En weer gaat het anders...

Vandaag de longfoto laten maken om te kijken of er veranderingen zijn, de uitslag zouden we morgen krijgen en ik zou morgen even gaan werken. De arts belde vanavond al met slecht nieuws, de klaplong was groter geworden en omdat vanavond niet handig is om naar de SEH te gaan worden we morgenvroeg 8:00/8:30 verwacht. Ze gaan een thorax drain zetten, de drain die hij de 1ste keer echt een horror voor hem was, wat een slechte film is dit... Heb mijn werk gemeld dat ik er helaas niet kan zijn, natuurlijk krijg ik alle begrip maar wat is dit klote allemaal. De bestraling wordt oom uitgesteld omdat de longen verschuiven door de klaplong en gericht bestralen dan niet goed gedaan kan worden. Vanavond de tas maar inpakken en alles klaarmaken voor morgen, ondanks de emoties die alle kanten opvliegen is hij er eigenlijk best rustig onder, alsof je een keus hebt? Het moet gebeuren anders kunnen we niet verder. Ik denk dat ik meer van slag ben van alles. Wat een achtbaan, slechte film is dit toch en je kunt niks... De jongens reageren rustig, wat er in hun koppies omgaat weet ik niet, ik kan het nu ook even niet, het is een beetje teveel rollercoaster allemaal. Ik laat ze hun ding doen, ze komen wel en anders kom ik er later wel met ze over in gesprek. Alle ballen hooghouden iedereen inlichten en aan jezelf denken, het is makkelijker gezegd dan gedaan. We eten samen wat maar het smaakt me niet.... Eten om sterk te blijven. Ik hoop dat ze goede pijnstiller of roesje hebben als ze de thorax drain gaan zetten, 1ste keer schreeuwde hij het uit van de pijn, dit wil ik niet nog een keer meemaken.... Echt niet.... Morgenvroeg zullen we netjes melden bij de SEH en hopen dat het goed gaat verlopen.....