Route 43

Gisteren stonden er een hele reeks ziekenhuisafspraken gepland. Uiteindelijk waren we vier uren binnen de witte muren van het Amphia in Breda. Vier uur! Buiten scheen de zon en zag je de lente eindelijk opbloeien. Het is niet eerlijk...

Het Amphia is een prettig ziekenhuis; een enorm gebouw met maar liefst 250 afdelingen (routes), wat je zeker 5000 stappen oplevert aan het eind van de dag, ongeacht je aanleiding van bezoek. De 500m van de parkeergarage naar de ingang is al bijna 700 stappen...
Er is een grote centrale gang waar een enorme laat-me-met-rust sfeer hangt, want niemand wil daar graag bekenden tegenkomen. De wachtruimtes heten ontvangstruimtes, want dat klinkt minder saai en vervelend. Gelukkig zijn die ontvangstruimtes ruimtelijk en bieden ze goede privacy. Ik kon me goed verdekt opstellen bij afdelingen als bloedafname, radiologie en chirurgie. Ik vind het wel fijn dat niet iedereen aan mij kan zien dat er enorme tumor in me groeit. 

Er is één afdeling waar de anonimiteit direct de kop wordt ingedrukt. Hier kun je je ziekte niet verbergen en weet iedereen in de ontvangstruimte meteen dat wat zij hebben, jij ook hebt. Dat is route 43 oncologie. Je wandelt bij deze route eerst langs de behandelkamers waar mensen aan het infuus liggen. Stap je vervolgens de wachtkamer binnen dan weet iedereen; die heeft ook kanker. Dat is beslist geen pretje. Bovendien was ik veruit de jongste. Het viel ook op dat de wachtkamer vol zat, veel te vol.

Mijn internist/oncoloog hebben ze uitstekend 'gecast'. Het is een jonge vrouw met een enorm geruststellende uitstraling en een zachte maar ferme stem. Ze is erg kundig en kan vooral goed luisteren. Ik zou bijna zonder enige twijfel mijn hele hebben & houwen & leven in haar handen leggen. Oh wacht dat ga ik in zeker zin ook doen...

Ik mocht een pakketje chemotherapie uitzoeken; 'mevrouw, wilt u de allerzwaarste chemo door uw lichaam heen of de net-iets-minder-maar-nog-steeds-tering-zware chemo?'

Om de darmoperatie goed te laten slagen, wordt er dus eerst chemotherapie gegeven, waarschijnlijk drie of vier maanden lang. Daardoor neemt de tumor (hopelijk) in volume af en worden omliggende lymfeklieren lamgelegd. Zo kan de chirurg succesvoller opereren. Ik ben fit en jong dus alles wordt in de strijd gegooid (lees: veel en zware chemotherapie) om maximaal rendement te halen.

Nou, daar gaan we dan...