Vertrouwen

Het is alweer een tijd geleden dat ik wat gepost heb. We zijn ons "normale" leventje weer aan het oppakken. Het heeft er toch best allemaal weer flink ingehakt en we zullen erop moeten vertrouwen dat het goed blijft gaan. Mijn man spreekt zich hier soms ook over uit, het vertrouwen in zijn lijf is compleet weg, hij kan er niks mee en wat ik dan weer zo bewonder in hem dat hij het neemt zoals het is, je kunt er toch niks aan doen. Diep van binnen weet ik dat het meer met hem doet dan hij aan mij wil laten blijken. Hij zegt ook dat hij er niet te lang bij stil wil blijven staan, het veranderd toch niet. Hij volgt braaf de fysio om wat meer spierkracht te krijgen zodat zijn longen niet zo snel buiten adem zijn, voor een niet sporter best knap. Ik ben boventallig 4 uurtjes per week weer begonnen op mijn werk, het is zwaar en vermoeiend en ik ben niet eens ziek geweest. Ik heb me voorgenomen goed voor mezelf te zorgen en de regie zelf in de hand te houden. In 2019 toen mijn man ook ziek was door uitzaaiingen was ik na 4 weken al vol aan het werk, hup... Niet zeuren en gewoon maar doorgaan!!! Nu pak ik het stap voor stap aan. Vertrouwen hebben in de toekomst vind ik lastig, we weten het niet en zullen erop moeten vertrouwen dat het weg blijft en zo niet dan zullen we het vertrouwen moeten hebben dat het te behandelen is..... die onzekerheid is vreselijk maar we moeten wat positief proberen te blijven en te genieten van de kleine dingen in het leven wat we nog voor ons hebben. Niemand kan in de toekomst kijken maar met een beetje positief  vertrouwen kom je een heel eind, denk ik?

Liefs Nonnie ❤️