Zou het dan toch........

z'n werk gaan doen?

Afgelopen donderdag bij de internist geweest voor controle van het bloed en de volgende reeks van Olaparib tabletten. Het goede nieuws is dat de tumormarkers nauwelijks gestegen zijn! Van  99 naar 110. Volgens de internist is dat gewoon stabiel. Dus, wie weet, werkt de Olaparib toch. Ik moet uiteindelijk natuurlijk wel eerst de c-scan afwachten die ik op 29 december krijg, maar dit stemt me hoopvol.

Gelukkig heb ik ook niet veel last van de tumor zelf. De pijn linksboven in mijn buik lijkt zelfs wel wat minder, maar is zeker niet echt hinderlijk. Alleen de vermoeidheid is wel erg aanwezig. Ik merk het meteen als ik teveel doe. En ik slaap 9-10 uur per nacht. Voor de rest hobbel ik rustig verder.

Vandaag is mijn ervaringsverhaal op olijf.nl verschenen. Vorige week is een fotograaf hier in Hoorn langs geweest en hebben we in de haven een heleboel foto's gemaakt. (mijn nieuwe profielfoto is ook door hem gemaakt 😀). Een paar van mijn vriendinnen figureerden op de achtergrond. Was bijzonder om dat samen met hen te doen. Verder ben ik telefonisch geïnterviewd wat een mooi verhaal heeft opgeleverd. Als je het leuk vindt om te lezen: https://olijf.nl/ervaringsverhalen/karin-3

10 reacties

Mooi interview Karin.

Spannend lieve Karin. Maar ook hoopvol. Hoop zo voor jou dat de olaparib een rem op de ziekte trekt. Wat zou het fantastisch zijn als je met een gunstige uitslag het nieuwe jaar mag beginnen.🙏🙏🙏

dikke knuffel Dasje 🤗🤗🤗🌺🌺🌺

​​​​​​

 

Laatst bewerkt: 01/12/2020 - 20:38

Lieve Karin,

Wat een prachtig interview en wat een mooie foto's.

Stabiel is geweldig maar krimp nog beter. Ik hoop voor jou dat de tumormarkers zakken en de scan aan het eind van het jaar je positief zal verbazen.

Geef toe aan je vermoeidheid het is allemaal niet niks . Lichaam en geest doen aan topsport.

Sterkte en veel liefs Alice ❤😘

Laatst bewerkt: 02/12/2020 - 07:38

Lieve Alice,

Ja, krimpen zou nog beter zijn. Maar Olaparib remt in eerste instantie de groei van kankercellen, dus daar zou ik al heel blij mee zijn. Alles meer is meegenomen. Als er dan verder niets bijkomt, kan bestraling de rest doen.

Een tumor in mijn lichaam, een chemokuur die nog niet zolang achter de rug is, Olaparib, het werkt allemaal mee om het lichaam te vermoeien. Blijft lastig om aan de vermoeidheid toe te geven, maar ik doe het wel regelmatig, hoewel het best frustrerend is bij tijd en wijle. Gisteren een haptonomische massage gehad van mijn therapeut. Dat heeft echt geholpen om het zware gevoel in mijn hoofd weg te krijgen. Dus nu vooral weer oppassen dat ik dat voorkom.

Liefs, Karin 

Laatst bewerkt: 02/12/2020 - 22:00

Hi Karin, 

Oh ja, laat het inderdaad zo zijn dat de Olaparib werkt! 🤞🤞🤞

Mijn man vroeg me wat voor cadeau ik graag zou willen voor de Kerst. Eigenlijk is dat er maar één, wat we allemaal willen op dit forum, een goede gezondheid! En als dat niet mogelijk is, dan extra tijd, het liefste heeeeel veel 😉.

Goed interview ook! 

Ik duim voor je.

Liefs, Jessica 😘

Laatst bewerkt: 02/12/2020 - 07:45

Fijn interview Karin, helemaal jij! En je ziet er goed uit.

Ja wat heerlijk dat de tumorgroei lijkt te stoppen. Maar wat spannend allemaal weer. Hoop dat je fijne feestdagen hebt met kinderen / vriendinnen en weer sterker het nieuwe jaar in gaat. Lieve groet!

Laatst bewerkt: 02/12/2020 - 07:57

Mooi interview Karin. Hoop dat je hier heel wat vrouwen mee mag ondersteunen. En dat de boodschap overkomt van bij klachten beter een onderzoek teveel dan te weinig . Want ja eierstokkanker is nog steeds moeilijk te ontdekken in een vroeg stadium. En als je klachten krijgt is het vaak al vergevorderd.  

Hoop dat jij een goede uitslag mag ontvangen na je scan van 29 december. En die vermoeidheid na alle behandelingen is voor de meeste hier zeer herkenbaar. Maar luister naar je lichaam en geef toe aan je vermoeidheid. Je lichaam heeft rust nodig, het doet hard zijn werk. 

Lieve digitale knuffel ,

Finie

Laatst bewerkt: 05/12/2020 - 15:02