2e ronde

Gewapend met de items en voorbedachte rade, die ik in mijn 2e blog uitgelicht heb, traden wij vandaag streetwise het ziekenhuis in. 

Streetwise? Ja duhuh zijn al een keer eerder geweest dus kennen we de weg…... Men neme… staat in het kookboek ja ja, ok we gaan met de lift naar de 4e etage. Waarom met de lift? Trappen lopen is gezonder, beter voor mijn lichamelijke conditie en prima te doen, ware het niet dat de PC* mijn energieverbruik saboteert en ik dus spaarzaam en wijs mijn verbruik dien te bewaken. 

Op de 4e etage aangekomen ziet alles er nog bekend uit tot we opeens een grote balie aan onzer linker kant passeren…. Wel bekend maar niet van twee weken geleden hmmm nemen nog een flink aantal passen en weten het zeker. We hebben niet de juiste etage!

Sigh… gelukkig staan we op dat moment bij een lift die ons in rap tempo en luid te kennen geeft “NAAR BENEDEN” te gaan. 2e etage daar moeten we zijn. Keurig on time meld ik me aan. Nog voordat René goed en wel een chocomelletje uit het rooie pelikaan apparaat heeft kunnen laten lopen mag ik al in mijn toegewezen hoek sluipen. 

Ditmaal heeft Sarah prikdienst en gaat snel en voortvarend te werk. Ik heb haar mijn rechterarm geboden in de hoop een gewillig vat op de onderarm te kunnen gebruiken. Dom, dommer, domst. Weer gaat dat kreng (de naald) in mijn elleboogholte gejast worden en voor wie het niet weet ik, ben een enorme rechtshandig, kluns met links. Beperk jezelf nog even extra koekwaus,  dipshit (Jesse slang) nitwit, sukkel, doos, muts etc. enz. usw.

René installeert zich wederom aan het tafeltje en is vanaf dan “ambtenaar met functie elders”, ik plug bij mezelf de noise canceling oordoppen in en zoek een playlist op mijn streamingsdienst: gezien de blauwe lucht kies ik voor “Skiathos” een lijst van ons die van hot naar her en via een omweg weer terug gaat. Solo dames en heren bands… I see a pattern. Tijdens “the drip’nsip” beetje aant appen met een kort koppie collega, lappen tekst van haar kant, langdurige getypte one liners van mijn kant. 

Na een uur vraag ik René alvast mijn vervolg meds bij de poli-apotheek (die met dat handige nummersysteem) te halen. Functie elders wordt opgeheven en de discussie wel of niet terugkomen (op afdeling om mij te halen) de kop in gedrukt. Binnen enkele minuten ontvang ik bericht dat het wel even gaat duren, het is nogal druk #whatsnew Braaf blijf ik waar ik ben, hang tenslotte nog aangesloten aan een infuus….. en toen kwamen de waterlanders. 

Dikke vette tranen

Watskeburt??? Goldplay, dat is watskeburt. In mijn oren hoor ik “A sky full of stars”, in my wallet “Music of the Spheres” tickets, in mij gedacht hele harde, kwetsende, lasterende spreekkoren (hooligan-style) en dus moest ook Delft vrezen voor overstroming van de kanalen (jullie hebben wel door dat ik ook graag iets overdrijf toch). Zuur is het maar weet zeker dat het kind (mijn eeuwige grobbekuiken), zijn vriendin en een vriend van hunnie er wel van gaan genieten, in Juli, daaro in 020, in die harmonieuze, akoestische ufo. Ja toch, niet dan.

Voor Goldplay had ik veel over…..

Denk ik nou echt dat ik, me, moi, een middag en avond de hort op, staand, springend, zingend en blèrend zonder kleerscheuren zou overleven en om het stiekem toch niet bezuren!?!?!? 

GET REAL & GET OVER IT