Géén stress!

Onlangs las ik een verrassend bericht:  het hebben van stress zou de werking van bepaalde immuuntherapieën  negatief beïnvloeden. ( https://www.avl.nl/nieuwsberichten/2023/immuuntherapie-op-maat-neemt-ee… )

Dat in dit stuk besproken 'onderbuikgevoel van artsen' voel ik als patiënt ook. Als het mij lukt om ontspannen te zijn, lekker in mij vel te zitten en zonder tijdsdruk het leven door te wandelen, lijkt het alsof ik mijn ziekzijn beter kan ondergaan. Het is ook daarom dat ik altijd verkondig mordicus tégen de uitspraak 'je moet er nu voor vechten' ben.  Van het woord vechten alleen al raak ik in de stress, want hoe kun je nu vechten tegen iets waarvan al van te voren vaststaat dat je de 'strijd' verliest? Nee, ik heb mijn ziekte geaccepteerd, weet wat er wel en niet meer mogelijk is, en deal in alle rust met de gevolgen van mijn zeldzame kanker. Mentaal teer ik op deze tactiek al jaren prima!

Stress is wat mij betreft verbonden met mijn mentaal welzijn. En ik weet ook dat je van stress lichamelijke klachten kunt krijgen. De hoeveelheid stress die je als persoon kunt 'hebben' verschilt van mens tot mens. We zijn als mens immers niet allemaal gelijk. Onze ziekte is ook bij de één anders als bij de ander. We beleven het allemaal op een andere manier. Daarom is jezelf vergelijken met anderen weinig zinvol.

Medici worden opgeleid om kwalen te genezen in de zin van 'iets wat kapot is moet worden gemaakt'  en dat is een medisch-technisch verhaal. Het mentaal welzijn en het gevoel  van de patient daarbij is tot voor kort een soort ondergeschoven kindje gebleven. Mijn ervaring van de afgelopen 10 jaar leert me wel dat het mentale aspect bij ziekte de laatste jaren echt wel aan een opmars bezig is. Regie in Eigen Hand, Samen Beslissen, Kwaliteit van Leven, Positieve Gezondheid; het zijn begrippen die de mentale aspecten van ziekzijn meer benadrukken én serieus nemen. Ik kan daar alleen maar blij van worden.

Voor artsen vraagt het toch een aanpassing in het doen en laten bij de uitoefening van hun vak. Zie hen maar als monteurs van je motor, die nu ook zullen moeten leren hoe ze de brandstof samen moeten gaan stellen. En dat vraagt extra personeel, tijd en geld. De mentale welzijnszorg zal per patiënt moeten worden geïmplementeerd in zijn medisch technische verhaal. En dat is geen kleine opgave denk ik zo.

Ik ben tussen onderzoek/scan-tijd en de uiteindelijke dag van de uitslag een stress-kip. In die week ben ik sikkeneurig en moeilijk benaderbaar. Ik weet het, mijn omgeving weet het. Ik heb stress, want die week kan mij vertellen of ik nog onbekommerd drie maanden verder kan leven of een tijd tegemoet ga vol behandelingen en ellende met kans op een naderend einde.

Ik heb al veel zaken verzonnen om deze stresstijd te ontlopen maar dat lukt me niet echt. Afleiding verzinnen, ontspanning zoeken en dan vooral mentale ontspanning heb ik altijd zelf moeten uitvinden. Ook tijdens mijn lange ziekteproces werd ik qua mentale gezondheid teruggeworpen op mezelf. En dat gaf niet altijd een fijn gevoel. Ondersteuning bij die mentale stress zou me vaak hebben kunnen helpen. Alleen was daar nauwelijks aandacht voor.

Ik hoop dat het bovengenoemde onderzoek duidelijk resultaat gaat opleveren. Met in ieder geval de conclusie dat jouw mentaal welbevinden, je kankerbehandelingen kunnen versterken. Dat niet alleen ons lijf als motor belangrijk is, maar dat wat er in ons hoofd gebeurt een grote rol kan spelen bij het genezingsproces. Dan krijg je als patiënt misschien ook het gevoel dat je werkelijk met je hoofd jezelf kunt genezen. En komt er meer aandacht voor mentale zorg.

Mijn stressweek zit er weer aan te komen. Mijn oplossing: ik ga mijn huis eerst  weer eens grondig schoonmaken, want een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd!  Daarna ga ik in alle rust een Kerstsfeertje creëren. Kaarsjes, dennengeur, glitters, glimmers en zwijmel-Kerstfilms. Ik ga mezelf mentaal onderdompelen in een grote hoeveelheid warmte, vrede en liefde. Mocht ik een behandeling gaan krijgen  dan heb ik een immers een vredelievend, warm en liefdevol hoofd nodig!

Jac.