Een knuffel kan nu even niet

De kerst zijn we doorgekomen. Als gezin en de lieve vriendin van mijn zoon hebben we er een gezellige kerst van proberen te maken. Zielig op de bank zitten heeft niemand wat aan. Nou wil ik niet heel  down klinken maar ik vond deze dagen echt moeilijk en heb echt me nog nooit zo "alleen" gevoeld. Door de bizarre tijden van corona mis ik enorm de knuffel van mijn lieve zusje, mijn ouders en vriendinnen. Het kan nu even niet en we doen het ook niet hoe moeilijk het ook is. Juist als je het moeilijk hebt omdat je het soms even niet meer weet is zo'n knuffel zo wenselijk. Denk dat meerdere hier de behoefte voelen om even goed vastgehouden te worden, getroost te worden om weer door te gaan. Mijn man wil toch voor de operatie gaan, eerst wilde hij nog kijken of bestraling op een andere manier wel mogelijk zou zijn. Ben opgelucht dat hij hier "rust" in heeft gevonden. Met kerst heeft hij een armband gekregen, zwarte kralen voor de donkere tijden maar ook een rij gekleurde om kleur te geven aan het leven, balans kan vinden in wat er staat te gebeuren. Hij brak voor het eerst toen ik vertelde waar de kralen voor staan, eindelijk dat moet er ook uit. Morgen weer onderzoeken in het ziekenhuis en oudejaarsdag de fiets test. Vorig jaar lieten we een rot jaar achter ons, nu gaan we er weer in....alles komt goed.... Dat moet gewoon! 

Liefs Nonnie ❤️