Het is nacht, 3.20h...Alles is drie keer zo zwart....
Nachtelijke onrust
Eerder schreef ik al dat mijn bekkenbodem mij steeds meer plaagt, mijn psa licht stijgt terwijl er geen prostaat meer is.....nachten worden steeds meer gekenmerkt door onrust en piekeren en het geheel gaat ook nog eens invloed hebben op mijn darmen....laten we zeggen nerveuze stoelgang, tig keer poepen....
ik probeerde deze week de shit eens op een rijtje te krijgen met een POH-GGZ'er. Aardige vrouw met veel aandacht waar ik volgende week een tweede afspraak heb. Gistermorgen belde ik met iemand van de 'luisterlijn' waarbij ik echt helemaal leegliep. Fijn trouwens dat zoiets bestaat.
Ondanks alle hulp zit ik u toch weer om 4.10h op mijn werkkamer dit bericht te typen. Kanker en alles wat eruit voorkomt...het zit allemaal bij mij steeds meer in mijn hoofd. Vorig jaar een tiental sessies bij een psycholoog gehad...die man bereed zijn eigen stokpaardjes, dus maar gestopt.
Ik hoop dat mijn pammetje dat ik drie kwartier geleden nam zo direct een beetje rust geeft......want ik maak mij nu al zorgen hoe ik overmorgen bij mijn vrijwilligersbaantje in 't museum kom....120km van hier....Ik wil daarheen....als ik dat ook nog opgeef wordt het leven wel heel 'huiselijk'......arghhhhh....Liep deze week ook nog even een zweepslag op mijn hometrainer.....kak. 'Heb een heel zwaar leven' (Brigitte Kaandorp) en eerder schreef ik al...ik moet gelukkig zijn, net voor het eerst opa geworden op 30 december...
Enige herkenning van dit soort nare negatieve gedachten-spiralen.....Wie herkent het en wist verbetering te bereiken...???
JJB
2 reacties
Dag Johan,
Wat ontzettend rot voor je! Je zit momenteel in een neergaande spiraal en hoe de weg omhoog weer vinden? Ik denk dat veel mensen hier zich kunnen herkennen in het gepieker dat jou momenteel vooral 's-nachts plaagt. Die perioden heb ik ook gehad. Wat mij hielp, was afleiding zoeken. Bezig zijn. Bewegen. Proberen kanker zo min mogelijk ruimte te geven. Maar ook weer niet té weinig, want dan kreeg ik er dus 's-nachts last van. Daarin de balans zoeken.
Maar het moet natuurlijk allemaal wel gaan, die afleiding zoeken en lichamelijk bezig zijn. Jij krijgt enorm veel energie van je vrijwilligerswerk in het museum. Maar het is best ver weg van je huis, gezien de lichamelijke klachten die je hebt. Is daar, eventueel met de hulp van je huisarts, iets aan te veranderen, iets aan te doen...? Zou het anders een idee zijn dat je ander vrijwilligerswerk dichterbij huis zoekt? Wil je natuurlijk liever niet, dat snap ik.
Jammer dat je geen klik had met je psycholoog. Misschien op zoek gaan naar een andere...? Een goede kan je onder andere helpen met piekeren om te gaan.
Of naar een inloophuis gaan, voor veel mensen een fijne plek waar ze over hun ziekte kunnen praten - of juist niet, maar een leuke workshop volgen...?
Wat mezelf betrof, kwam het er eigenlijk op neer dat ik zo goed mogelijk voor mezelf gezorgd heb (en trouwens nog doe). Mezelf afvragen: wat wil ik? Wat heb ik daarvoor nodig? Hoe kan ik dat bereiken? Als ik iets wil, dan moet ik er achteraan gaan :)
Ik wens je heel veel sterkte, Johan!
Hartelijke groet,
Carolina
Dankjewel Carolina voor je reactie…..top!