…..PSA stijgt / welbevinden daalt……30 dec geboorte 1e kleinkind
1 juli 2022 Voor het eerst is mijn psa weer meetbaar, minimaal,….maar toch….de kanker is dus niet weg…..
26 september 2022 Psa stijgt langzaam verder, maar is nog geen aanleiding tot het maken van scans; er zal nog niet iets te zien zijn volgens uroloog. Besloten wordt om met halfjaar verder te kijken…..
30 december 2022. Ons eerste kleinkind wordt geboren…..een prachtige gezonde kleindochter……ben er heel blij mee…..maar heb nog steeds dat gevoel van een zwaard van Damokles boven mijn hoofd…….jaaaaa…..ik weet het, kan nog heel lang duren, gaat langzaam……..ga nog lang niet dood…..
Vandaag schreef ik ergens anders dat ik soms het kankerverhaal te lijf ga met keiharde zwarte cynische humor…maar binnenin mij huilt er iets…ondanks dat ik vergeleken met anderen niet erg ziek ben ofzo…….
7 reacties
Van harte gelukgewenst met de geboorte van jullie eerste kleinkind. Een groot wonder.
Het zwaard van Damocles is er. Het zal nog een tijd duren voor die valt. Maar het hangt ergens en hopelijk nog vele mooie jaren.
Herkenbaar verhaal ik ben 65 vorig jaar maart diagnose met gleasonscore 9 operatie gehad en alle ellende daarna met incontinentie etc.. zeker bij inspanning nu ook idd van 3 naar 4 maanden psa controle erg spannend geeft veel spanning en een lopende tijdbom gevoel
Jaa….idd…tijdbom….jij ook sterkte Wim🍀🍀🍀🍀
deze week ineens oplopende psa waarde 0.08 eerdere metingen waren getest op niet meetbaar bij 0.1 andere meting nu dus ineens die waarde. Schrikken dus de positieve houding van de uroloog was ineens ook anders aangezien ik ook uitzaaing had in 1 klier en de snijranden niet schoon waren. wereld weer op zijn kop slecht slapen pfff Afgesproken met de uroloog over 2 maanden dan maar opnieuw testen. Waar ik eerst hoop had en nog jaren mee zou kunnen valt ineens weg. brrr en volgens uroloog ook het verhaal dat we moeten wachten omdat psa scan nog niets zal opleveren zichtbaar dus dat kan ook weer maanden duren en dan woekert het maar door in mijn ogen.....
Dag Wim,
Zo herkenbaar, en die nachten…ja ik heb er net weer één achter de rug. Jouw situatie lijkt 1 op 1 op de mijne. 8.01h, Zit nu aan de koffie, maar ben vanaf 3.30h al weer wakker, in bed, uit bed…gek word je ervan. Heb mij gisteren aangemeld voor psychologische zorg bij Het behouden huys. Wachttijd 16 weken….arghh….. Mijn dochter is gz-psycholoog en adviseerde mij om tussentijds iets te gaan doen met EMDR, lees er maar eens wat over…..volgens haar zou dat een ‘oplossing’ kunnen zijn. Zij gaat als psycholoog in haar praktijk haar papa natuurlijk niet behandelen, dat kan gewoon niet. Bovendien wonen wij in regio Groningen en zij in Rotterdam. Heb inmiddels een EMDR-therapeut gevonden in Groningen die mij op korte termijn kan ontvangen.
lees verder op emdr.nl
Lijkt alleen voor trauma verwerking maar volgens mijn dochter wordt het steeds breder toegepast in de psychotherapie.
sterkte, groeten, JJB
Hoi Johan edmr ken ik wel vanuit mijn werk is heb 30 jaar gewerkt als jeugd en gezinscoach in de jeugdhulpverlening vandaar. Verder moet de laatste meting en over 2 maanden volgens mij meer duiding welke richting het uit gaat landen. Kan het allemaal wel rationeel benaderen maar het blijft een eenzaam geheel met jezelf zo voelt dat, ik ga straks dood, mijn lichaam is daar in ieder geval mee bezig en iedereen kan van alles zeggen maar het is mijn probleem en hoe goed bedoeld ook ..... blijf je zitten met allerlei vragen hoe dan botkanker, hoe lang nog, hoe? wat wil ik en wat wil ik niet pfff heftig allemaal.
Het meest vreemde vind ik dat ik nu langzaam begin te realiseren dat het een feit is en ik inderdaad daar aan zal sterven, voelt ook wel een beetje eenzaam zo ondanks steun van mijn vrouw en omgeving
Dag Wim,
Ja, precies wat je noemt....rationeel bevat je wel...maar dan de andere kant van het koekje, het hangt steeds hinderlijk in je hoofd....
Groet, JB