Nou zeg 4

Openbaar blog
donderdag 23 november 2023
813 x gelezen

Ik deed braaf mee aan het bevolkingsonderzoek darmkanker. Natuurlijk, want al overleef ik al 6 jaar uitgezaaide longkanker, ik doe ook altijd mee met het bevolkingsonderzoek borstkanker, want die driemaandelijkse longscan zegt helemaal niks over andere kankersoorten. Ik vond de envelop die een paar dagen later binnen kwam eigenlijk al te dik voor de uitslag: niks aan de hand. En zo was het ook. Bloed gevonden in de ontlasting en dus een folder er bij van hoe nu verder. Ik moest er bij gaan zitten.

Twee dagen later kon ik al naar het ziekenhuis in Nijmegen, naar de maag-darm- en lever-arts, niet in 'mijn' eigen ziekenhuis. Gesprekje met de arts, ik ging alleen, al lang voor hetere vuren gestaan immers. De afspraak bleek met de verpleegkundig specialist. Zij fronste toen ik vertelde van de uitgezaaide stadium 4 longkanker. En haalde toch de arts er bij.

Die leek verbaasd dat ik überhaupt aan het onderzoek had mee gedaan, met mijn slechte prognose en levensverwachting. Vertelde dat een coloscopie niet zonder risico is - bloedingen, roesje, perforatie - en best belastend. Vroeg zich af of een chirurg mij wel zou willen opereren als er iets gevonden werd. Darmkanker groeit langzaam, zo zei hij, en hij voegde er nog net niet aan toe: voordat je daar klachten van krijgt, ben je al overleden aan die longkanker. Hoe is de stand nu, echt, geen actieve kanker op dit moment??

Ik was volledig overdonderd. Had al spijt dat ik aan dat onderzoek mee gedaan had, want als ik dat niet had gedaan, had ik niks geweten. Nu kon ik het niet meer naast me neerleggen: bloed in de ontlasting, ik denk door een aambei of een poliep, of weet ik wat, maar ik kan toch niet maar wat afwachten nu ik het met die longkanker al zo lang goed doe?! Ik ga daar immers gewoon oud mee worden, dat is het plan.

Met hulp van de verpleegkundig specialist kozen we voor een ct-colon. Minder belastend en als daar iets op te zien is, kunnen we alsnog bespreken of er weefselonderzoek gedaan moet worden. En of er dan ingegrepen moet worden. Begin december heb ik de controle scan van de longen, dan zou ik dus ook vooraf met mijn longarts kunnen bespreken wat wijs is. En naar mijn eigen ziekenhuis kunnen voor verdere actie, als dat nodig is. Gister had ik die ct-scan, volgende week krijg ik de uitslag. Ik voel me weer meer dan ooit in Niemandsland, al geloof ik heus dat er niks aan de hand is.

Intussen gingen Lief en ik de 11e van de 11e naar onze carnavalsvrienden in Tilburg. Zij heeft hersentumoren, wordt regelmatig bestraald en kan dan weer voort. We hebben een band, door die kloteziekte.. We vierden die 11e van de 11e uitbundig! Verkleed, carnavalsmuziek, Schrobbeler, snert en worstenbroodjes. Zij wordt 50 binnenkort, we proostten er op. En logeerden bij hun, heerlijk!

En nu bleek ze uitzaaiingen te hebben, in buikvlies, lever, botten. Puncties en een biopsie, is het van de hersentumor, is het iets anders? Volgende week hoort ze of er iets gedaan kan worden. Mijn darm-perikelen verbleken er bij. Ik lig wakker, meer van zorgen over haar dan over mezelf. Waarom is dit, van wie mag dit?! Wat een walgelijk monster is het, kanker.

Nou zeg 4

24 reacties