Verlies en verder

Openbaar blog
zondag 11 juli 2021
796 x gelezen

Wordfeud zei: mv8tekst heeft het spel afgebroken. Zaterdag 3 juli was dat. Mijn kankerverjaardag en de sterfdag van mijn vader. Ik vergat dat. Met Syl ging ik naar Marian en ze lag er nog net zo vredig bij als ik haar de donderdag daarvoor had achtergelaten. Syl en ik dronken koffie en thee met Marians dochters en ex en werden betrokken in gesprekjes over rouwkaarten, de uitvaart, de catering, corona. We aten en sliepen samen in een hotel in de buurt, zodat we lang konden kletsen over hoe-het-nou-toch-mogelijk-was en samen een soort mini-mutsen-vier-het-leven-ode-aan-Marian hadden.

Dinsdag haalde Dasje me van de carpool vlakbij Nijmegen en reed nog eens 2 uur met me naar Friesland. Waar we Hebe en Nick49 en hun partners troffen voor de uitvaart van Alice. In een crematorium midden in het Friesche landschap, landelijk en vredig en we waaiden bijna weg. Ik was daar eerder, met Dasje en Alice, twee jaar eerder bij de uitvaart van blogger Jolanda100, waar Alice ook live mee bevriend was geraakt.

We schreven allemaal met stift op Alice's kist, van Harten7 enzo, See you on the other side, schreef ik, kusjes en liefs schreven we, ook van degene die niet aanwezig kon zijn. Een heel recente foto van Alice stond op de kist, een andere was op de wand zichtbaar. Hand in hand met Hebe zat ik toen Alice's gezin binnen kwam. Alice had de muziek zelf geregeld, al die tijd de touwtjes in handen. Haar oudste dochter deed emotioneel het woord, een paar foto's kwamen voorbij. Alice had zelf het laatste woord door een fragment van een video. Hartverscheurend was het, maar ook oh zo liefdevol en mooi en zo passend bij Alice!

Woensdags was ik weer boos. En huilerig en lichtgeraakt en sip. En bleek Jessica overleden te zijn, een dag voor haar verjaardag. Van wie mocht dat, verdomme?!

Donderdags de uitvaart van Marian. Syl en ik togen nu naar een hotel dat vlakbij de natuurbegraafplaats was waar Marian haar plekje gekozen had. Vanwege corona moesten we een vaccinatiebewijs of een negatieve test hebben, want de ruimte voor de bijeenkomst was te klein voor de anderhalve meter. Dat akelige virus gooide toch nog roet in het eten.

Ik kreeg een papier met het draaiboek van de uitvaart, na de dirigent van Marians koor zou ik Lotgenoten van Hanneke voorlezen. Dat lukte me met droge ogen. We brachten even later Marian in die afschuwelijke, biologisch afbreekbare kist (sorry Marian) naar haar graf en na de bijeenkomst met een hapje en drankje mochten we één van haar kamerplanten meenemen. Ik was lopend immers, dus koos een klein vetplantje.

Vrijdags ging ik weer naar huis. Het bleek nog lastig voor Syl en mij elkaar weer gedag te zeggen en we beloofden elkaar om contact te houden, als laatsten van de Autimams, en om af en toe samen te Mutsen. Thuis vond ik mijn draai niet echt, was ik weer boos, weer verdrietig, sliep ik slecht. En moe, sjesus wat was ik moe.

Vandaag ging ik naar de Dierenopvang. Soort van boventallig, als een vliegende kiep. Een tijdje couveuse, een tijdje de buitenronde. In de couveuse zaten heel veel jonge egeltjes, die ik woog en voerde. Kleine zwaluwen, jonge duifjes, een musje, een ekster die gevoerd moesten worden. Buiten waren heel veel watervogels, Vlaamse gaaien, kraai-achtigen en zangvogels. Een buizerd. Duiven en zangvogels. Een gansje was door ruimtegebrek bij een scholekster geplaatst. We voerden ze meelwormen, omdat de scholekster die zo mooi op kon pikken in het zand-met-gras. Het gansje deed dat ook, volgens mij dacht die ook een scholekster te zijn.

Verlies en verder

21 reacties