Tijd voor mijn nieuwe ik

Na een jaar van intense ziekenhuisbezoeken en behandelingen voor borstkanker, heb ik eindelijk een moment bereikt waarop ik kan ademhalen. Het was een jaar vol ups en downs, waarin ik zowel lichamelijk als geestelijk flink op de proef ben gesteld. Ik heb 15 bestralingen ondergaan, zes chemokuren, en daarnaast 20 immunotherapiebehandelingen, die me iedere keer weer deden hopen op vooruitgang. Ook de operatie en de vele radiologische onderzoeken waren onvermijdelijk op deze reis.

De laatste MRI was echter een keerpunt: de uitslag was positief. Mijn lichaam is oncologisch stabiel, iets waar ik nu langzaam weer vertrouwen in durf te krijgen. Het voelt als een overwinning, al blijft het proces om mijn lichaam opnieuw te leren vertrouwen een uitdaging.

Na zoveel maanden van vechten en doorzetten, heb ik eindelijk het gevoel dat ik kan beginnen met herstellen. Ik wil deze rollercoaster een plekje geven en de komende tijd gebruiken om tot rust te komen. In die maanden waarin alles om mijn ziekte draaide, had ik nooit kunnen bedenken dat ontspanning weer binnen handbereik zou komen. Zelfs al zat ik laatst in een slechte film, het voelde alsof ik weer deelnam aan het leven, aan de kleine, gewone dingen die zo makkelijk vanzelfsprekend lijken.

Ik weet dat het nog een lange weg is, maar de donkerste dagen liggen achter me. Dit is nu mijn tijd om te helen.