Ik zou het bijna vergeten
Met een picc-lijn in je arm vergeet je het niet zo snel, natuurlijk. Op Texel was het vrijdag ook gewoon 30 graden en met onze vrienden lagen m'n lief en ik aan het strand. Ik mag niet zwemmen met het ding, maar was vreselijk oververhit. M'n lief hield m'n rechterarm boven water en ik liet me voor de rest zakken in zee - dat was een stuk verkoelender dan alleen maar pootje baden. Hij vond het eng, ik vond het fijn.
We fietsten, wandelen, winkelden, aten en dronken het weekend weg en we hadden enorm veel lol. Voordat we vertrokken naar Texel hadden m'n lief en ik een gesprek over lieveheersbeestjes. Hoe we die bijna nooit meer zagen. En op het strand waren er twee in onze buurt. Toen we het schaduw-koepeltje opruimden, waren er zelfs een stuk of zeven. Wat moeten lieveheersbeestjes nou aan het strand??
Thuis, vandaag, zat er eentje in de tuin.
Gisteravond waren we thuis gekomen, moe en verkleurd van de zon. Thuiszorg kwam nog om 11 uur 's avonds omdat de picc-lijn weer zo bloedde.
Vandaag probeerde ik terug te keren tot de orde van de dag. De was, de boodschappen. M'n lief weer aan het werk, we hebben nog helemaal geen vakantie. Nou ja, ik wel. Lange vakantie volgens oudste.
Ik heb genoten van Texel. Van het eerste moment, op de boot, de wind die maakte dat ik eindelijk normaal kon ademhalen en wat afkoelde. De immunotherapie hoeft pas na drie weken in plaats van na de gebruikelijke twee. De scan hoeft pas in oktober.
De eigenaar van de bed&breakfast leek geen passionele man, maar de kamer met douche en toilet was blinkend schoon en hij serveerde elke dag een uitgebreid ontbijt met verse producten en oog voor detail, in z'n beschutte, mooie tuin.
Onze vrienden waren op een boerencamping, met varkens, eenden, schapen, paarden. Paarden, ik moet dringend nog eens gaan paardrijden, ik was er vroeger zo enorm dol op.
Ik was bijna vergeten dat ik ongeneeslijk ziek ben. En dat ik een brief kreeg voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker-waar ik aan moet gaan deelnemen omdat ik al twee keer pap drie had en daarvoor behandeld ben. En dat ik mijn weerbarstige moedervlekken moet laten bekijken door een arts-omdat melanomen veel voorkomen in mijn familie. Ik heb daar geen zin in, ik wil m'n kop in het zand steken.
Morgen bloedprikken en oncologieverpleegkundige, donderdag immunotherapie. Ik zou het bijna vergeten.
We fietsten, wandelen, winkelden, aten en dronken het weekend weg en we hadden enorm veel lol. Voordat we vertrokken naar Texel hadden m'n lief en ik een gesprek over lieveheersbeestjes. Hoe we die bijna nooit meer zagen. En op het strand waren er twee in onze buurt. Toen we het schaduw-koepeltje opruimden, waren er zelfs een stuk of zeven. Wat moeten lieveheersbeestjes nou aan het strand??
Thuis, vandaag, zat er eentje in de tuin.
Gisteravond waren we thuis gekomen, moe en verkleurd van de zon. Thuiszorg kwam nog om 11 uur 's avonds omdat de picc-lijn weer zo bloedde.
Vandaag probeerde ik terug te keren tot de orde van de dag. De was, de boodschappen. M'n lief weer aan het werk, we hebben nog helemaal geen vakantie. Nou ja, ik wel. Lange vakantie volgens oudste.
Ik heb genoten van Texel. Van het eerste moment, op de boot, de wind die maakte dat ik eindelijk normaal kon ademhalen en wat afkoelde. De immunotherapie hoeft pas na drie weken in plaats van na de gebruikelijke twee. De scan hoeft pas in oktober.
De eigenaar van de bed&breakfast leek geen passionele man, maar de kamer met douche en toilet was blinkend schoon en hij serveerde elke dag een uitgebreid ontbijt met verse producten en oog voor detail, in z'n beschutte, mooie tuin.
Onze vrienden waren op een boerencamping, met varkens, eenden, schapen, paarden. Paarden, ik moet dringend nog eens gaan paardrijden, ik was er vroeger zo enorm dol op.
Ik was bijna vergeten dat ik ongeneeslijk ziek ben. En dat ik een brief kreeg voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker-waar ik aan moet gaan deelnemen omdat ik al twee keer pap drie had en daarvoor behandeld ben. En dat ik mijn weerbarstige moedervlekken moet laten bekijken door een arts-omdat melanomen veel voorkomen in mijn familie. Ik heb daar geen zin in, ik wil m'n kop in het zand steken.
Morgen bloedprikken en oncologieverpleegkundige, donderdag immunotherapie. Ik zou het bijna vergeten.
6 reacties
Wat fijn dat je zo genoten hebt en even (bijna) kon vergeten in welke situatie je verkeert. Dat zijn grote lichtpunten waar je hopelijk nog lang op kunt teren! En hopelijk brengen de lieveheersbeestjes geluk š
Groetjes van Jessica
Even heerlijk genieten en op het strand mag je je kop in het zand steken!
Wat heerlijk, even die kop in het zand. We voelen zelf aan wat we nodig hebben, toch? Van alle kleine dingetjes genieten. Liefs!
Lieve Frie
fijn om te lezen dat je genoten hebt ondanks alles ,ietsje minder over naar de orde van de dag pracht opmerking van de oudste ,toch nog best een heel gedoe zon picc lijn krijg ik al lezende mee .
dikke knuff hes xxx