Afscheid van mijn oude ik
De afgelopen 2 jaar heb ik veel energie gestoken in weer de oude willen worden. De oude zijn betekent voor mij: weer 3 x 8 uur kunnen werken en voldoende energie overhouden voor andere leuke dingen. Ik zeg bewust 'andere leuke dingen', want ik heb gewoon ontzettend leuk werk, met nog leukere collega's.
Heel naïef dacht ik steeds dat als ik maar weer volledig zou kunnen werken, dat de rest dan ook wel goed zou komen.
Hoe leuk mijn werk ook is, het kost energie die ik niet meer heb. Op werkdagen maakte ik in de avond geen privé afspraken en de zondag hield ik vrij om weer energie op te doen voor de nieuwe week. En dan werkte ik nog niet eens hele dagen. Bovendien werd ik elke werkdag geconfronteerd met mijn anders functionerende brein sinds de chemo en dit frustreerde me enorm. Voelde me vaak dom en incapabel. Ik doe 3 x zolang over sommige taken en mijn geheugen laat me nogal eens in de steek.
Na mijn 2 operaties in juli volgde de zomer- en Curaçaovakantie.
Toen ik na 2 maanden weer voor het eerst op de werkplek zat en stukken ging lezen over wat er de afgelopen maanden veranderd was in het systeem raakte ik in paniek. Ik snapte niet meer wat ik las, waar het over ging, kon het niet plaatsen. Dit deed me beseffen dat het zo niet langer kon. Niet voor mezelf, niet voor mijn duo collega en niet voor de organisatie. Wij verdienen alle 3 beter.
Ik moest het gevecht staken om weer de oude te willen worden. De oude Monique is voor altijd door de kankerbehandelingen verdwenen. Automatisch komen dan de existentiële vragen:
- Wat wil ik nog doen in de maanden of jaren die ik nog heb?
- Waar wordt ik blij van en krijg ik energie van?
- Hoe breng ik mijn dagen door als ik zoveel alleen thuis zit?
100% Werken ging niet meer lukken, maar ik wil het werk ook niet helemaal loslaten. Ik kan nog steeds wat hand-en-spandiensten verlenen en wil mijn collega's nog niet missen.
Eerst heb ik een gesprek gevoerd met de leiding en daarna met de personeelsadviseur. Zij gaven aan dat ik gewoon erbij blijf horen, dat ik mag blijven komen en taken mag oppakken die ik aankan. Daarna had ik een afspraak met de bedrijfsarts. Hij gaat het IVA traject in gang zetten (Inkomensvoorziening Volledige Arbeidsongeschiktheid). Hij zei me vooral dingen te gaan doen waar ik blij van word en energie van krijg, dat het goed is dat ik mijn werk niet helemaal hoef los te laten als ik dat zelf niet wil, maar alle tijd en ruimte krijg om buiten het werk zoveel mogelijk leuke dingen te doen.
Het waren een paar emotionele weken, maar ik ben blij dat ik het gevecht staak om de oude te willen worden. Ik moet het doen met de Monique die er NU is en er hopelijk nog lang zal zijn. Ik voel me bevoorrecht met zo'n fijne begripvolle werkgever die met me meedenkt en het beste met me voorheeft in deze situatie. Ik lees hier op kanker.nl dat dit ook vaak anders gaat.
Op de existentiële vragen heb ik al de nodige antwoorden gevonden. Ik word blij van contacten met mijn familie, collega's en vriendinnen. Hier hoef ik nu niet meer in te doseren. Maar hoe lief ik iedereen ook vind, ik hoef ze ook weer niet hele dagen om me heen. Televisie kijken doe ik niet veel en met alleen maar haken en lezen wil ik mijn dagen niet vullen. Ik ga een nieuwe hobby oppakken 'glas aan de brander' ook wel beadmaking genoemd. In 2017 ben ik een week naar Frankrijk geweest en heb daar kennis gemaakt hiermee. Eind oktober ga ik nog 1 dag naar een workshop om te kijken of ik het nog steeds zo leuk vind en dan ga ik alle gereedschappen en materialen hiervoor kopen.
Op 25 oktober krijg ik de uitslag van de scan van volgende week. Hopelijk is deze goed en kan ik me op de nieuwe hobby storten. Begin november weer een coloscopie en als ook daar de uitslag goed van is wil ik weer een week naar de bossen om aan mijn boek te werken. Ik hoef me niet te vervelen.
18 reacties
Lieve Monique,
Ik ben ontzettend trots op je, je blijft bezig, het mooie in je leven te omarmen, en ondanks dat het niet makkelijk is, doe je het toch maar.
En ik kan daar alleen maar met respect naar kijken.
Je bent daarnaast ook een leuk, en vriendelijk mens.
Jouw familie en vrienden en collega's, jij boft met hen, maar zij zeker ook met jou
Liefs en een dikke knuffel Peter🫂🫂🫂🐻🐻🐻😘
Gewoon maar een gedichte van iemand die, al heel lang geleden hier nog geblogd heeft.
liefs, Willy
Wat ontzettend mooi en passend. Dankjewel.
Lieve Monique
Zo fijn weer eens een blog van je te lezen. Geweldige werkgever heb jij , dat je er gewoon bij blijft horen en mag doen wat je aankan. Nieuwe hobby hopelijk vind je het nog net zo leuk als eerder en kan je die hobby gaan oppakken.
Liefs Liesbeth
Wat een lekker gevoel. Een goede werkgever. Doen wat je aankan.
Geen zware druk. Ik hoop dat je je kan storten in je nieuwe hobby. Als alle uitslagen goed zijn .
Maar je bent een sterke vrouw , die de dingen doet die ze in haar hoofd heeft. Je vecht er in ieder geval hard voor.
Dikke kus Wil
Het voelt heel dubbel: nog van alles willen, maar niet kunnen. IVA is dan een soort zegen, een oplossing die je eigenlijk niet wil. Definitief uit het arbeidsproces gezet worden. Bah! Ik voelde me als grof vuil dat aan de weg gezet werd.
Maar nu werk ik, met een andere functie als vroeger, toch gemiddeld 12 uur in de week. Heb zelfs contract voor onbepaalde tijd straks (wel bij andere, empathische werkgever). Wie had dat nou gedacht? De arbeidsdeskundige destijds in ieder geval niet. Mijn IVA wordt iets ingehouden en ik verdien net een beetje meer dan alleen uitkering.
Palliatief worden verklaard, afgekeurd voor arbeid. Het voelde toch als een diep zwart gat. Maar nu ben ik dankbaar voor wat ik kan doen. Ik geniet met volle teugen van deze tijd die ik nu heb gekregen.
Fijn dat jou werkgever zo positief omgaat met jou, met je wensen en mogelijkheden. Wie weet wordt het ook voor jou nog opeens weer heel mooi. Je spreuk zegt het al: loslaten maakt ook beide handen vrij. Pak aan wat goed voelt en geniet van elke dag!
Knuffel, Astrid
Lieve Monique, ik denk dat het een heel dapper en wijs besluit is. Ik snap dat afscheid nemen van je ‘oude leven’ zwaar is en dat je werk echt als leuk hebt ervaren, maar er zijn zoveel dingen die je kan doen wanneer je tijd en energie overhoudt.
Ik weet niet hoe ver je bent met je boek, bijvoorbeeld. Of je kan vrijwilligerswerk gaan doen voor een paar uurtjes bij iets wat je leuk vindt of bij een aanloophuis voor lotgenoten.
Mijn ervaring is dat tijd zich vanzelf vult en dat er vanzelf mooie dingen op je pad komen als er ruimte komt (in tijd en in je hoofd).
Liefs 😘😘
Het is een zware weg om tot die beslissing te komen om de IVA aan te vragen. Het is een keuze die je zelf maakt en je hebt ook al plannen om je tijd in te gaan vullen.
Super trots op jou!
❤️
Trots op jou! Juiste keuzes en altijd blijven dromen van nieuwe dingen die passen bij je leven. Veel plezier met je nieuwe hobby! En hopelijk ook na 25/10 nog een mooie nazomer voor prachtige gekleurde bossen.
Ik hoor snel van het UWV of ik 50% ben afgekeurd (telefonisch al akkoord) en dan wordt ik waarschijnlijk ook voor 50% ontslagen. Klinkt heftig, maar ook ik gezegend met goede werkgever. Blijkt dat ik recht heb op een onslagpremie (lijkt het wel op, maar gelukkig hier onervaren mee, dus ik wacht rustig af) dan ga ik met ook storten op een nieuwe hobby... ik droom al jaren van een lascursus, na afkeuren is er wellicht tijd en geld voor wat investeren in iets nieuws.
Een lascursus, dat is een ongewone wens, maar dat gaat jou lukken.
Liefs Peter🫂😘
Je reactie brengt een grote lach op mijn gezicht. Iets met out off the box, nooit te oud om te leren, bob de bouwer, altijd blijven dromen, zittend klussen, etc... en dat dan in allerlei vreemde combinaties :D:D:D
Nou hier ook net als de rest super trots op jou 🫂moedige dappere vrouw ,toch een hele stap voor je
Dikke knuff liefs hes 🍀🌻🤗
Wat een traject loop je….
Het ontdekken van wat je wel en niet kan is pittig maar ook mooi in de acceptatie. Dat maak ik hier echt anders mee.
Ik lees een gelukkig mens in jou, die zich niet niet van haar stuk laat brengen.
Zo mooi dat je ondanks alles wat je meemaakt kiest voor iets moois en nieuws ! Dat inspireert en geeft energie! Ik duim voor een mooie uitslag waar je weer ff verder mee kan.
En je Loesje…. Die maak ik hier op mijn tekst bord….sinds ik hem las blijft hij in mijn hoofd hangen. Hoop dat man hem ook inprent….
Liefs Fram
Ik duim voor een goede scan!
Wat een beslissing zeg... Zo dapper en zo goed dat je ook voor jezelf ziet hoe je de vrijgekomen tijd zo plezant mogelijk kan invullen. Van die beadmaking mag je ons zeker nog meer vertellen!
LieveMonique,
Het klinkt als een heel overdacht besluit. Misschien voelt het nu in het begin soms nog wat dubbel. Mijn ervaring is dat de tijd hierin echt ook wonderen doet. Mijn werk was altijd mijn grote passie. In het begin kon ik dat lastig loslaten. Nu ik een leven zonder mijn oude werk, maar met een hoop mooie nieuwe uitdagingen heb gevuld, kan ik veel beter accepteren dat mijn leven anders is dan voorheen. Gelukkig heb ik weer een aantal andere dingen ontdekt, waar ik heel veel plezier en voldoening uit kan halen. Dat had ik in het begin van het IVA traject zeker niet zo verwacht. Mijn werk was immers mijn lust en mijn leven en gaf mij altijd zoveel plezier. Ik kan gelukkig zeggen dat ik nu ook weer/ nog steeds een heel fijn leven heb. Dat gun ik jou ook!
Liefs Bianca
Ooit, heel lang geleden, lazen ze mij 'letterlijk' voor wat ik allemaal mankeerde en hoe en wat. Met als eindconclusie volledig afgekeurd. Natuurlijk wist ik het. Vanzelf. Maar dat voorgelezen krijgen, had voor mij toch een heel andere lading. Was er totaal door van slag.
Want ergens in je diepste zíjn blijf je 'denken' dat het met werken en je oude jij weer zijn nog wel goed komt. Maar dat is dus niet zo. Bam!
Tuurlijk paar weken van de leg. Dan doet dappere jij wat je het beste kunt doen en daar mag je trots op zijn. Niet zeuren maar doorgaan in het 'wel'. Je bent een kanjer!
Veel liefs en hele dikke knuffels hiervandaan!
XXXXXXX HB
Jij gaat straks je tijd heel goed invullen. Ik herken het wel, zit al dik 10 jaar in de iva door een hartafwijking, het was verschrikkelijk in het begin. Nadat in mijn draai gevonden had was het oké. Heel veel succes met alles wat je wilt gaan doen. Hele dikke knuffel van mij ..