Het "normale" leven weer oppakken...

We zijn weer doorgegaan met "leven", het is dubbel ook omdat ik hier blogs lees die een ander scenario moeten doorlopen. Kanker raakt ons allemaal, je weet niet hoe het zal gaan lopen maar je moet in de rollercoaster mee of je nou wil of niet. Ik vindt het ook niet vechten, het overkomt je en je hebt geen keus. Ik heb diep respect voor de mensen die deze ziekte is overkomen en bewonder vooral de manier hoe ze ermee dealen. 

Mijn man gaat morgen weer werken, halve dag en rustig opbouwen. Het thuis zijn begint nu wel erg te vervelen, hij zit ook al vanaf 27 mei thuis. Ik ben vol aan het werk. Afgelopen vrijdag heeft hij op de fiets een klein boodschapje gehaald en fietsen is echt niet zo zijn ding. Hij had last van zijn benen, het viel tegen, tja conditie 0!! 's avonds wilde hij toch nog even een blokje park. Ik was erg moe maar ga gezellig mee. Ik ben trots dat hij het oppakt, liefs nog meer maar hij moet het doen in zijn tempo. Het werken zal morgen ook wel pittig worden maar we moeten een keer het "normale" leven weer oppakken. 8 oktober afspraak bij de longarts over de bestraling of deze goed is gegaan, we hopen het, moet gewoon!!!

Liefs Nonnie