It came in like a wreckingball

Elke avond ga ik met bedtijd gelijk met de kinderen naar boven. Even een stukje quality-time: Als de een tanden aan het poetsen is (en oeverloos naar haar eigen spiegelbeeld aan het staren is) lig ik met de ander op bed te kletsen. De meest uitlopende onderwerpen komen naar voren en het is fijn dat mijn meiden zo openhartig zijn. 

De jongste (14) vertelt uitgebreid over het feit dat de meeste van haar klasgenoten al drinken. Ze krijgen wel eens wat van hun ouders of van vrienden. Wij hebben thuis heel veel gesprekken gehad over alcoholgebruik en roken en ik hoop maar dat ze de waarheid vertellen als ze zeggen dat ze dat niet doen en nog niet willen. 

De oudste (16) valt halverwege het gesprek binnen en moet haar gedachten altijd wat langer de tijd gunnen. Door haar autisme is ze altijd zeer precies en duidelijk in wat ze vindt. Als ze uitroept dat ze al bijna 17 is en nog nooit gedronken of gerookt heeft roep ik gekscherend of ze het al tijd vindt om binnenkort te beginnen of samen naar de coffeeshop te gaan om een blowtje te halen.

"Nee mam, je hersenen ontwikkelen nog tot je halverwege de 20 bent, daarnaast wil ik eerst nog gaan studeren dus ben ik sowieso 25 als ik ooit een keer naar de coffeeshop ga, maar dan ben jij waarschijnlijk toch al lang dood."

Bam... die kwam binnen. Ze heeft gelijk, ik ga dat waarschijnlijk niet redden en ik ben heel blij dat ze zich zo duidelijk daarover kan verwoorden en niet haar kop in het zand steekt. Maar potverdrie, die kwam keihard binnen.....