Lang en gelukkig

Openbaar blog
donderdag 20 juni 2024
905 x gelezen

En ik sjouwde maar gewoon weer omhoog, die Alp op. Blik op oneindig, verstand op 0. Ik was bijna 2 uur sneller boven dan de afgelopen 2 jaar – ja, ik ben er lichamelijk veel beter aan toe! Gearriveerd op het finishplein, in de buurt van de stand van Kanker.nl, verzwikte ik mijn enkel en viel ik languit. M’n stokken beschadigd, knieën geschaafd, maar het was bijna aandoenlijk hoeveel mensen te hulp schoten. Ik word echt oud, met dat soort valpartijen, maar hé, dat is de bedoeling – dat ik oud word.

Onweer en regen zorgden er voor dat wij wandelaars vanaf de berg niet naar beneden mochten en uiteindelijk was ik met een aantal teamgenoten pas 7 uur ’s avonds terug in ons huurhuis, vanwaar we die ochtend om 4 uur vertrokken. Met team Kanker.nl haalden we meer dan 26.000 euro binnen en ik ben trots op ons en ik weet dat Anja het ook zou zijn.

Lief en ik reden om en om in een uur of 11 naar huis en dat ging best. Maar eenmaal thuis, toen de adrenaline uitgewerkt was, bleek ik toch wel knettermoe. Sliep ik af en toe een uur of 10. Lief had nog een week vakantie, dat had ik op één of andere manier over het hoofd gezien. Ik werkte mijn 2 dagdelen bij de Dierenopvang. Daar was alles veranderd in 2 weken tijd. De 30 pimpelmezen waren uitgevlogen. Eenden vrij gelaten, dieren overleden. Ik deed mijn best, in de buitenronde en in de couveuse. Droomde er van. En m’n tuin, die was een jungle. Met heel veel bijen en hommels en de vogels en m’n egel kwamen ook nog steeds langs..

Tijdens de Alpweek hadden we het er over: John van Nuland, die de afgelopen 2 jaar deel uitmaakte van team Kanker.nl. Hij was 2 jaar geleden al te slecht om mee te lopen, zijn dochter liep in zijn plaats. Ik wist dat hij verteld had dat de nieuwste chemo aan sloeg en dat hij nog een studie op de plank had liggen. “Ik zal eens appen hoe het met hem gaat”, zei ik tegen mijn teamgenoten. Het kwam er niet van, ik was te druk met mezelf, en afgelopen maandag appte zijn vrouw Astrid zijn rouwkaart.

Carnavalsvriendin appte ook. Ze had genoten van vakantie in Spanje met haar Lief, maar toch weer buikklachten en pijn. Opnieuw werd er vocht weg gehaald, een scan gemaakt – de tumor is weer actief. Andere chemo maar proberen, een lang weekend weg gaan, de kop in het zand..

En een bijeenkomst van moderatoren hadden we, waarin we terug blikten op Alpe d’Huzes, en Positieve Gezondheid bespraken. Mijn nekhaar ging overeind van die term, die mijn nieuwe huisarts ook gebruikte toen ik ‘m net gevonden had. Sodemieter op met je Positieve Gezondheid, dacht ik toen ik het las. Ik heb ongeneeslijke kanker, ik ben heus positief, maar dit heb ik niet zelf in de hand.. Ik leerde bij de Moderatorendag dat het juist gaat over wat wel in je mogelijkheden ligt en zingeving en wat wil je nog. Goh en daar ben ik al bijna 7 jaar mee bezig, met die Positieve Gezondheid – zag ik niet aankomen. Mooi en helpend!

Afgelopen dinsdag werkte ik buiten, bij mijn geliefde beestjes. Er was veel te doen en ik had afgesproken wat langer door te gaan. Ik maakte de hokken, badjes en nesten schoon van eendjes, meerkoetjes, een zwaantje en gansjes. Vertederend hoe ze zich wasten en droogden, zo blij met verschoning. En ik ving en verhuisde 16 kraai-achtigen. In de stromende regen. Die avond wilde ik wel om 19 uur naar bed, maar ik hield het vol tot 21 uur. En sliep bijna de klok rond, op die momenten na dat al mijn gewrichten pijn deden, totdat ik tot mijn kin onder de deken bleef – en het snikheet had, maar de pijn nam af.

Morgen weer werken, de couveuse, al het jonge grut. Ik moet eerder stoppen om naar de Verslavingszorg te gaan, mijn intakegesprek. Type ik met een glas wijn in mijn hand. Mijn Lief fietst morgen de Climate Classic, de toekomstige kustlijn als Nederland zou overstromen- van Breda naar Groningen. Jongste zit dan niet droog, die moet maar weer thuis komen wonen dan. Ik kan niet meer ophouden met huilen. Ik wou dat m’n Dierenopvang voldoende was en dat iedereen lang en gelukkig leefde.

Lang en gelukkig

23 reacties