Blij. Trots. Hongerig.

Blij en trots. Dat ben ik.
En hongerig.
En nog zekerder van mijn zaak.

Dat komt allemaal door gisteren, door mijn lezing ‘Voluit leven … met kanker’ op de TU Delft.

Ik ben blij omdat personeelsvereniging Prometheus van ‘mijn’ universiteit het initiatief omarmde om een lezing met dit – eerlijk is eerlijk – moeilijke thema te organiseren.

Blij ben ik dat Prometheus en de TU Delft mijn lezing fantastisch faciliteerden. Zaaltje, professionele technische ondersteuning met beeld en geluid, álles klopte.

Blij met de opkomst van zo’n 25 mensen. Dat is veel, want je praat over een activiteit van een personeelsvereniging en – eerlijk is eerlijk – lezingen over kanker zijn niet direct de core business van zo’n vereniging. En wat ik al zei: kanker: moeilijk thema. En dan tóch komen. Er was een groepje van oud-collega’s die mij al kenden én een aantal nieuwsgierige TU’ers die mij niet kenden en dus écht voor het thema kwamen.

Trots ben ik op hoe mijn uitvoering lukte. Ik word steeds beter. Mijn presentatie wordt steeds beter. Bruggetjes. Passende teksten. Rode draad.

Ook ben ik trots dat het voor het eerst lukte om mijn lezing met mijn Chromebook te omlijsten met liedjes en foto’s op de manier die ik voor ogen had. Betekenisvolle liedjes vooraf en foto’s bij mijn voorleesstukjes. Plus natuurlijk het schaatspak van nationale shorttracktopper Kay Huisman, toevallig ook nog mijn zoon.

Blij dat ik bij mijn voormalige werkgever met mijn mix van lichtheid en onontkoombare zwaarte een bijdrage kon leveren aan het markeren van de maanden oktober en november. Dat zijn de maanden waarin borst-, teelbal- en prostaatkanker extra in de aandacht staan.

Ook ben ik blij dat ik kon laten ervaren dat als je je dekking laat zakken, die durft te laten zakken, als je open bent en deelt, dat er om je heen van alles loskomt. Mijn vertellen en ‘zijn’ werkte bevrijdend, gaf ruimte voor een lach, een traan, een reflectie, een vraag en veel meer.

En nu ben ik hongerig en zekerder dan ooit. Mijn inmiddels drie ‘kankerjaren’ ervaar ik als een fascinerend avontuur. Met mijn ervaringen en mijn ‘zijn’ wil en kan ik bijdragen. Aan begrip. Aan inzicht. Aan herkenning. Aan kennis. Aan acceptatie. Aan openheid. Aan kwetsbaarheid die sterk maakt. Aan moed hebben, houden en hervinden. Aan durven en doen. Aan laten ervaren dat zelfs ongeneeslijke kanker geen einde is.

Ik wil en kan tonen dat kanker een zwarte kant heeft, maar ook heldere kleuren. Dat kanker staat voor immens verlies, maar ook winst oplevert en je kan versterken. Dat kanker een weg is waar kansen liggen. Dat je dwars door alles heen met lichtheid kunt leven. Dat je ondanks bijwerkingen van chemo’s en hormoontherapie tóch voluit kunt leven. Dat je misschien wel gelukkiger dan ooit kunt zijn.

Blij, trots, overtuigd en hongerig dus.

Ik laat graag ook elders mijn licht schijnen door mijn verhaal te delen, de mensen daarin mee te nemen en ze te inspireren. Dat kan bij centra voor leven met en na kanker. Op scholen. Bij clubs. Bij bedrijven. Overal.

Belangstelling? Kijk op mijn blog op de pagina Lezingen.