Vandaag weer een nieuwe dag....

Gisteravond ging het niet zo goed met mijn man, hij zat er echt een beetje door. Zat zichzelf in de weg, was erg misselijk en moe. Ze hebben gister extra pijnstillers gegeven, ketamine erbij via infuus. De rug blokkade konden ze niet geven omdat hij 's morgens bloedverdunners had gebruikt, balen want deze kan juist de pijn goed onderdrukken. Hij heeft  ook morfinepomp, tabletten,catheter en de thorax drain... allemaal draden. Hij viel gisteren steeds in slaap en werd iedere keer wakker omdat hij kiest hoesten, echt vervelend. Heb zijn hand vastgehouden en hem lekker toegestopt toen ik naar huis ging. Hij is zijn vertrouwen in zijn lijf compleet kwijt, de thorax drain geeft wel nauwelijks tot geen lucht lekkage meer aan,dat  is dus positief maar wat ziet hij er tegen op als ze deze eruit gaan halen. Wat gaat de long dan doen? Blijft hij in zijn "vorm" of klapt hij weer, zijn longen zijn kwetsbaar. Ik kan er niet veel over zeggen ik deel zijn angst maar ik het ook niet groter maken maar kan ook niet zeggen dat het goed komt omdat ik het ook niet weet. Zijn gezicht was wel al minder gezwollen, was echt heftig en eng om hem zo te zien. Het verbaast me hoe rustig we beiden bleven, soort overleving modus. Ben echt een emotionele huilebalk maar nu.... net alsof ik verdoofd ben en het niet echt land. Ik hou me staande, appjes met de vraag hoe het met mij gaat negeer ik. Ik wil nu nog niet over mezelf nadenken en hoe het met mij echt gaat? Dat komt later wel, heb me wel "ziek" gemeld om de rust overdag te pakken en de slaap in te halen die ik 's nachts niet heb gehad. Stapje voor stapje, vandaag is weer een nieuwe dag en deze kan weer heel anders zijn. Vanavond mag ik weer bij hem, hem vasthouden, knuffelen er zijn. Meer kan ik niet nu voor hem doen.

Vandaag is weer een nieuwe dag en gister is geweest en ook vandaag gaat weer voorbij en morgen komt er aan stapje voor stapje vooruit. 

Liefs Nonnie ❤️