Déjà vu

Vluchtkoffer

14 december 2000 de dag dat ik mijn vluchtkoffer klaar had, ready to go and deliver a baby, ergens begin Januari.... Is dat het 6e zintuig, female intuition? De 15e December lag ik namelijk met een baby in mijn armen in het ziekenhuis. (Kind maakt het nog steeds goed, moeder iets minder)

Nu staat er weer een vluchtkoffer klaar, badjas, pantoffels, opladers etc.... Afgelopen week ging het niet goed. Maandag de hele dag al futloos en geen eetlust, 's avonds rillerig, spierpijn, verhoging. Gedurende de nacht gaat het fout. Zal geen expliciete uitleg geven, ik ben zelf een beelddenker en wil jullie niet belasten.

Dinsdagochtend na ette(r)lijke toiletbezoekjes bel ik de mamapoli om advies. Het advies dat ik krijg is: een tas te pakken voor eventuele opname, langs te komen om bloedwaardes te laten prikken. Daarna gesprek met Yvette, my designated special nurse. Lab heeft altijd een uur nodig om uitslag klaar te hebben en wachten in ellendige staat lijkt dan nog langer te duren. René heeft zijn mobiele werkplek weer in de hal van het ziekenhuis ingenomen en doet alsof hij druk bezig is.... mensen kijken blijft ook een leuke bezigheid. Ik hang er letterlijk een beetje bij en snelwandel een aantal keer richting toiletten. Uiteindelijk geeft Yvette me nog wat extra medicijnen, de bevestiging dat mijn bloedwaardes ok zijn en er dus geen opname noodzakelijk is. Met het verzoek nog even een monster bij het lab af te geven mogen we weer naar huis. 

Beroepsdeformatie

Tijdens het inpakken van mijn spullen bedenk ik me zonder aarzelen een douchegel in te pakken zonder geur. Stel dat ik opgenomen word en een aantal dagen moet blijven wil ik zo neutraal mogelijke geuren ruiken. Geur is emotie, daar ben ik heel gevoelig in. Een geur die ik graag gebruik doet mij bijvoorbeeld teruggaan naar onze fantastische trip naar Londen, een andere aan het heerlijk luxe appartement van vrienden in Cannes en zo kan ik nog wel een aantal andere geurherinneringen/emoties opdreunen. Geuren die negatieve gedachtes/gevoelens brengen worden uiteraard gemeden, zo heb ik nu al een afgunst tegen de geur van een creme die ik tijdens de bestraling heb mogen gebruiken om de aangedane huid zo gevoed mogelijk te houden......Rest van de tube ligt al in de prullenbak.

Dus aan een eventueel ziekenhuisverblijf wil ik qua geur zo min mogelijk herinnering plakken. Deze geurdeformatie is bewust begonnen toen ik als gup van 15 bij een parfumerie/drogisterij begon te werken en is 35 jaar later nog steeds, misschien wel sterker, actief. 

4 down

Vandaag mocht ik, omdat ik koortsvrij ben en niet meer dan 4 noodstops per 24u hoef te maken, aantreden voor de laatste van de 4 heftige kuren. Dat vraagt om gebak of toch maar niet? Wel heb ik enorm van mijn pillenontbijt genoten en er op aangedrongen dat ze lief voor me gaan zijn.

Over twee weken start de reeks van mildere kuren. 12 weken achter elkaar. Wie weet zijn ze wel zo mild dat ik jullie niets meer te melden heb........ Time will tell

P.S. meneer had trek in Bossche Bollen........