Plan B
Het wordt 'm natuurlijk nog niet, vrijwilligerswerk bij de dierenambulance. Een stroom nieuwe vrijwilligers maar geen mogelijkheid iemand in te werken, door de coronamaatregelen. Ik zuchtte er van en fietste naar de parkeerplaats bij het bos, waar ik met m'n psycholoog zou wandelen en praten. Mijn mobiel op mijn stuur en Google Maps aan, want ik ben een sukkel wat oriëntatie betreft en woon hier nog niet lang genoeg om de weg te kennen- ik hoef immers nooit ergens heen.
"Maak een plan B" zei ze. Ik was nog afgeleid door het rustgevende vogelgefluit. We stopten omdat we allebei een specht hoorden. "Maak een plan B, want je kunt niet gaan zitten wachten tot dit corona-gedoe voorbij is", vervolgde ze. Ik had verteld dat mijn vrijwilligerswerk op de manege gestopt was, de lotgenotengroep gestopt was, mijn behandeling gestopt was en ik niet naar medische fitness of boetseren durf. Ik geloof dat ik wel wat kan hebben, maar ik zei het nog maar eens: ik mag barsten voordat ik aan dat virus dood ga in plaats van aan kanker.
Plan B. Ik heb wel behoefte aan een plan. Sinds februari strekken zich de dagen oeverloos voor me uit. Ik neem me 's morgens, als ik wakker word, voor om elke dag iets te doen wat voor mij de moeite waard is. Soms is dat koffie drinken en kijken naar de enorme mussen-bevolking in mijn tuin, maar steeds vaker kan ik het niet vinden. Mis ik mijn zonen, mijn moeder, vrienden, vraag ik me af waar ik het voor doe en wanneer ik weer naar bed mag, slapen. Elke dag wandelen of fietsen, had ik bedacht. Maar ik merk dat ik in de 'geen-zin-modus' tot niets kom. Ja, de eeuwige was. En die eeuwige boodschappen. Het geeft me geen voldoening.
Terwijl psych en ik door het bos sjouwden, zag ik zoveel moois dat ik meteen fotograferen als plan-B-activiteit bedacht. Bovendien lag er zo veel rotzooi dat het ook een goed idee is om met een grijper en een vuilniszak rond te lopen. Voor de online-vogelcursus van de Vogelbescherming had ik me al lang opgegeven. Psych ook trouwens, dat was grappig. Kregen we nog een verhandeling over het roodborstje.
En in de la liggen nog een schetsboek en grafietstiften en -potloden. Ik kan heus wel iets leuks gaan doen. Maar de net-weer-opgestarte medische fitness heb ik alweer geannuleerd. Kunnen die ramen wel open en wie is er voor mij in die ruimte aan het hijgen en zweten, nee, laat maar.
Plan B. Ik wandelde met een kankergenoot. Onze lotgenotengroep bij het Inloophuis is gestopt. De wachtlijst was lang en er moet met nieuwe mensen gepraat worden. Ja, tuurlijk, we snappen het echt wel. We hebben een groepsapp gestart en zijn van plan elkaar nog regelmatig te zien en te spreken. Nou ja, na-corona, als dat maar gauw zover komt. Maar wandelen samen, dat kon best, dat was leuk, volgens mij gingen we steeds langzamer lopen om adem over te houden voor het kletsen. Park in de buurt, herfst! Dit willen we elke week.
Ik lees 'De meeste mensen deugen'. Het is een prachtig boek, wat ik weg kan leggen en na twee dagen gewoon weer op kan pakken. Dat is fijn, omdat ik niet altijd voldoende concentratie heb om te lezen. Bij een thriller, mijn favoriete genre, moet ik dan terug gaan lezen wie de personages ook alweer zijn, enzo. Bij dit boek kan ik gewoon weer verder en ik word er ook nog een beetje blij van, af en toe. Ik stop met het lezen op Facebook, beperk het lezen van nieuws, ik kan er niet meer tegen. Ik kan niet meer tegen al het gemopper en geschreeuw, niet meer tegen onvriendelijk gedrag.
Ik wil zo verschrikkelijk graag leven en daar blij en tevreden mee zijn. Ik ben er nog. Volgende maand pas controle, ik ben nog niet ongerust. Plan B. Voor als het toch nog veel te lang gaat duren met dat klotevirus.
14 reacties
Het is zo'n ongelofelijke rot tijd om plannen te maken. Maar je kunt er wel aan bijdragen dat we allemaal een beetje overeind blijven. Waarom niet twee of drie keer per week een 'kletswandeling' met iemand en een bezoekje aan iemand die de deur niet uit kan? Gewoon over hoe het gaat en hoe je het allemaal rond draait nu. Volg een paar mensen en laat ze jou volgen. Ongelofelijk belangrijk, nuttig, relevant en prettig. Je bent er nog en je bent hier goed in. Schat ik in.
Lieve Frie,
Het is een ongelooflijke rottijd, Voor iedereen, maar voor ons als kwetsbare mensen toch wat erger. Ik denk dat het heel goed is om een plan B te bedenken, want ja, dit kan nog wel even duren allemaal. Maar ik kan me ook zo goed voorstellen dat je gewoon behoefte hebt aan de vertrouwde contacten om je heen, zeker ook omdat je in een omgeving woont waar je nog niet zo bekend bent.
Ook de geen-zin-modus is erg herkenbaar. Heeft ook nog eens te maken met het weer wat omslaat, de herfst die er aan komt waardoor we weer naar binnen gaan en het lastiger is om buiten mensen te ontmoeten. De plek die nu juist het veiligst is.
Wat mij nog het beste helpt is om 's morgens vroeg, als ik opsta, te beginnen met een wandeling. Dan heb ik de frisse lucht al gehad en ik krijg er energie van. Hoewel ik moet toegeven dat het me de afgelopen week ook wat minder gelukt is.
Ik hoop dat we niet al te lang in deze contactloze tijd hoeven te verkeren.
Heel veel sterkte Frie. Dikke knuffel,
Karin
Lieve Frie,
Een heel herkenbaar verhaal. De vreselijke coronatijd maakt dat we allemaal in ons huis blijven zitten en er niet teveel uitkomen. En dat familie en vrienden minder komen tenminste afhankelijk van hun omgeving en werk. Hopelijk duurt de corona tijd niet al te lang, maar ik vrees het ergste. Dat dit nog wel een tijdje duurt.
Wandelen kan je inderdaad goed doen. Een paar keer per week een klets wandeling kan je misschien helpen. Als je behoefte hebt aan een kletspraatje of belletje laat me dat weten.
Een dikke knuffel,
Hartelijke groeten, Gruul
Lieve Frie,
Ik lees en herlees je blog. Je schrijft zo ongelofelijk mooi. Dat je de weg nog niet kent want "ik hoef immers nooit ergens heen". En "ik wil zo verschrikkelijk graag leven en daarbij en tevreden mee zijn."
Het is zo pijnlijk, Frie. Ik herken het, deels. En het valt me ook steeds op dat jij nog aanzienlijk méér onderneemt, meer durft, meer mensen ontmoet dan ik. Mijn sociale bubbel bestaat slechts uit één andere persoon, afgezien van digitale en telefonische contacten. Ik kom nergens behalve in het ziekenhuis en één keer per week in de supermarkt. Zelfs de begrafenis van mijn schoonzus volgde ik via een live stream vanuit huis. Zo treurig.
Ik bewonder je, Frie. Om je eerlijkheid, om alles wat jij toch nog onderneemt. Om je schrijftalent.
O ja, en als dat vaccin er is, zullen wij dan voorin de rij gaan staan?
Liefs, Hanneke
Goedemorgen Frie,
Ongelooflijk mooi beschreven hoe jij je voelt en wat wij misschien
allemaal wel voelen op de één of andere manier.
Ik kom dan helemaal niet buiten, dus mijn "plannen B " moet ik altijd
maar verzinnen als het maar binnenshuis is...hahaha
Ik ga bijvoorbeeld ongeveer elke drie maanden weer iets anders "verzamelen"
en dan kan ik daar tenminste geheel internet weer over napluizen om
er zoveel mogelijk over te weten te komen.
Ook iedereen op Marktplaats is weer blij als ik iets nieuws heb bedacht..hahaha
Ik heb in mijn leven heel erg veel dieren gehad, dus ook enkele aquariums.
Dus laatst bedacht ik weer eens een bak te beginnen, maar dan een hele
kleine makkelijke met maar één vis er in....hihihi [ weinig onderhoud hoop ik ]
Dus ik weer van alles opzoeken op internet en een aquarium-forum en
uiteindelijk een bakje gekocht en ingericht en één Kempvis [ Betta ]
er in gedaan. [ zie foto ]
Nu maar hopen dat hij het langer volhoud dan ik!!
Dus zo verzin ik mijn B-plannen...
Prachtig nummer uit "onze " tijd van Young.
Ik vond het jammer dat hij weg ging bij Crosby, Stills, Nash
maar gelukkig bleven ze nog veel samen doen.
XXX Hans
---
Gaaf visje!!!
En mooi gesproken natuurlijk....
Lieve Frie,
Bedankt voor je mooie, eerlijke blog! Corona is voor veel mensen lastig, maar zoals een verpleegkundige zei dramatisch voor palliatieve kankerpatiënten. Het beperkt ons in wat we kunnen en kan eenzaam maken. Jammer dat het vrijwilligerswerk niet door kan gaan! Wel weer mooi om te lezen hoe je geniet van onder meer een boswandeling en lezen. Een plan B is een goed idee. Wat mij helpt is om na te denken over waar ik als kind, tiener en jong volwassene heel erg van genoot en wat er vroeger op mijn Bucket list stond. Vroeger kon ik lang in de bibliotheek rondhangen om mooie boeken te zoeken om vervolgens met een stapel naar huis te gaan. Ook genoot ik van fotograferen, de natuur, nieuwe talen leren en kunst. Op mijn Bucket list stond Spaans en reiki leren. Misschien compleet zinloos, maar ik ben begonnen met een cursus Spaans via Duolingo in de hoop dat ik in de toekomst nog eens naar Andalusië kan om in het Spaans te bestellen in een restaurant. Reiki 1 heb ik al gedaan. Die wil ik ophalen om vervolgens reiki 2 te doen. Dat is fysiek lastig ivm Corona. Ik begin dus maar met een online cursus. Musea bezoeken kan gelukkig nog, fotograferen en wandelen in de natuur ook. Net als jij vind ik het soms lastig om plannen uit te voeren. Ben met enige regelmaat te moe en/of lamlendig. En net als jij word ik niet gelukkig van het huishouden doen. Het ergste van deze tijd vind ik de verarming van contacten. Ik zie nog wel familie en vrienden, maar veel minder dan vroeger en ik vind het uitermate frustrerend om niet te kunnen knuffelen met bv mijn ouders, die het nu zo moeilijk hebben.
Fijn dat je nu een plan B hebt. Ik hoop dat het je regelmatig lukt om daarmee aan de slag te gaan en daar plezier uit te halen. En als je het soms niet op kunt brengen, probeer dan mild voor jezelf te zijn.
Liefs, Jessica 😘
Hahaha na dat boek heb ik ook sterk het nieuws en de social media beperkt. Ik ben inmiddels heel blij met het 'niet-weten-van-het nieuws'. Tot op heden niets gemist 😉 Ik ga voor je duimen dat plan B gaat lukken en dat we elkaar zien op de alternatieve lotgenoten bijeenkomst. Tot gauw 🙋🏼♀️
Lieve Frie, ik had even een moment dat ik mijn concentratie kwijt was...ik heb jou geweldige verhaal 3x gelezen en poging om te reageren tijdje over gedaan haha Maar ik ben weer "helder" en ik kan je zeggen Frie, dat Plan B hobby fotograferen is zo leuk om te doen! Ik heb het sinds paar weken opgepakt en met de herfst zoveel paddenstoelen en mooie herfst kleuren gezien. Als wij gaan fietsen of wandelen, gaat fototoestel mee of ik maak foto's met mijn Iphone. Ik stop (te) vaak als ik weer wat moois spot en Chris probeert dan geduldig te zijn haha
Altijd goed plan om bezig te blijven en om iets te doen waar je ontspanning in kan vinden. Maar niet jezelf forceren om wat te doen. Doe wat je voldoening geeft. Je kan natuurlijk ook Plan Rotterdam in gedachten houden en neem je fototoestel mee als Plan B !
Zorg goed voor jezelf meis 😘
Liefs Cecylia
Hoi Frie,
Wat een mooi geschreven stuk.....en zo ontzettend herkenbaar. Bestond er maar een handboek voor omgaan met alles rondom kanker.
Maar ik haal toch het beste uit gesprekken met lotgenoten. Balen dat die de Corona veel vrijwilligerswerk stil ligt. Maar de kanker niet..... die gaat door. Ons inloophuis is gewoon open met de nodige maatregelen.
Maar het is rustig en heel erg stil in het huis. Is er straks nog wel een huis? Ben er bang voor, vooral als dit nog maanden zo doorgaat.
Bedankt voor je verhaal. Voelt goed om te weten dat ik niet de enige ben die een plan B nodig heeft.
Liefs Bianca
Hai Frie,
Ik vond je psych toch een beetje streng overkomen :). "Maak Plan B". Tja, makkelijker gezegd dan gedaan, vooral in corona-tijd, en vooral als je het zelf ook allemaal even niet meer weet.
Had ik maar de gouden tip voor je, maar helaas. Wat mij hielp tijdens mijn miserable chemo-periode (en lock-down) was afspraken maken om te wandelen, fietsen, en alles-wat-maar-kon-zonder-risico. Die dagen zou ik zeker op de bank gehangen hebben als ik niet - vantevvoren, in al mijn optimisme - met iemand had afgesproken. En soms moest ik op het laatste moment afzeggen, dat was nooit een probleem.
Het is eigenlijk vreemd dat de maatschappij na al die maanden nog niet beter is ingesteld op corona/1.5m/hoe-je-het-wilt noemen. Zouden toch meer activiteiten georganiseerd kunnen worden die wél kunnen zonder risico?
Afijn, beetje blur hierboven. Hou vol, Frie! Liefs, Joke
Hoi lieve Frie!
Plan B. Klinkt goed. Een aantal van de dingen die jij in jouw plan B kunt stoppen, heb je al genoemd. Foto's maken. Hele goeie kan ik je verzekeren. Waar we toch al heel goed de natuur om ons heen in ons opnemen, doen we dat dan nog op een andere manier. Vervolgens kun je van je nieuw verworven schatten een fotoboek maken. Wat je overigens ook kunt doen met al 'eeuwen oude verzamelde foto's'..... heb er vorig jaar een halve familiedag hilarisch mee kunnen vullen. Maar dat terzijde....
Boek lezen. Ook fijn. Wandelen in de natuur is top. Kun je gelijk foto's maken. Maar ja, jij wilt zo graag meer.... Jij wilt zo graag iets doen 'waarvan je het nut inziet'. Dit zijn allemaal dingen die gewoon leuk zijn om te doen en die inderdaad je dagen vullen. Het is absoluut geen slecht plan. Integendeel. Al die dingen zullen je afleiden van hetgeen je zo node mist. En bang bent te moeten blijven missen.. voorlopig. Soms is 'alleen maar' leven niet genoeg. Je wilt zo graag dat er ook 'iets' gebeurt in dat leven waarvoor je inspanning / waarvoor jij jezelf hebt moeten geven. En dan niet de kook en de was en de boodschappen.
Plan B.
Kijk in de spiegel elke morgen.
Kijk en zie een o zo mooi mens.
Kijk en zeg hoi tegen dat mooie mens.
Kijk en zeg tegen dat mooie mens dat je haar mooi vindt.
Ze is mooi, dat spiegelbeeld!
Net zo mooi als diegene die haar dat beeld verschaft.
Dat prachtige mens dat zoveel warme liefdevolle woorden voor velen heeft.
Dat mooie mens met een zo groot hart waarin zo velen een warm thuis vinden.
Kijk in de spiegel en zeg "tot morgen!"
Vertrek en ga naar buiten. Geniet van wat je ziet en wat je hoort. Dat kun je zo goed. Een prima start van de dag. Zorg dat je elke dag iets 'nieuws' ziet of hoort. Schrijf het op. En vertel het de volgende morgen aan dat spiegelbeeld. Want dat is nieuwsgierig naar het nieuws van de dag...... En jij moet zorgen dat dat er is..... En waar het niet is, zorg je dat je het ziet.
Het gaat je boeien. Ik weet het zeker..
Dikke knuffels xxxxxxxxxxxxxx
Lieve Frie,
Wat heb je weer een mooi en herkenbaar blog geschreven! En dat plan B? Volgens mij heb je genoeg ideeën voor de plannen B t/m Z. De kunst is natuurlijk wel om de energie te vinden om ze ook uit te voeren. Ook dat is heel herkenbaar.
Ik hoop dat het bij jou een beetje hetzelfde werkt als bij mij. Gewoon een blog schrijven over hoe lamlendig je je voelt helpt al een stuk. En verder kan ik je de columns van A.L. Snijders erg aanbevelen. Elke zondagochtend op radio 4 om ongeveer 8.45 uur.
Liefs, Margriet
Verdorie ik had zo gehoopt te lezen dat het vrijwilligers werk op de dieren ambulance door kon gaan .
Plan B is waanzinnig goed bedacht fotos maken van vogels en wat al niet meer kan corona proof en je wandelt nog ook dan
liefs hes xxx