Waarom
Waarom proberen als de uitdaging loert
Waarom proberen als de uitdaging roept
Ook al zegt de psych het is ok om te wenen
Zij verdriet niet met mijn verdriet mee
Zij lacht na de sessie
Bij mij zijn het enkel donder wolken, huilende wolken zonder warme armen van een levende mama om mij heen
Ik draag mijn huil
Ik draag mijn verdriet
Met ocharme moet je bij mij niet zijn
Kwaadheid stroomt door mijn aderen
Ze worden verkalkt door mister boos.
Want mijn mama
Mijn moeder ligt in een doos
Een houten kist
Waar ze de eeuwige slaap begroet
Mijn levende ziel ontwaakt
Met pijn als surprise bij de cornflakes of fucking vegan granola
Lieve mama je slaapt
De eeuwige slaap
Nooit meer een kus
Warme knuffel
Nooit meer moederliefde voelend tot recht in mijn hart
Mama ik hou van jou
Ik draag mijn huil
Ik draag mijn verdriet
Zo blijf je leven in mijn ontroostbare ziel.
1 reactie
Wat een prachtig en ontroerend gedicht; het heeft me geraakt. Dank je wel. Ik wens je vertrouwen in jezelf om je verdriet en gemis een plek in jezelf te geven die voor jou acceptabel voelt. Veel sterkte!
Carolina X