Tik tik tik tik …….
Ken je dat?
Je bent in een ruimte waar een klok hangt die een irritant getik laat horen. Als je erop let word je er heel onrustig en geïrriteerd door. Het gaat op je zenuwen werken. Dan opeens word je aandacht naar iets anders getrokken en ben je de irritatie vergeten, hoor je het getik zelfs niet meer totdat je er weer bewust aandacht aan schenkt.
Zo is het voor mij ook om te weten dat ik niet meer beter word en niet weet hoelang ik nog heb.
De kankertijdbom tikt in mijn lijf. Als het me lukt er geen aandacht aan te schenken, dan hoor ik het getik niet. Als er weer een uitslag volgt of als ik lichamelijk ongemak ervaar, dan is het tik tik tik zeer luid aanwezig. Verandert soms zelfs in een luid boing boing boing.
Er is nergens een luikje om te kijken hoeveel tijd er nog op de teller staat. Tikt het nog 6 maanden? Nog 6 jaar? En als dat luikje er wél was, zou ik er dan op durven te kijken? Ik denk het eerlijk gezegd niet.
Ik geniet van elke dag dat ik geen getik hoor. Zalig zijn de onwetenden.
liefs, Monique
14 reacties
Wat een mooie en erg treffende metafoor! Ze zegt alles he. Laat onze klokken nog maar lang en heel stil tikken xx
Treffender kun je het niet beschrijven. Aan de andere kant: ik wil mijn lijf ook niet negeren en vergeten dat het er is. Om de tikkende bom te proberen te vertragen leef ik zo gezond ik kan. Qua dieet en gewicht (ik was te zwaar en heb nu bijna weer een bmi van 25), qua beweging en qua rust in mijn hoofd (en dat lukt nog niet helemaal). Mijn persoonlijk overtuiging is dat het me gaat helpen om zo “goed” mogelijk door de ziekte heen te gaan. Ook gaat het afloop onveranderd zijn.
Cécile
Mooi geschreven….
los van tot wanneer we op de aarde nog zijn, dat getik ervan ….
ik heb vaak last van dat getik. Als dove met een gehoor dingies, wordt ik gek van getikken. Je kan m zo moeilijk op de achtergrond douwen. Dus wat doe ik dan; de apparaat uit. Rust en geen getik meer (maar dat is iets anders dan wat je bedoeld 😊).
liefs Femke
Mooie blog Monique, zeer treffend. Ik kan sinds de laatste chemo geen geluid meer verdragen. Negeren lukt mij vooralsnog niet. De tijdbom in mijn lijf lijkt ook steeds luider te worden. Maar in tegenstelling tot wat jij voelt zou ik juist heel graag in het luikje kijken. De onzekerheid over hoe lang/kort je nog hebt vind ik als control freak haast ondragelijk.
Liefs Brigitte
Lieve Brigitte,
Ik heb ook tot maanden na de laatste chemo heel veel last gehad van overprikkeling door geluid. Pas de laatste maanden gaat het beter al is het niet zoals ervoor.
Ik was ook altijd iemand die alles onder controle wilde hebben en houden, maar als kanker me iets heeft geleerd dan is het dat je nergens controle over hebt. Niet over het krijgen van de kanker, de bijwerkingen van de behandelingen en het tempo van herstel. Enige wat ik kan beïnvloeden is de manier waarop ik ermee omga. En dat geldt ook voor het moment dat de behandeling niet meer aanslaat. Ik moet maar accepteren dat ik ook hier geen controle over heb. Wel heb ik een euthanasie verklaring klaar liggen voor als het zover is. Daar heb ik dan weer wel controle over 😉.
Liefs Monique
Lieve monique
Wat een mooi treffend blog de keiharde waarheid een tikkende tijdbom en zie daar maar mee om te gaan ,mag ik wensen en hopen dat voor jullie hier nog lang de klok door blijft tikken.
Liefs hes 🤗😘
Hoi sterke jij,
Zo weten we niet hoe lang we hier zijn
Zo geen program van t concert des levens
De zon die zijn stralen schijnt , het geluid van fluitende vogeltjes, een bakkie koffie en lekkere taart
Zomaar genieten , elke dag opnieuw
En we weten het niet maar zoeken afleiding
Een stukje in de buitenlucht misschien
Ik zag aan mn pa dezelfde vraag toen hij met pensioen ging en ernstig ziek bleek
Hij dacht echt snel kapot te zijn , zei hij
Ik zei , nou , misschien wel 2 x tien jaar erbij
Is best de moeite , dat extraatje
Je bent sterk jij
Leuk om hier te houden
Ik wens je de moed en kracht en dank je voor de kracht in je berichten
Die zo bijzonder is
Weet jij dat je levens mooier maakt
Een voorbeeld bent voor velen
Ik ben trots op jou
Wat mooi deze woorden lieverd. Dankjewel ❤️
En wat die klok betreft
Ik sliep gister bij mn ouders en pakte die klok net zo lang vast
Dan hoor ik dat irritant geluid niet nee
In mn eigen huisje , hier boven
Heb ik een klokje gezet
Een fijn tikje erin
Voor de afleiding
Dus ik snap je helemaal en het waarom zal ik ook nooit bevatten
Wens je kracht
Moed
Hoop
En mooie herinneringen
Pluk de dag
Plant en oogst
En we genieten van je schrijven
We houden je allemaal
Hoi lieve Monique...
Ik heb over beide eens een blog geschreven. Die zalige onwetendheid die wij kwijt zijn. Voorgoed verloren. En de klokt tikt, maar ik wil niet weten hoe laat het is... Al ruim 4 jaar geleden geschreven.
Tijd
is een vreemd fenomeen
soms is er tijd
die zomaar verdween
waar
ja waar is die heen
de tijd
die van ons verdween
jawel
we hebben hem mogen beleven
met alle tijd
liepen we door ons leven
alsof er nooit
een einde aan zou komen
gaven we tijd
aan onze dromen
Nu
is tijd een ander begrip
kennen we tijd
vol onbegrip
tijd
die onwijs kostbaar is
maar tevens
een monster is
Tijd
ik gun je tijd van leven
de tijd
om nog van alles te beleven
tijd
om geluk te geven
tijd
het is niet overdreven
tijd
is het mooiste ons gegeven
Veel liefs en dikke knuffels xxxxxxx Hebe
Lieve Hebe,
Wat bijzonder dat mijn gedachtes hetzelfde spoor volgen als die van jou dat jaren geleden deden. Ik kan het alleen niet zo mooi dichtend verwoorden. Weer een pareltje deze over tijd.
Dikke Zaanse knuffel terug 🤗
Lieve Monique, er huist een ware schrijver in jou. Wat een prachtige metafoor. Dat belooft wat voor de schrijfweek.
X Kato
hoi Monique,
de klok...tijdbom.....herkenbaar. Aan de andere kant: de klok tikt voor iedereen, ook voor de schijnbaar gezonde mensen. Wij willen grip, houvast en dat is nu precies wat kanker mij leert: hoe meer controle ik wil, des te minder grip ik op het leven krijg. Waar is mijn onbevangenheid gebleven.......
Inderdaad is dat het verschil tussen kanker- en niet-kankerpatiënten: wij zijn onze onbevangenheid kwijt. Bij elke controle kan je opeens geconfronteerd worden met de boodschap dat je nog maar een beperkte tijd te gaan hebt. Gelukkig is het na een goed bericht weer een paar weken genieten.
Liefs, Monique