De komkommertest

Openbaar blog
donderdag 2 september 2021
1341 x gelezen

“Wat staat er op je verlanglijstje?”, vraagt mijn theezakje aan mij. Eh, wat denk je zelf, theezakje? Genezen van kanker, bijvoorbeeld? Mijn theezakjes stellen elke dag vragen (vallen ook vaak in herhaling, ik verdenk ze regelmatig van chemobrein ;-)) en in het verleden gaf ik die vragen dan altijd ook door aan Roberto. Van simpele dingen als “Welk spel speelde jij vroeger graag als kind?” tot “Waarvan heb je spijt in je leven?”.

Wij vonden het heerlijk om met elkaar te praten. Tijdens de lockdown luisterden we samen naar een gesproken boek van Eckhart Tolle en konden daar dan heerlijk over sparren. Waarbij we echt ook onze gevoelens en gedachten onderzochten en die met elkaar deelden. Wat we ook deden (pre-corona) was “de eerste donderdag van de maand”. Dan gingen we samen uit eten en kon het gesprek uitsluitend over ons en onze relatie gaan. Dus niet over vrienden, ouders, werk, sport, enzovoort. Ook geen koetjes en kalfjes; die herkauwers ben ik sowieso snel zat. Steeds terugkerende vragen waren:

Wat doe ik dat jij fijn vindt?
Wat doe ik waarvan jij denkt ‘ik heb liever dat je dat niet doet’?
Wat doe ik niet waarvan jij wel zou willen dat ik het doe?

Vandaag was mijn derde chemo. Ik zit nu een beetje “woozy” aan de eettafel. Dat komt doordat ik superslecht geslapen heb vannacht, ondanks een oxazepam, en ook niet heb gegeten vandaag. Ik eet niet op de dag van de chemo. Dat vindt mijn maag niets. Ik hanteer voor mezelf bij misselijkheid de komkommertest. Komkommer kan ik altijd eten. Als ik griep heb gehad, bijvoorbeeld, is het eerste wat ik daarna weer lust: komkommer. Ook als ik last heb van hooikoorts of verkoudheid met slijmvorming, kan ik daar wel misselijk van zijn. Dan denk ik: zou ik nu komkommer lusten? Het antwoord is bijna altijd “ja”, en dan ben ik dus niet echt overgeef-misselijk. Als het antwoord “nee” luidt, moet ik gewoon helemaal niets eten, want dan is het risico groot dat het eruit zal komen en ik vind overgeven eng en brrr. De carboplatine valt bij mij toch best zwaar op de maag en dit medicijn passeert niet de komkommertest. Dus: vanavond zonder eten naar bed. Wetend dat als ik de komende dagen een beetje door ben gekomen, ik op de helft ben van mijn chemokuren. Daar valt een beetje vasten bij in het niet. Oh ja, dezelfde ervaren verpleegkundige zette het infuus er weer in een keer in, in dezelfde ader als vorige keer. Hoezee.

Ook ben ik bij mijn gynaecoloog-oncoloog geweest vandaag. Een flitsbezoek, want na ruim een half uur in de wachtkamer heeft hij mijn buik met een echo bekeken en net toen we gingen zitten om de vragen te bespreken werd hij gebeld voor een spoedconsult in de operatiekamer. Dus nog geen tien minuten later stond ik alweer buiten. Het goede nieuws: op de echo zag hij geen vocht. Ik weet alleen niet waar dan dat gewicht en die buikpijn vandaan komen. Daar was geen tijd meer voor.

Afijn, ik ben dus van negen tot half vijf in het ziekenhuis geweest en dat was weer ruim voldoende voor vandaag. Ik ga op de bank vegeteren met Netflix en op tijd naar mijn mandje. Hopelijk ben ik moe genoeg om ondanks de dexa toch lekker te slapen.

De komkommertest

31 reacties