De laatste....

Gisteren heeft mijn man zijn laatste power turbo bestraling gehad, hier hoeven we "voorlopig" niet meer te komen. Het was hem in de rug geschoten, hij loopt scheef maar heeft gelukkig zijn laatste bestraling gehad. Allemaal spanningen denk ik, is ook niet zo gek. Het zijn heftige maanden geweest voor ons allemaal. Iedereen om ons heen geniet van hun welverdiende vakantie, dit jaar zouden we niet gaan maar zo had ik mijn vakantie ook niet voorgesteld.  Ik geniet van de foto's van de vakantie van anderen. Nee, vakantie is dit niet het is alle ballen hoog houden, opstaan en weer doorgaan. Het moet, alleen dan kom je verder. Heb dagen gehad dat ik sterk was, alles onder controle had voor iedereen en alles om me heen. Tot ik brak van alles waarin we in beland waren, het lukte me gewoon niet meer... Sterk zijn, er voor mijn gezin zijn en te genieten van wat ik leuk vindt. Er zijn dagen geweest dat ik ineens in huilen uitbarstte en dan bied de zonnebril wel uitkomst. Nu merk ik dat je af gaat finken, laatste bestraling, check! Nu nog hopen dat de rechterlong zich goed heeft herstelt en dan kunnen we door, door met het "normale" leven. Werk weer oppakken en meer onder de mensen komen. Want dat laatste hebben we ook on hold gezet, geen zin om er weer over te moeten praten als mensen vragen. Natuurlijk weten we dat er altijd iets boven ons hoofd hangt, uitzaaiingen blijven een risico dat het zich elders weer oppopt in het lichaam, we zijn er dan op tijd bij om hem de kop in te duwen. We kijken per dag en kijken langzaam vooruit... Volgend jaar op vakantie naar zijn zus en zwager op curaçao en de kinderen gaan nog mee... Hoop dat mijn man mag en kan vliegen, eerst dinsdag afwachten hoe zijn long is pas dan kunnen we wat vooruit kijken, we zijn positief! 

Liefs Nonnie