Het is moeilijk....
Het is al weer even geleden dat ik een blog heb geschreven, we proberen het "leven" weer op te pakken. Maar ik ben jullie zeker niet vergeten.
Mijn man is nu alweer drie weken aan het werk. Het valt hem zwaar, hij werkt maar 2 uurtjes per dag maar is vermoeid als hij thuiskomt. In het begin ging hij dan slapen maar nu blijft hij wakker omdat hij merkte dat zijn hele ritme in de war ging. Hij kon 's avonds niet in slaap komen. Op zijn werk is zijn werkplek niet meer zoals het was, de spullen die hij gebruikte zijn door andere in gebruik genomen. Dit maakt het terugkomen niet makkelijker, hij kan zich al niet vol geven maar hierdoor wordt het niet prettig werken. Vorige week is hij uitgevallen tegen een collega, niet handig en hij baalde hier zelf enorm van. Ik keur het ook niet goed maar ik snap het wel, kom je na maanden weer terug en zijn je spullen weg, taken is hij kwijt en hij kan zich nog niet echt productief, tja, 2 uurtjes soms wat langer geven op het werk. De directeur was niet blij met de uitspatting van mijn man, tja, wat had het bedrijf zelf kunnen doen om iemand zich weer welkom te voelen om het werk weer op te pakken. Het is niet oké dat hij een collega de wind van voren heeft gegeven zeer zeker niet maar ik vind dat het bedrijf hier wel in tekort is geschoten. Als er nou een vrouwenhand op de afdeling was geweest dan had dit denk ik zeker anders gelopen, bureau beetje gezellig maken en de spullen waar hij mee werkte weer terug op z'n plek. Hoop dat hij wel zijn draai weer gaat vinden, we houden moed!
Liefs Nonnie
8 reacties
Nou spullen van iemand wegnemen die ziek is vind ik absoluut niet kunnen, het is zoiets als opgestaan, plaatsje vergaan, kinderachtig. De werkgever is hierin tekort geschoten, begeleiding gaat verder dan alleen een praatje over productiviteit en ziekteverzuim. Tja dat de werkgever een uitbarsting niet leuk vindt is logisch, maar hij kan het ook als een signaal zien dat het niet goed gaat en daar een oplossing voor zoeken, een werknemer die probeert terug te komen na een ernstige ziekte heeft het zwaar en dat hoort de werkgever te weten.
Succes voor je man, reïntegratie is niet alleen een kwestie van uurtjes opbouwen, het is een zoektocht naar balans tussen werk en privé, tussen lichaam en geest!
Liefs Roos
Lieve Nonnie,
Keihard wat je man overkomt. Zo ernstig ziek geweest en dan je werkplek onttakeld aantreffen. Laat hij zich vooral niet schamen over zijn uitbarsting. Hij heeft groot gelijk en zijn werkgever zou ervan moeten leren.
Ik hoop van harte dat hij een goede Arbo-arts heeft die hem begeleidt bij zijn terugkeer en die ingrijpt in dit soort situaties.
Veel sterkte voor jullie allebei,
Hanneke
Wat een naar verhaal en wat verschrikkelijk sneu voor je man. Één uitbarsting vind ik nog meevallen, het is toch afschuwelijk om zó terug te komen op je werk als je probeert op te krabbelen na een levensbedreigende ziekte.
Ik sluit me aan bij bovenstaande reacties: de werkgever heeft nog heel wat te leren en ik hoop dat er een goede arbo-arts is, inschakelen die arts. Heel veel sterkte jullie! XXX
Nou het gesprek met de arbo-arts was echt niks toevoegend. Wat een slap hapje is die man zeg! Mijn man moet het maar laten rusten of anders naar De Baas van het bedrijf? Sorry!? Hoezo afschuiven... Geloof dat hij zijn functiebeschrijving nog maar eens door moet nemen. Mijn man wil rust en verder, geen gedoe.... Ik snap het het ook wel... Die arts mag blij zijn dat ik niet tegenover hem heb gezeten..... Wat een loser!!!!
Ongelooflijk, Nonnie, wat een slechte zaak.
Je hebt hier op de site Kanker.nl een bibliotheek waar onder 'kanker en werk' veel adviezen en tips staan, misschien hebben jullie daar iets aan? Bovendien bestaat er een Richtlijn Kanker en Werk voor bedrijfsartsen (opgesteld door hun eigen beroepsvereniging NVAB). Daar zou ik die bedrijfsarts eens fijntjes op attenderen. De belangrijkste functie van de richtlijn (ik citeer): betere begeleiding voor de (potentieel) werkende met kanker.
Ik begrijp dat je man liever rust wil. Maar om zo te moeten werken, daar word je volgens mij heel ongelukkig van. Nogmaals veel sterkte, jullie! En veel liefs
Dankjewel voor je lieve reactie en je tip, ga meteen kijken.
Liefs Nonnie
Beste Nonnie,
Een 'klik' met de bedrijfsarts is wel zo fijn, ik weet niet of de mogelijkheid bestaat om te switchen naar een andere bedrijfsarts, helaas blijkt in de praktijk dat er niet veel bedrijfsartsen zijn die ervaring hebben met het begeleiden van oncologische patienten. Er zijn gespecialiseerde bedrijfsartsen, Mijn bedrijfsarts heeft destijds advies ingewonnen bij zijn (gespecialiseerde) collega's.
Zie: https://nvab-online.nl/organisatie/commissies-&-werkgroepen/bedrijfsart…;
Pluk de dag waar het kan, zet stapje voor stapje, ook nu geldt dat een lange reis begint met de eerste stap.
groet, Jack
Dankjewel Jack voor de tip. Deze bedrijfsarts zit in het pand van het bedrijf. Vraag me af of hij wel objectief is of helaas zich toch meer voor het bedrijf inzet i. p. v de medewerker. We houden het in de gaten.
Liefs Nonnie