Paniek & Troost

Even bijpraten: de hernia bleek geen hernia te zijn, aldus mijn huisarts bij thuisbezoek. Volgens hem zou het gaan om een slijmbeursontsteking. Ken dat nog. Eens in mijn schouder. Bijzonder pijnlijk. Toch vreemd dat de eerste-hulp-arts zo stellig was met haar diagnose. Na vijf dagen volledig plat ging ik weer lopen. Welliswaar met rollator. Ik loop als een slak. Een dametjes-slak. En nu dan een verse blog. 

Hier een korte anekdote over het gebruik en effect van een Bach bloesemremedie. Lees mee over paniek en wanhoop van afgelopen nacht en mijn nieuwe reaktie hierop. Benieuwd? Enkel en alleen door een simpel gebruik van een bloesem. Verrassend, verfrissend en zeer effectief. Zeker als je belangstelling hebt voor een praktische benadering van je eigen innerlijk kind.  (leestijd 6 minuten)

Enfin, de bloesem heet: Willow (Wilg). Deze wordt met name gebruikt wanneer men in een zeer trieste stemming is, waarbij men behoefte heeft aan klagen enerzijds en troost anderzijds. Men voelt zich Job. (Bijbels figuur die alles verloor). Men mist in die stemming inzicht in de eigen verantwoording en daadkracht. [Bach bloesemremedie is een veilige, natuurlijk geneeswijze, dat helpt om emoties in balans te brengen.]

Vannacht een 'ongelukje' gehad. Ik kan nu eenmaal niet zo snel lopen. * Mezelf kunnen wassen en alles gedweild en opgeruimd. Gelukkig landde de plas op de keukenvloer met plavuizen. Twee meter van mijn bed vandaan. (Ik slaap beneden). Afijn.

Daarbij voelde ik angst, paniek. De rechterheup zat vast. Nog steeds. Gister ook. Eergister ook. Ik kan niet lopen! Gister de rollator niet los durven laten. "Het gaat niet goed. Het gaat slechter", denk ik. En nu dit. "Dokter? Scans? Help ". Ik voel een intense behoefte aan troost en erkenning. Och, och, arme ik.

Ik werd me ineens bewust van het advies van een gnm- consulent (R),  dat ik een paar dagen ervoor hoorde. Ze zei me dat als er een nare emotie is, deze even te parkeren. Ik besloot het eens toe te passen en zei: "Dit is angst, ik doe eerst mijn ding". Ik deed mijn ding.

Toen ik daarmee klaar was en alles was opgeruimd, voelde ik een sterk verlangen om de Luisterlijn te bellen. (Vrijwilligers luisteren naar je verhaal. 24/7): "Ik ben alleen. Gaat niet goed. Ik voel me ongelukkig en bang. Mijn vader is naar een hospice gebracht". Zie mij in mijn ellende. Dat. Een duidelijke indicatie voor Wilgbloesem.

Toen nam ik twee druppels van de Wilgbloesem in een glas water en dronk dat langzaam op. Ik wacht even om de bloesem haar werk te laten doen. Al vrij snel werd ik rustiger.

Toen heb ik dit gevoel opgeschreven vanuit mijn innerlijk kind. Alle angst en onrust. Alles. En mijn volwassen deel zag dat en sprak haar toe. Dat schreef ik ook op. (Gewoon een memo op mijn foon). Dat deed me goed. Ik werd gezien en gehoord. Alle emoties mochten er zijn. Ik werd rustiger.

Ik voelde nogmaals hoe het was en merkte dat toch nog van alles 'beladen' was. Ik was nog niet klaar. Toen heb ik dit nog eens hárdop genoemd. Het innerlijk kind heb ik bevraagd en bemoedigd:

-Wat LEKKER dat je die grote plas kwijt bent. (Kind kijkt schichtig en verbaasd).

-Wat GOED ZEG midden in de keuken. (Kind voelt zich toch slim).

-Dat is MAKKELIJK om even op te ruimen. (Ik breng mam niet in problemen).

-En je hebt ook nog jezelf LEKKER kunnen wassen? (Kind knikt overtuigd ja).

-Wat KNAP van je! (Kind voelt zich trots).

-En je hebt ook nog ZELF alles opgeruimd? (Kind gloeit van trots).

Wat mooi om te merken dat ik nu bewùst een glas met Wilgbloesem heb genomen. Dankzij dat advies. "Maak gebruik van je bloesems, denk eens aan Wilg". Daardoor bleef ik níet in de paniek hàngen. Ik bleef ook niet langer in het 'overstuur kinddeel' hangen. Maar ben juist enorm verbaasd en blij, dat dit ook heel ánders kan. In mezelf de liefdevolle moeder gevonden. Èn het bange, verwarde kind gezien en

GEVÓELD.
ÈN SERIEUS GENOMEN.
ÈN TOEGESPROKEN.
ÈN GEHOORD.
ÈN GEZIEN.
ÈN GETROOST.........................

Ik voel me heel volwassen en opgelucht. Kijk, dit wou ik graag even delen. Het 'ongelukje' werd nu geen drama meer. Wat hèb ik veel drama beleefd!!?!!
Gewoon niet in staat geweest om de hevige emoties op een andere wijze te hanteren dan er helemaal in te verzuipen (!)

Nu vond ik een manier om het heel anders te doen. Ik schrijf graag. En ik heb zo het idee, de overtuiging, dat ik mijzelf met mijn schrijven kan helen. Het werkt sowieso heel heilzaam. Dat blijkt maar weer. Door het nu ook hardop te noemen, leeft het nóg meer. Dit is waarlijk doorléven!

Ik ben al twintig jaar Bach bloesem consulent. Heb veel goeds kunnen ervaren door de bloesems. Ook andere mensen mogen helpen. Maar bovenal mezelf. Emoties komen in balans door de bloesems. Ik weet het wel. En tòch! Èlke keer weer ben ik gewoon verbáásd dat het zo wonderlijk goed werkt!

Ik zie nu pas heel helder dat er in mij een kind en moeder wonen. Ik wist dit wel met mijn verstand. Ik zie het nu niet alleen, ik heb het belééfd, gevóeld! De Wilgbloesem bleek een schot in de roos. Pas nú kon ik het 'innerlijk moederschap' toepassen en werd mijn schreeuw en paniek van mijn innerkind omgezet in troost, erkenning en goedkeuring.

Wat ben ik blij met de Bach bloesems en de gnm-kennis, die me zo goed helpen. Dankbaar voor alle hulp die ik vond. Dankbaar voor mijn  bewustzijn. Het is een hele mooie dag. Het Leven heeft het goed met me vóór. Ook al loop ik nu zo langzaam als een slak, ik heb aardigheid in mijn schrijven en vertrouw op een volledig herstel. Het komt goed.

Hoezee hoezee. Ik kan mezelf dragen. Op een gezonde manier. Ik hoef niet langer met alle macht 'overeind' te blijven. Hoe lang moest ik stérk zijn? Flink! Kiezen op elkaar. Mijn rug recht houden? Mezelf dragen?

*En nu ben ik dan 'door mijn rug gegaan'. Vier weken geleden. Direkt ná een heerlijke vakantieweek. De allereerste vakantie met mijn nieuwe vriend. Ik vond het heerlijk om eruit te zijn. Om op pad te gaan. Om te kamperen. Om samen een stel te zijn. In Limburg. En Ardennen. De glooiende gouden velden ontroerde me tot tránen toe. Het samenzijn met hem zo fijn. Het plezier. De gewone dingen. Wat was het fijn allemaal. Èlke minuut was fijn.

En nu in de afgelopen nacht heb ik iets geleerd; ik kan uit mijn paniek komen. Ik kan haar troosten. Mijn innerkind. En ik kan haar bemoedigen. Zacht en begripvol zijn. Het was een intens nachtelijk avontuur. Het is voorbij. Ik neem mijn innerkind maar eens op schoot en we snoepen samen van lekkere lange-vinger-koekjes. Lekker!

 

 

➡Wat zijn Bach bloesems?
https://bloesemsvanbach.nl/

➡Wat is gnm?
https://www.germaansegeneeskunde.nl/home/

➡Leestip:
https://www.bruna.nl/boeken/the-wave-9789403672472