt het zo anders: We houden van de GNM en we leven het. Hier loopt de Duitse zin toch fraaier. Niet waar? Naast deze groepen wordt deze wetenschap ook onderwezen aan de universiteiten in Hongarije. Nederland is nog niet zo ver. Maar het zal nog wel even duren, want zoiets vraagt tijd. Het hele omdenken zal er voor zorgen dat er studieboeken moeten worden herschreven. En dat is werkelijk een ware revolutie. Toch heb ik er vertrouwen in dat dat komt.
Mijn verhaal gaat de wereld in
Terug naar eigen studie. De GNM studie brengt me met veel mensen in contact. Zowel nationaal als internationaal. Ik schrijf er veel over. Over mijn belevenissen. En zo komt het dat ik op een dag gevraagd ben om een lezing te verzorgen over mijn ervaringen met borstkanker. Totaal onverwacht kwam dat verzoek. Maar natuurlijk wil ik daar graag gehoor aan geven. En het meest wonderlijke volgt nog! De daarop volgende twee dagen waren er nog twee verzoeken! Drie op een rij? Wat gebeurt er? Drie is mijn geluksgetal! Dit is mijn passie. Dit is mijn missie. Dus graag. Maar het is zo bijzonder dat dit gebeurt. Alsof het zo moet zijn. Het is iets dat in mij leeft en me doet leven. En als het mij zoveel goeds brengt, dan wil ik dat delen. Dat is logisch. En ik ben gezegend dat ik mijn gedachten kan verwoorden en niet bang ben om te spreken. En dus ben ik nu druk aan de slag gegaan om de lezing te schrijven. Ik heb er zoooveel plezier in. Het zal een interactieve lezing zijn. Een niet alleen droge kost. Ik zal ook een aantal ludieke elementen toevoegen. De eerste lezing die ik mag gaan verzorgen zal over een paar weken zijn. Ik gebruik daarbij de blogs die ik hier heb gemaakt. Kijk, en dat kan er allemaal gebeuren als je blogt!
Een vrolijke gezonde pennegroet!
Aurinka
1 reactie
mooi verwoord Aurinka. Geweldig dat jij jouw ervaringen deelt. Bewustwording geeft innerlijke rust en ook de kracht om te helen. Ook ik ben ervan overtuigd dat kanker geen ziekte is, maar een normale lichamelijke reactie op iets wat het eigenlijk tracht te repareren. Het ligt dus voor de hand om ons lichaam, geest en ziel te zoveel mogelijk proberen te ontgiften en te geven wat ze nodig hebben om het op een natuurlijke wijze trachten te keren. Soms lukt en soms niet, wat denk ik afhankelijk is van hoeveel schade er in de loop der tijd zich heeft opgehoopt.
Een lieve groet,
Jerrel