Kijk haar!
De afgelopen maand is de op één na zwaarste maand geweest sinds mijn diagnose. De zwaarste maand was juni, toen Roberto overleed en ik drie dagen erna een grote buikoperatie onderging. Maar januari 2022 komt daar direct achteraan. Ik weet gewoon niet waar ik het zoeken moet. Er is zoveel onzeker. Het gemis van Roberto is zo ontzettend groot. Er is zoveel rouw, over hem, over het verlies van mijn gezondheid, over het verlies van onze toekomst. Het voelt alsof ik in een storm loop, wind tegen, de regen striemt tegen mijn lichaam. Mijn huid is rood en ruw van de kou. Iedere stap is een worsteling en een overwinning op mezelf.
Gelukkig heb ik die afgelopen maand niet alleen door de storm hoeven lopen. Ik heb alle liefde met graagte over me heen laten komen, zowel de professionele hulp als de lieve gebaren van vrienden, buren en familie. Het waren de mensen die naast mij of soms zelfs voor mij gingen lopen, tegen de wind in, om mij even in de luwte te laten schuilen of me op zijn minst te laten weten dat ik niet alleen liep. Zo voelde het als ik werd uitgenodigd, of iemand langskwam, iemand voor me kookte, mij hielp met mijn kapotte fiets, samen met mij ging wandelen of mijn voeten masseerde (dank je wel pap). Als er aan me werd gedacht. Dat betekende echt heel veel.
Intussen voel ik ook dat er weer meer kracht in mij vloeit. Het gevoel dat ik dit kan. Dat ik nooit alleen ben. Dat de bijwerkingen uiteindelijk zullen verdwijnen. Dat tijd, alleen tijd, mij kan helpen en dat ik dat geduld kan opbrengen. Ik krijg zo langzamerhand ook weer een beetje zin om dingen te doen. Uitstapjes maken. Klein beginnen, met een lunch buiten de deur (het kan weer!), en misschien binnenkort wat groter. Een weekend weg, daarna wie weet op vakantie? Dat het leven mogelijk nog wat geluk en plezier voor mij in petto heeft. Die gevoelens houden me op de been. Voorlopig nog heel wankel, dat wel, maar toch. I’m still standing. Met een beetje haar en verse wenkbrauwen.
23 reacties
Wat jij niet allemaal mee moet maken Mirjam,,,,echt je verdient een hart onder de riem,,,ik kan me jou gemis niet voorstellen,maar heb er wel mijn gedachten bij,,,maar je hebt gelijk,,,lekker uitstapjes maken ,,,,,,gewoon doen,,,,, gewoon lekker genieten hoor,,,, Roberto is gewoon lekker bij jou in jou gedachtes
💝
Ja, hij is altijd bij me. Dank je wel voor het hart onder de riem, doet me goed.
Liefs, Mirjam
Jij bent sterk. Ik heb respect voor je
heel veel sterkte wens ik je
Bloemetjes :-)
Dank je wel.
Liefs, Mirjam
Hoi Mirjam,
Dit stukje van jou straalt in mijn ogen al zoveel positiefs uit,
dat ik daar heel blij van word!!
ga aub zo door, je bent de goede weg [ met kleine stapjes ] ingeslagen.
XXX Hans
---
Heeft zin om het boek Het is okay om je niet okay te voelen opnieuw te lezen? De eerste keer was voor Roberto. Deze keer is voor jou.
Liefs, Zweef
Dat is een heel goed idee, Zweef. Dat ga ik doen. Dank je.
Liefs, Mirjam
Wat ben jij toch een flinke ,sterke Mimpie .Zoveel respect hiervoor .Snel ben jij weer de mooie Mimpie met de krullenbol . Als je uiterlijk je een goed gevoel geeft helpt dat innerlijk ook .
liefs Rita .
Weet je Rita, dat uiterlijk was vroeger heel belangrijk, en nu veeeeel minder... gezondheid is zoveel belangrijker. Niet hoe mijn lichaam en gezicht eruit zien, maar hun functies vind ik nu het belangrijkst. Maar misschien zou ik ervan opknappen om weer eens mooie kleren aan te trekken. Ik zal het eens proberen. Die krullenbol duurt nog wel even denk ik, maar voor nu is dit prima!
Liefs, Mirjam
Veerkracht. Dat is wat ik zie bij jou. Een kracht die er alleen maar kan zijn als je ook het verdriet in alle hevigheid toelaat.
Niks 'positief' zijn omdat dat nou eenmaal de norm is (zelfs hier, lijkt het soms, en dat steekt mij wel eens). Maar een kracht die in jou zit en die in het diepst van het dal zomaar weer naar boven komt.
Indrukwekkend, Mirjam.
Liefs,
Hanneke
Lieve Hanneke,
Ik snap dat jou dat steekt, van die positiviteit. Juist hier zou je verwachten dat er geen verwachtingen zijn (hahaha!). Maar als ik die verwachting loslaat en bedenk dat mensen dat zeggen omdat ze het zo graag voor mij willen, dan vind het makkelijker om daarmee om te gaan.
Het verdriet krijgt inderdaad alle ruimte. Ik kan ook niet anders, soms overspoelt het mij dusdanig dat er geen ruimte is voor iets anders.
Dank je wel voor je mooie reactie. Ik koester ze, omdat elk beetje energie van jou heel bijzonder is. Heel veel knuffels.
Liefs, Mirjam
Jeetje, powervrouw!!
Wat een kracht spreekt weer uit deze blog. Prachtig, hoe treffend je dit weer weet te verwoorden.
Laat je vooral onderdompelen in de liefde en laat andere mensen af en toe voor je lopen. Wat heerlijk, al die lieve mensen om je heen. Maar bovenal, doe wat goed voelt voor jou!
Lieve Kim,
Dat is iets wat ik heb geleerd door dit alles: hulp aanvaarden. Dus ja, ik loop graag even achter een ander, zolang de wind zo hard waait.
Dank je voor je lieve reactie. Hoe gaat het met jou?
Liefs, Mirjam
Mooi, dat je hulp kunt aanvaarden! Heel waardevol!
Met mij gaat het best goed. We zijn op vakantie geweest, dat heeft ons heel goed gedaan. Het heeft wat ruimte gecreëerd. Het heeft de pikzwarte wolk wat opengebroken en gezorgd dat er af en toe wat lichtstraaltjes door komen. Ik ben gestart met een psychologisch traject, dus ik hoop met babysteps stapjes te gaan maken nu.
Potverdikkeme mimpie
Wat een ingriipend blog weer ,ik ben geraakt tot in mn tenen ,het ontroerd me dat je mensen om je heen hebt die voor je lopen in de storm dat is wat je nu zo nodig hebt en wat zie ik je toch groeien elk blog n beetje meer ,en schat schreeuwen en janken mag echt ook net zo hard en vaak als jij wilt .
Sterkte en heel veel liefs stoere vrouw met een gouden hartje 💛
Heb ik gisteren nog gedaan. Ik ben in de trapkast gaan staan, deur dicht, kussen voor mijn mond en keihard krijsen. Hard roepen waar ik boos om was (dat Roberto er niet is, dat ik kanker kreeg, nou ja de inmiddels bekende riedel) en daarna heel hard in het kussen schreeuwen. Deed pijn aan mijn keel. En toen heel erg huilen. Kreeg erna koppijn, maar het luchtte ook wel op.
Dank je voor het blommetje ;-)
Liefs & knuffels
Ach lieve schat dat doet zeer lees in een trapkast met een kussen om het geluid te dempen ,ik gil schreeuw krijs jank in de woonkamer met keiharde muziek aan elke keer als ed aan een infuus ligt of ff weg is en eigenlijk wil ik gewoon de volume knop dempen zodat de hele wereld me hoort .
Wat een verdriet en pijn zorgt alles wat er met je gebeurd is toch ,en het moet eruit hoe dan ook
Lieve dikke stevige knuffel voor jou 🥰🙏
Nee, ik wil niet dat de wereld me hoort... ik dacht, als de buren dat gegil horen, komen ze misschien aanbellen. Ik maak eigenlijk nooit herrie, ook geen harde muziek. Dus als ik ineens keihard sta te schreeuwen...
Liefs, Mirjam
Dag Mirjam, een klein beetje steun vanuit UZ Gent, waar ik aan het bekomen van diezelfde grote buikoperatie die jij hebt doorgemaakt.
Vlak voor m'n opname hebben we nog een weekendje Centerparcs gedaan, eens alle zorgen (proberen) vergeten. Ga er ook maar eens tussenuit, met familie of vrienden. En altijd met Roberto in je hart ❤️
En ook bij mij beginnen de haartjes te schieten. Ik moet wel nog 2 x chemo, dus verlies ik ze mss nog eens allemaal. Ipv van als zwarte, zal ik vanaf als wittekopje door het leven gaan 😊
Hou je goed Mirjam. Probeer zoveel mogelijk sterk en optimistisch te blijven. Zo veel mogelijk, want ik weet ondertussen ook uit ervaring dat 'altijd' niet mogelijk is.
En nu kruip ik terug in m'n ziekenhuisbed je met de nodige pijnstillers x
Lieve Tanja,
Dank je wel voor je bericht. Hoe gaat het met jou? Is de operatie je mee- of tegengevallen?
Ja, ik ga eens kijken wat ik kan met er tussenuit gaan... :-)
Toen ik drie weken uitstel had van de chemo, kwamen er ook al haren terug, maar toen zijn die er allemaal weer uitgevallen. Toen dacht ik nog: komt dat dan nog wel weer goed? Maar ja, dus. :-D
Liefs! Houd je taai!
Dat het leven mogelijk nog wat geluk en plezier voor mij in petto heeft....
Lieve Mirjam,
Bij het lezen van deze zin ..... mijn hart breekt en o, wat wens ik jou dat met heel mijn hart!
Een grote berg liefdevolle knuffels van mij xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Aandacht
Ik kan niet weten
wat jij voelt
terwijl ik voel
wat jij ook voelt
ervaringen die gelijken
zonder te vergelijken
weet ik niet
wat jij nu voelt
weet ik toch
wat jij bedoelt
Een beetje troost
wat meer begrip
een arm
om je schouder
je kijkt
wat minder sip
aandacht
het hoeft niet veel te zijn
hoe eenvoudig
kan het zijn
Die arm om mijn schouder, die doet het hem, lieve Hebe. Dank je wel.
Liefs, Mirjam
Ik leg hem om je heen lieverd, al is dat alleen maar virtueel...
xxxx Hebe