21 december 2022: Paniekvoetbal

Wat een week! Deze week heb ik mijzelf geestelijk zo gek gemaakt dat ik zweefde van een been in het graf naar ik heb nog minstens 20 jaar. Een emotionele rollercoaster van heb ik jou daar. Na het verplaatsen van de PET/CT-scan ging deze maandagochtend gelukkig wel gewoon door. 's Middags kreeg ik nog de resultaten terug van mijn longfunctie-test en die was ook verder in orde dus ik kwam eindelijk in een soort berusting terecht van woensdag pas weer naar het ziekenhuis en dinsdag kom ik in alle rust wel door....

Niet dus. Gister werd ik gebeld door een arts dat ik me direct even moest melden bij de Eerste Hulp zodat een chirurg mij kon beoordelen. Er waren namelijk tekenen van een blindedarmontsteking gezien op de scans. Volledig verward en overstuur dus naar de EHBO en daar 4 uur gezeten. Infuusje er in, niet meer eten en drinken en vooral veel wachten. Uiteraard bleek het geen blindedarmontsteking maar is er waarschijnlijk wel ergens een darminfectie ontstaan door een auto-immuun stofje dat ik in mijn bloed heb. Niets zorgwekkends en gelukkig mocht ik weer naar huis.

Vanochtend was daar hét gesprek met de arts: Er zijn uitzaaiingen gevonden. Gelukkig niet in organen maar allemaal op bot. Kleine uitzaaiingen op mijn sleutelbeen, schouderblad en bekken en een grote in mijn 12e rugwervel. Deze uitzaaiing komt nu in de buurt van de zenuwen en gaan ze dan ook vanaf vrijdag behandelen met 5x bestralen.

Volgende week krijg ik weer een afspraak met de internist-oncoloog en wordt er voorgelegd welk chemo-traject ik in ga en deze keer zijn er in ieder geval tumoren om te zien of de behandeling aanslaat of niet. Na deze week van duizend doden sterven ben ik nu al blij met het feit dat er direct een plan is en dat de artsen me goed in de gaten blijven houden, ik ben strijdvaardig en ga er weer tegenaan!