De emotiewip

  • Openbaar blog
  • dinsdag 28 maart 2023
  • 521 x gelezen

Sinds ik terug ben van vakantie heb ik het gevoel op een emotionele wip te balanceren. Ik zit vastgegespt in een stoeltje aan het ene uiteinde van de wip. Afhankelijk van wat er tegenover me komt zitten ga ik omhoog of omlaag. 

Positieve gebeurtenissen en gedachtes wegen niets en zorgen ervoor dat ik met beide benen op de grond kan blijven. 
Negatieve dingen wegen enorm zwaar, hoe klein ze soms ook zijn, als die plaatsnemen tegenover mij dan schiet ik omhoog in mijn emoties, raak het contact met de grond kwijt en vergeet ik dat ik zit vastgegespt. Ik zou niet bang moeten zijn om te vallen, maar voel die angst wel.

De immuuntherapie, hormoonpillen en goede gesprekken met mijn oncoloog zijn het tuigje dat me op mijn plek houdt. De liefde van mijn kinderen, familie en vriendschappen zijn de extra veiligheidsgordel. Ik zou me veilig en beschermd moeten voelen en vertrouwen moeten hebben dat de wip altijd weer daalt en ik de bodem weer kan voelen.

Toch vergeet ik dat regelmatig als ik omhoog schiet. Ik voel me dan bang en eenzaam. Als de bult in mijn hals groeit, de kinderen het moeilijk hebben, het gemis van Henk zich weer zo laat voelen, de slaap niet wil komen als ik in bed lig etc. etc., dan vlieg ik meteen de lucht in en gaan alle doemscenario’s door mijn hoofd. Ben ik bang om te vallen en word ik bezoeker van mijn eigen uitvaart en vloeien de tranen rijkelijk.

Er zijn gelukkig genoeg positieve dingen die ik kan gebruiken om de de negatieve zaken eraf te kegelen:

  • het sporten bij oncofysio gaat steeds beter, conditie en kracht nemen merkbaar toe
  • werkuren zijn uitgebreid naar 3 x 5 uur waarbij concentratie toe- en prikkelbaarheid afneemt 
  • heb steeds meer energie over voor leuke activiteiten
  • voel me lichamelijk relatief goed op pijnlijke gewrichten en rugpijn na
  • mag erop vertrouwen dat ik nog wel een paar jaar heb en hopen op een nieuwe therapie die me misschien wel kan genezen
  • last but not least: de liefde van mijn dierbaren

Nu is het de kunst om in gedachte het positieve permanent neer te zetten op de wip, zodat er minder plaats is voor het negatieve en ik niet direct word gelanceerd als zich iets negatiefs aandient. Pieken en dalen horen bij ieders leven, maar wat minder extreme wipbewegingen zou fijn zijn. 😉

Reageren
Volgend blogbericht

18 reacties

Wat ontzettend mooi geschreven. Hele treffende metafoor. En zo herkenbaar, ik wip ook wat af en wat verdwijnt die vaste grond onder mijn voeten snel.

Dit vraagt echt training om het positieve permanent op de wip te zetten. En tegelijk om jezelf liefdevol op te vangen als je toch gelanceerd wordt. Je schrijft het vaker bij mij en nu doe ik het bij jou: als ik jou zo lees doe je het hartstikke goed! Respect. Dat je nog maar tientallen jaren mag ervaren hoe je beschermd wordt en hoe je de bodem (weer) onder je voeten voelt.

Laatst bewerkt: 28/03/2023 - 18:38
Reageren

Vind het mooi gevonden, de wip als symbool. Zoveel mogelijk pakketjes positiviteit opdoen om met de voetjes op de grond te blijven... Maar er moet maar dàt gebeuren of je schiet weer omhoog. Met de nodige kriebels in de buik.

Nu ja, misschien wordt het mooie wel gewoon nog mooier omdat we weten hoe naar het andere kan zijn. Dan zie je misschien makkelijker goeie dingen om je hen.

Ik wens je veel posimientjes (ik gebruik dit woord voor positieve vitamientjes)!

Laatst bewerkt: 29/03/2023 - 09:08
Reageren

Wat ben je toch een lief en dapper mens. Je hebt al zoveel verdriet meegemaakt en logisch dat je dan regelmatig je evenwicht op die emotie wip niet in balans kunt houden. Het gemis en verdriet om jouw man zal dan nog zwaarder zijn. Maar gelukkig heb je lieve mensen om je heen en kijk je naar de positieve vooruitzichten.

Ik wens je veel kracht en liefde toe.

Liefs Carla 

Laatst bewerkt: 31/03/2023 - 08:23
Reageren

Hey Monique,

Ik kan niet anders dan aansluiten met de eerdere reacties. Ze zijn zó mooi! En ze zijn zó waar! Probeer bewondering voor jezelf te hebben, want dat heb je écht heel dik verdiend!

Liefs xx Hebe

Laatst bewerkt: 31/03/2023 - 19:31
Reageren

Het is een achtbaan of een wip. Gelukkig komt die grond of het moment dat je even uit kunt stappen steeds weer. Kon je die negatieve punten maar in die attractie neerzetten achter de gordel en heel hard uitzwaaien. Maar het hoort bij wat je ook allemaal meemaakt.

Geen plezier zonder een goede ondergrond maar ook geen traan zonder stomme maar goede reden. Vergeet niet dat je tot nu toe heel sterk bent en ga dat maar eens meten. En je mag je rot voelen, het is jouw gevoel. En liefde overwint veel 😻

kan je alleen maar goed begrijpen hoor. Liefs!

Laatst bewerkt: 04/04/2023 - 01:55
Reageren

Jouw wip...

Daar zit je dan
helemaal alleen
gedachten en gevoelens
gaan overal heen
op en neer
omhoog
omlaag
er is geen houden aan
vandaag...

Je houdt je groot
voor dierbaren vooral
ook hun grote verdriet
zie en voel je overal
dus schiet je door
verder omhoog
weet je 
men zegt ook 'hoog en droog'
zo voelt het niet voor jou
jij voelt enkel bittere kou
maar weet je
omhoog op die enge wip
brengt je dichterbij
die stralende stip
de mooiste ster
die jouw Henk zijn mag
zie door jouw tranen
zijn lieve lach

Je bent alleen
maar niet alleen
zo erg
zo leeg
zo onverwacht
afscheid
van jouw 'kracht'

Dat alleen
is de buitenkant
van binnen
blijven jullie
hand in hand
voor altijd samen
door dát
wat er was
omdat wat wás
in je hart
altijd zal zijn

Met een liefdevolle knuffel xx Hebe

Laatst bewerkt: 04/04/2023 - 14:43
Reageren