Weg?!
We hebben het gevonden, dat droomhuis. Een beetje kleiner, een beetje compacter, maar toch genoeg ruimte voor al onze zooi. Aan de rand van een dorp, dichtbij heuvels en groen. Nog wel een olietank in de achtertuin - mwah, kleinigheidje....hopelijk. Vandaag fietste ik er naar toe, want ik wil zo graag op de fiets naar m'n werk blijven gaan. Google Maps op m'n stuur, een half uur fietsen, en allemachtig wat een drukte in de dorpskern. Ik dronk er koffie op een terrasje in de zon. Voordat ik vogelstrooivoer ging kopen - ik moest wel een doel hebben, immers. Drie keer gillende sirenes van politieauto's en naast me werd een winkeldief in de boeien geslagen. Spanning en sensatie en ik wilde nog wel wat rustiger wonen.
Afgelopen weekend heb ik Oudste helpen verhuizen. Samenwonen ging hij, hartje Zwolle in een knetterduur maar oh-zo-mooi appartement. Donderdag stonden we met vier volgeladen auto's voor de deur en ging het toch nog niet door met die sleutel. Maar we mochten uiteindelijk gelukkig de spullen in de slaapkamer en berging zetten. Ik logeerde maar weer eens bij m'n moeder, zodat ik niet elke dag drie uur hoefde te rijden. Vier dagen van-de-wereld, zo surrealistisch weer. Ik poetste met Oudste zijn kamer en de kamer van z'n vriendin, samen met m'n moeder. Bij Jongste waren we ook in de buurt, dus daar poetsten we er ook nog even op los. Avonden mijmeren met m'n moeder, slapen op een stretchbedje. Op 1 maart toog m'n Lief ook mee en maakten we het nieuwe appartement schoon, waarna Oudste en z'n vriendin lekker zelf konden gaan uitpakken en inrichten. Thuis poets ik ook, voor de Funda-foto's.
De terugweg vandaag koos ik een fietspad en na enig strubbelen paste Google Maps zich aan. Ik week telkens een beetje af, tot de omgeving me bekend voor kwam. Bijna de hele weg van Groesbeek naar Nijmegen fietste ik door het bos. Liet m'n schouders zakken en zuchtte van m'n poging tot ontspanning. Fluitende vogels en ik verheug me er op dat alles groen zal zijn!
Ik heb niet gesolliciteerd bij m'n geliefde Dierenopvang, op die vacature van 6 dagdelen. Teveel, toch. Ik voel me zo verantwoordelijk, dat trek ik geen zes dagdelen. Misschien kan ik wel de komende zomer wat meer werken dan anders, zodat ik toch een stabiele factor ben in de planning. De beide ganzen lijken wel op me te rekenen..
Dinsdag de scan, vrijdag de uitslag. Ik zou het bijna vergeten, maar toch ook weer niet. Niet zenuwachtig, maar toch ook weer wel. Die klier die kliert nog steeds, ik zal vragen of ze 'm er bij scannen, zoals elke keer. En daarna, daarna is de scan weer een half jaar ver weg, denk ik, en moet ik de schildklierfuncties via de huisarts laten bepalen. Dit had ik toch bijna 5 jaar geleden nooit verwacht! M'n Oudste die gaat samenwonen, verhuizen met m'n Lief, wat een rijkdom!
Maar die scan, en die uitslag, die moeten toch eerst achter de rug zijn, bedacht ik. Geen enkel moment van ontspanning ervaar ik, terwijl ik toch echt niet wil zeuren (klagen met een gezond been, zegt m'n Lief dan). Kan iemand alsjeblieft zeggen dat het weg is?
18 reacties
Het is weg.
😘
Het is weg.
😘
Ja 5 jaar Frie,,,gaat snel,,,,ook bij mij strakkies in augustus alweer 5 jaar,,,,ik had dat toen ook nooit mogen dromen,,,ook dinsdag weer bloedprikken en krijg ook vrijdag de uitslag en een nieuwe halfjaarlijkse injectie,,,,ach weet je Frie ze weten gelukkig nog altijd de k**** de kop in te drukken,,,en weet je bij jou Frie,,,,het is gewoon "Weg!"
Dat van Groesbeek naar Nijmegen is toch nog een behoorlijke route,,maar een fantastische omgeving zodat je de afstand niet zo opmerkt denk ik, en nu lekker gaan wonen aan de rand van een heerlijk rustige dorp waar zoals je zegt van alles te doen is,,,,,met een landelijk uitzicht,,,,jaloers hoor,,,,,,,Het mooie weer is gelukkig in het verschiet, eindelijk de grauwe natte winter verdwenen,,,alles ziet er weer hoopvol uit, gisteren even met mijn kleindochter van 5 naar Drenthe gereden en daar onze caravan bezocht hier hebben we van die minikrentebollen met kaas gegeten zij een kop bosvruchten thee en ik een kop koffie er bij,in de tussentijd heb ik nog voor ieder van ons een ei gekookt de eieren hebben we in een afgesloten bakje weer meegenomen,,,nog veel te heet,,,, alles bij de caravan zag er goed uit,,het camping gevoel komt al weer,,"Opa,,,gaan we ook nog even naar de speeltuin en naar de kabelbaan, hahahaha tuurlijk,,,we hebben er een leuke middag van gemaakt,,,we waren er om 11 uur,,,,op de terug weg naar huis, nog even wat winkels in Gieten bezocht ,,,,en we hadden een volle spaarkaart van de Lidl van die boerderij knuffels, die hebben we ingeleverd,ze had liever een varkentje gehad ,,maar helaas de was er niet meer,,,ze koos nu voor een schaapje,,ik zei nog we kunnen ergens anders gaan kijken maar dat was niet nodig,,,,volgende keer wel zei ze,,Na Gieten op de terugweg schoot mij ineens de eieren te binnen en zijn gestopt bij de Hilte vlak aan de grens Drenthe/Groningen daar meandert het riviertje het Oostermoershevaart of wel genoemd in de volksmond de Hunze deze,,,daar aan de rivierbedding hebben we onze eieren verorberd,,het was er heerlijk aan het water,,prachtige dag de zon er bij en geen wind,,, er stonden nog lisdodde's allemaal pluis,,,onze bakje was leeg en hebben deze gevuld met dat pluis,,,komt wel eens van pas om een beginnend vuurtje te maken tijdens picknicken (bushcraft) verder naar Groningen een toeristische route genomen,,,zodat we direct naast een windmolen konden parkeren,,,,die verschikkelijke lelijke dingen zijn nog even 200 meter hoog,,,heel imposant voor haar om er zo vlak onder te staan,,,,alles met alles waren we weer om kwart voor 5 thuis.
Een hele fijne zondag Frie
Lieve Roelie, wat een heerlijk verhaal over jullie zaterdag-belevenissen (is bloggen niet wat voor jou?), ik heb er mooie beelden bij. En ik woonde op het randje (met Overijsel), maar ben een Drent, en al ben ik niet zo bekend met Gieten, mijn eerste serieuze verkering kwam uit Rolde. Wat fijn dat je ook al bijna vijf jaar voort gaat (ik in juli dan)!
Het was ruim een half uur fietsen naar Groesbeek, wel heel heuvelachtig maar ik heb gelukkig een elektrische fiets ;-)
Heel veel sterkte ook alvast voor vrijdag, ik duim voor je (jullie)! XXX
Allerbeste Frie,,,ja Rolde,,,daar kwam ik als kleine jongetje ook al vaak,,,een oom en tante woonde op een boerderij en die hadden 3 kinderen,,2 jongens en de jongste was nog een klein meisje,,,eigenlijk is het ook maar een half uurtje rijden vanaf ons huis in Groningen,,,vroeger in de jaren 70 was er nog een discotheek 'tHof van Rolde volgens mij,,,dat is een aantal jaren allemaal weggebroken,,,,, Drenthe is gewoon een fantastische provincie,,,nu het weer wat beter gaat worden trek ik er straks weer vaker op uit,,,heerlijk de bossen in,,,zij het niet alleen,dan wel met mijn kleindochter,,,de bolderkar weer mee,,, kookgerei mee,,,heerlijk,,,vandaag met haar naar bij ons in het dorp naar de heemtuin geweest,,,,het Mammoet pad,,, als ze van ver de totempaal met er bovenop een houten mammoetkop al boven de bomen uitziet steken,,word ze al ietsjes angstig,,,maar de angst is al niet meer zo erg als een jaar geleden,,,ze word ouder,,,,dan zegt ze,,,kom opa we vallen hem aan en zoekt naar stokken om hem aan te vallen,,,,heerlijk bij het water gezeten met onze inklapbare krukjes van de Decathlon en daar warme chocolademelk met slagroom gedronken,,,,normaal maak ik het ter plekke warm ,,maar doordat we al niet te vroeg waren,,heb ik hete chocolademelk in een thermo mee gebracht,,en het lekkerste het slagroom natuurlijk,,,,mooie paadjes,,zelfs over het water slingerend van de ene naar de andere oever,,ik vroeg haar al,,,moeten we daar nu wel over gaan,,,als we erin vallen? Geloof me opa,,we vallen er niet in, en ze had gelijk,,,, hahahaha,,,na afloop wou ze daar nog een ijsje,,,,,nee warm was het niet bij het water,,,,,maar ijs gaat er altijd wel in,,,,
Voor jou ook Frie heel veel sterkte,,,,,🙏💪
Het is weg, lieve Frie, het is weg hoor, verdikkeme! Ik zit er weer bij te huilen, alleen door dat laatste zinnetje.
Jij moet gewoon dat wereldwonder worden, of eigenlijk ben je dat al lang, niet alleen omdat je al zo lang met longkanker leeft, maar vooral omdat jij Frie bent, lieve Frie, zachtaardig mens, schrijfster van wondermooie blogs en zoveel lieve steunende reacties aan anderen.
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Hanneke
Dank je wel, lieve, lieve Hanneke. Was jij maar een wereldwonder met mij! XXX
Ik leef er ook al ruim vijf jaar mee, dat is veel langer dan verwacht. Met borstkanker gebeurt dat wel veel vaker dan met longkanker, maar het is echt ook boven het gemiddelde.
We gaan maar mooi nog samen door, Frie.
Xxxx
Gefeliciteerd met je nieuwe stekkie! Natuurlijk is het weg en blijft het gewoon weg...dat moet gewoon! Heel veel sterkte met de spanning tot de uitslag er is😘
Lieve Frie
Wat heerlijk tis gelukt jullie droomhuisje ,veel geluk met zn allen 🍀🍀
En wat dat andere aangaat ja dat is weg ,het moet gewoon 💪😘
Lieve Frie.
ik geloof in wonderen, het is weg!!!!!
😘
Het is weg, foetsie, verdwenen, toedeloe, doei, dag, tot nooit meer.
Sterkte deze week Frie!
Hee Frieda,
Klinkt toch fantastisch dat je weer zo middenin het leven zit. Dit had je inderdaad 5 jaar geleden niet verwacht. Ik denk ook dat het weg is bij jou. Jij bent inderdaad het wonder. Ik heb deze week ook mijn uitslag ook ik hoop (tegen beter weten in) een wonder...
Groet,
John
Ik hoop heel hard met je mee! XXX
Het is weg hoor Frie!!! Kan me voorstellen dat het ondanks alles spannend blijft met de scan.
Geniet van wat er nu is en ik denk dat het een goed idee is om niet te solliciteren voor zoveel dagdelen. Je kunt toch altijd bijspringen als het nodig is. Niet meteen veel stress gaan krijgen maar heerlijk meegaan met de vlo...........en genieten van al het moois dat je om je heen ziet. Dus bewust alles meemaken.
Liefs Yvon xxxxx
Hoi Frie,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,Bij jou is het gewoon "Weg"
Lieve Frie,
Het is weg. Voor nu is weg.
Een aantal jaar geleden toen ik nog in de voorspelde verwachting leefde dat ik snel dood zou gaan, kreeg ik een vraag van een van mijn kleindochtertjes. Een jaar of 4 denk ik. Hooguit. Ik had net een serie chemo's achter de rug. De bloeduitslagen waren gunstig. We waren op bezoek bij zoon en schoondochter. Dat kleine hummeltje vroeg:"is oma nu beter?". "Is oma beter nu?". Niet een of twee keer, nee ze bleef het maar vragen. Achter elkaar. De hele tijd. Ik wist niet wat ik moest antwoorden. Ik werd er zenuwachtig van. Ik wilde niet liegen en zeggen ja, oma is beter. Maar ik wilde haar ook geruststellen. Later besprak ik dit met de psycholoog en die zei dat een goed antwoord zou zijn: voor nú is oma beter.
Lieve Frie, geniet van het nú. Het is weg.
Voor nu, zo heb ik m'n nieuwe blog genoemd. Voor nu, dat is precies wat het is! XXX