Positief.

Een ziekte als kanker is per definitie negatief. Je bent ziek, wordt afgeschreven en komt in een bak met ellende terecht waar geen trap in zit om je eruit te leiden. Maar toch; als kankerpatiënt hoor je het woord positief maar al te vaak. Niet alleen in uitslagen tijdens je ziekteproces waar het woord niet alleen een opluchting maar ook een domper kan veroorzaken. Nee, ook in de goedbedoelde tips en tricks om je te ondersteunen wordt positiviteit meermaals genoemd. “Je moet positief blijven hoor, het gaat goed. Ga ervoor, zie het positief in”. Maar positief blijven? Hoe doe je dat als de wereld om je heen zo zwart als de nacht lijkt met nauwelijks perspectief op het verschijnen van stralende kleuren?

In mijn tig-jarig bestaan als palliatieve patiënt heb ik die superlatieven vaak aan moeten horen. Een positieve houding hebben -fysiek en mentaal- kan je zeker wel helpen met het doormaken van een kankerproces. En die mening bestrijdt ik niet. Maar ik heb gemerkt dat een bepaalde dosis negativiteit nodig is om je stemming weer om te laten keren naar een positieve houding. Om het licht te zien moet je het donker hebben gekend.

Van nature ben ik een positief ingesteld persoon, het glas is meestal halfvol. Dat wil niet zeggen dat ik altijd 'zomaar overal doorheen wandel'. Ik heb zeker wel momenten gehad waarin ik zwarte gaten zag en in een neerwaartse mentale spiraal belandde. De bodem van die diepe put heb ik gelukkig nooit bereikt. En dat heb ik vooral te danken aan mensen om me heen, die me telkens weer wisten te verleiden mijn gedachten en gevoelens te richten op het positieve in plaats van me overgeven aan het zalige nietsdoen en wegkwijnen. Ze hielden me vaak een spiegel voor, en dat werkt voor mij. Nu ik mijn ziekte heb geaccepteerd wordt die gevoelsmatig naar de achtergrond gedrongen en hou ik me steeds meer bezig met de dingen die ik nog wél kan en heb. Ja ik heb kanker, maar de kanker heeft mij niet.

Nu ben ik onlangs in aanraking gekomen met de stroming 'Positieve Gezondheid'. Als buddy voor lotgenoten mocht ik er een cursus in volgen. Deze beweging heeft het begrip 'gezondheid' onder de loep genomen en heeft daar een andere draai aan gegeven. Niet de ziekte staat bij patiënten centraal, maar hun totale welbevinden. Door gerichte vragen aan jezelf te stellen en daar scores aan te geven leer je jezelf beter kennen. Je leert in te zien hoe jij je verhoudt tot je gezondheid, waar je pijnpunten liggen en wat je ermee kunt. Je leert het positieve waarderen en het negatieve te managen.

Ik heb er zelf -als patiënt- veel van geleerd. Het helpt je om de regie te houden over je gezondheid, grip te krijgen op je situatie en tools te gebruiken om je beter en positiever te voelen en te gedragen.

Het begrip wordt nu breed verspreid onder gezondheidsorganisaties, het is een andere manier om met ziekzijn om te gaan. De totale mens staat hierbij centraal en niet de ziekte zelf.

Het was een eye-opener voor me, maar ook een bevestiging dat ik op de goede weg zit met mijn dealen-met-kanker. Ik kan elke lotgenoot aanraden om eens naar 'Positieve Gezondheid' te kijken.

Deze link: Wat is het? - Institute for Positive Health (iph.nl) kun je gebruiken. IPSO instellingen en Inloophuizen zijn ermee bekend en werken steeds vaker met de handvatten die deze stroming kan geven.

Want ik wens iedereen een beetje meer positieve gezondheid in hun omgaan met de ziekte kanker.

Jac.