Karten

Enige tijd geleden werd er bij de collega's van het werk voorgesteld om eens te gaan karten. Als teambuilding was dat dan. 

Vrijdag was het dan zover. De voorbereidingen voor de race, hoofdmutsen uitdelen, jezelf registreren, elkaar wat oppeppen en dan, gaan met die banaan!

Helmen opzetten, nog enkele instructies van de organisatie (waaronder Wim, een collega) en dan, pang, daar gaan we!!

Ik had dus nog nooit gekart, dus was dit een hele belevenis.  

Een circuit vol met bochten.  Ik doe het rustig aan, ik ben tenslotte met voorsprong de oudste deelnemer. Dus rustig aan, afremmen in de bochten, wat sneller op de rechte stukken. En dan het jonge geweld dat links en rechts van me voorbij scheurt.  Af en toe kijk ik om of ik niemand hinder.

Dertien minuten duurde de race, en eigenlijk was dit nog maar de kwalificatie. De echte race heb ik aan me laten voorbijgaan. 

Probleempje : Ik raak amper uit de gocart met mijn zwakke heupen maar uiteindelijk lukt het me. 

En nadien, lekker bijpraten over de race en lachen. Twee van mijn jonge collega's hadden mekaar zo op de hielen gezeten, als waren het Verstappen en Hamilton. 

Maar er werd nog een goed glas gedronken (voor mij geen alcohol)  en iedereen was voldaan. 

En zo werd het bijna middernacht en zijn we moe maar tevreden naar huis teruggekeerd. Ik hield er een zeer positief gevoel aan over en, ondanks mijn zwakke rondetijden in de gocart, smaakte dit naar nog!!! 

Groetjes, Marc. 👍😏