Vakanties

Een bofkont ben ik. Ik ging al twee maal op reis en gá nog twee maal op reis dit jaar. Nooit meegemaakt: vier keer in een jaar op vakantie. Hoe dat zo is gekomen, licht ik toe: 

Al een tijdje hoorden we geluiden over een zieke vader. Hij werd van ziek naar zieker en zieker en is nu doodziek. We zijn geweest. Naar het buitenland. Op bezoek. Zus en ik. Bij onze vader. Die ziek is. Ernstig ziek. Men noemt het lymfeklierkanker. De tweede "kuur" gaat niet door. Hij is tè ziek ervoor...( eigenlijk kan je dit geen vakantie noemen, maar ziekenbezoek). 

Dan vraagt mijn nieuwe vriend me mee naar Limburg. We zijn net terug. We bezochten Maastricht, Valkenburg, België en Duitsland. De dag " neus-achterna" door de Ardennen was verrukkelijk. De kringloop heel leuk. De zalige heuvels zalig. En de vriend zo lief. Ja, elke minuut was fijn. 

Zaterdag ben ik wéér op pad. Ik ga oppassen op een oude kat in een oud huis. Dat deed ik verleden jaar ook. Low budget holiday! Ik kijk er naar uit. Ik ga er familie ontmoeten en flink genieten van de ritjes op de elektrische fiets, die ik er mag gebruiken. Het is mijn geboortegrond. 

Aan het eind van de zomer gaan vriendlief en ik nog een keer op pad. Hij zei het. En ik ga mee. En dan zitten we midden in de Ardennen. En alles van mij gaat mee. 

Tis best veel; de vakanties, gereis, koffers en avonturen. Maar het komt nu eenmaal zo uit. Ik sta niet vaak stil bij mijn boobies. Ze hobbelen gewoonweg méé. Nou de ene meer dan de ander. En zo is het nu eenmaal. Ik vraag me af of ik begin te wennen. Ik schud mijn hoofd..

...

In Maastricht deden we een stadswandeling aan de hand van een route van gebouwen met beschrijvingen die je dan moet zien. Blijkbaar. Ik zag ze wel. Maar het mooiste van heel Maastricht vond ik deze boom. Een treurbeuk? Ze was groot en groots. En onder haar stroomde een prachtig beekje. Ik zat onder die grootse treurbeuktakken die hingen tot aan de grond. Het was er fijn. Een wauw-verstop-plek. Het was er zó fijn! 

...